Έχει αντίπαλο ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, με τρόπο μάλλον αυτάρεσκο, δήλωσε στη ΔΕΘ, ότι δεν έχει αντίπαλο. Ότι η ΝΔ δεν έχει απέναντι της μια συγκροτημένη και αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης. Δήλωσε επί της ουσίας ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Πόσο άδικο έχει;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει αντίπαλο, τον βλέπει στις δημοσκοπήσεις. Θα τον είδε και χθες στη δημοσκόπηση της Metron Analysis, στο δελτίο ειδήσεων του Μega. Είναι το αυξανόμενο κλίμα απαισιοδοξίας που υπάρχει στην κοινωνία. Το ποσοστό των πολιτών που δηλώνει ότι η χώρα οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση, δηλαδή δεν βλέπει και με αισιοδοξία το μέλλον του, έχει φτάσει το 71%. Ήταν 65% των Ιούνιο του 2024. Οι κινήσεις του κ. Μητσοτάκη μετά τις Ευρωεκλογές και η παρουσία του στη ΔΕΘ δεν έφεραν κάποια νότα αισιοδοξίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντίπαλο. Είναι η αδυναμία της κυβέρνησής του, να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητας, από εκεί πηγάζει η απαισιοδοξία του κόσμου. Η ακρίβεια εξακολουθεί να φωνάζει παρών στα ράφια των καταστημάτων. Ο πόλεμος που έχει κηρύξει εναντίον της η κυβέρνηση έχει, μέχρι στιγμής, χαθεί και τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει μια αποτελεσματική αντεπίθεση, Ο πληθωρισμός, παρά τις προβλέψεις του κυβερνητικού επιτελείου δεν υποχωρεί.

Και δεν είναι μόνο η ακρίβεια. Σε πείσμα του κ. Γεωργιάδη και των προσπαθειών του να εμφανίσει την τραγική κατάσταση στο ΕΣΥ ως επικοινωνιακό κατασκεύασμα αντιπάλων και συμφερόντων ο κόσμος, δεν τσιμπάει. Και πώς να τσιμπήσει; Μπορούν οι κορώνες και οι επικοινωνιακές πιρουέτες ενός υπουργού να αναστρέψουν την πραγματικότητα, όταν μάλιστα δεν μιλάμε για ένα ζήτημα που αφορά την ποιότητα ζωής αλλά την ίδια τη ζωή; Δεν μπορούν.

Κάπως έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να μαζέψει τις απώλειες που είχε στις Ευρωεκλογές. Το γεγονός ότι οι δημοσκοπικές της επιδόσεις δείχνουν, παρά την πίστη του Πρωθυπουργού ότι η αυτοδυναμία στις επόμενες εθνικές εκλογές είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Δεν είναι άσχετα με τη διαπίστωση αυτή τα σενάρια που θέλουν να εξετάζεται αλλαγή του εκλογικού νόμου ώστε να προσαρμοστεί (άλλο πάλι και τούτο) στα εκλογικά μέτρα της ΝΔ. Τα σενάρια αυτά, δυστυχώς, δεν διαψεύστηκαν με τρόπο κατηγορηματικό από τον Πρωθυπουργό.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη, που έχει τη δική της μεγάλη σημασία είναι, ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει πολιτικό αντίπαλο. Δεν υπάρχει απέναντι του εκείνο το πολιτικό πρόσωπο που να έχει, δυναμική Πρωθυπουργού. Που να μπορεί να σταθεί στο ίδιο βάθρο με τον κ. Μητσοτάκη. Αρκεί μια ματιά στο ερώτημα «ποιον θεωρείται καταλληλότερο για Πρωθυπουργό». Το 30% του Κυριάκου Μητσοτάκη ακολουθείται από το 6% του Κυριάκου Βελόπολου ενώ Στέφανος Κασσελάκης και Νίκος Ανδρουλάκης καταγράφουν ποσοστό 4%.

Στις εκλογές ο κόσμος δεν ψηφίζει μόνο κόμμα. Εξαρτά την ψήφο του και από το πρόσωπο που θα κληθεί να τον κυβερνήσει. Δυστυχώς, ο μόνος πραγματικός (πολιτικός) αντίπαλος του Πρωθυπουργού, αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι ο Κανένας. Αλλά επειδή δεν γίνεται να μας κυβερνήσει ο Κανένας και επειδή δεν μπορεί ο Κανένας να αποτελέσει εναλλακτική λύση διακυβέρνησης θα πρέπει τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικά το ΠαΣοΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ να δουν τι μπορούν να κάνουν. Είτε χώρια, είτε μαζί. Διαφορετικά, πως το λέμε; «Μέχρι να σβήσει ο ήλιος;»