Οι ταινίες της εβδομάδας – Ρομάντζο «αναμνήσεων» και δικαστικό δράμα

Mε 12 ταινίες, πρόσφατες και παλιές, η κινηματογραφική εβδομάδα που αρχίζει από σήμερα δείχνει υπερφορτωμένη. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες που αξίζουν την προσοχή και σε ότι αφορά τις νέες, είναι οι δυο γαλλικές παραγωγές που ξεχωρίζουν: «Μαζί ξανά» και «Μια συνηθισμένη υπόθεση».

Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

Μαζί ξανά (Hors sezon) – Ενα φλερτ που δεν θες να τελειώσει

Παραγωγή: Γαλλία, 2023

Σκηνοθεσία: Στεφάν Μπριζέ

Ηθοποιοί: Γκιγιόμ Κανέ και Άλμπα Ροχρβάχερ

Βασικοί ήρωες στην τελευταία ταινία του βαθιά πολιτικοποιημένου Γάλλου σκηνοθέτη Στεφάν Μπριζέ («Ο νόμος της αγοράς», «Η ζωή μιας γυναίκας», «Σε πόλεμο»), είναι δύο μοναχικοί άνθρωποι, ο Ματιέ και η Αλίς, απομονωμένοι σε σπα πολυτελείας, κάπου στον γαλλικό Βορρά. Τους βλέπουμε να κουβεντιάζουν, να πίνουν καφέ, να τρώνε γλυκό, να κάνουν βόλτες στην πλαζ. Το παρελθόν τους συνδέει και οι μικρές στιγμές αμηχανίας, τα σύντομα γελάκια, οι σιωπές, τα βλέμματα – όλα αυτά τα φαινομενικά ασήμαντα, πλάθουν τον κόσμο της γεμάτης αυτής ταινίας.

Ευαίσθητη, τρυφερή και βαθύτατα μελαγχολική, η ταινία «Μαζί ξανά» διαφέρει πολύ από αυτές που ο Μπριζέ συνηθίζει να γυρίζει – σκληρές ταινίες των οποίων το περιεχόμενο είναι ιστορίες με συνδικαλιστές που αυτοθυσιάζονται, απεργίες που πάνε στράφι και ανθρώπους στα όρια της απελπισίας. Ο σκηνοθέτης δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε κάτι απλούστερο το οποίο αν έχει ένα συνδετικό κρίκο με το προηγούμενο έργο του αυτό είναι το συναίσθημα της απογοήτευσης.

Την ίδια ώρα ο γαλήνιος δραματουργικός χωροχρόνος της ταινίας θαρρείς ότι αντανακλάται όχι μόνο στους δύο ήρωες αλλά και στο παίξιμο των ηθοποιών Γκιγιόμ Κανέ και Αλμπα Ροχρβάχερ, όπως και σε εμάς, τους θεατές, που πολύ απλά, θέλουμε αυτή η συνάντηση να μην τελειώσει γρήγορα. Γιατί αυτό που βλέπουμε είναι ένα υπέροχο φλερτ που διαρκεί όσο η ταινία και του οποίου η κατάληξη, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Σημασία έχει η ίδια η εξέλιξη.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: CINE ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (εκτός Δευτέρας) – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ – ΛΑΪΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – ΠΥΛΑΙΑ

Μια συνηθισμένη υπόθεση (Le fil) – Δικαστικό θρίλερ της παλιάς, καλής κοπής

Παραγωγή: Γαλλία, 2024

Σκηνοθεσία: Ντανιέλ Οτέιγ

Ηθοποιοί: Ντανιέλ Οτέιγ, Γκρεγκορί Γκαντεμπουά κ.α

Κουβαλώντας τις ενοχές του παρελθόντος του, όταν πριν από 15 χρόνια έχοντας κάνει λάθος πέτυχε την αθώωση ενός δολοφόνου, ένα ηθικός δικηγόρος, ο Ζαν Μονιέρ (Ντανιέλ Οτέιγ), κεντρικός ήρωας της ταινίας «Μια συνηθισμένη υπόθεση», αποφασίζει να επιστρέψει στο ποινικό δίκαιο το οποίο για όλο αυτό το διάστημα είχε εγκαταλείψει. Το κάνει επειδή ακράδαντα πιστεύει ότι ο Νικολά Μιλίκ (Γκρεγκορί Γκαντεμπουά) που κατηγορείται για τον φόνο της γυναίκας του, είναι αθώος.

Αν και η υπόθεση αποδεικνύεται πολύ πιο μπερδεμένη από όσο αρχικά δείχνει, η βεβαιότητα του Μονιέρ παραμένει ακλόνητη και βεβαία, η απάντηση στο ερώτημα είναι ή όχι ο Μιλίκ αθώος, θα έρθει, όπως συνήθως συμβαίνει στα δικαστικά θρίλερ, λίγο πριν του τίτλους τέλους. Ως τότε, ο Ντανιέλ Οτέιγ που με αυτή την ταινία επέστρεψε στην σκηνοθεσία μετά από μακρόχρονη απουσία, θα φροντίσει να μας διατηρήσει σε αναμμένα κάρβουνα. Αναλύοντας με κέφι τον χαρακτήρα του Μονιέρ που υποδύεται ο ίδιος, ο Οτέιγ σκηνοθετεί την «Συνηθισμένη υπόθεση» αποφεύγοντας τα «κόλπα». Ακολουθεί τους κλασικούς ρυθμούς του είδους και δίνει προτεραιότητα στην καθαρότητα της αφήγησης που πραγματικά, δεν σε αφήνει στιγμή σε ησυχία.

Θα συμφωνήσω στο ότι η «Συνηθισμένη υπόθεση» δεν έχει το φιλοσοφικό βάθος και κοινωνικό βάρος μιας ταινίας όπως η «Ανατομία μιας πτώσης». Εχει όμως τον αέρα ενός πραγματικά χορταστικού δικαστικού θρίλερ όπως η «Ανατομία ενός εγκλήματος» του Οτο Πρέμινγκερ, η «Ετυμηγορία» του Σίντνεϊ Λουμέτ και η «Ακρη του νηματος» του Ρίτσαρντ Μαρκάν. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο την ευχαριστιέσαι.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΧΛΟΗ (ΔΕΥΤ – ΤΕΤ) – ΑΚΤΗ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΑΛΟΜΑ – ΜΑΙΑΜΙ – ΓΑΛΑΖΙΑ ΑΚΤΗ κ.α.

Άπληστοι άνθρωποι (Greedy people) – Μαύρο χιούμορ αλλά και βαθιά πίκρα

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024

Σκηνοθεσία: Πότσι Ποντσεράλι

Ηθοποιοί: Τζόναθαν Γκόρντον Λέβιτ, Χιμές Πατέλ κ.α.

Στην εισαγωγή της, αυτή η «μαύτη» κωμωδία, σου δημιουργεί την αίσθηση ότι θα δεις μια παραλλαγή της κωμωδίας των αδελφών Φαρέλι «Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος». Να όμως που δεν είναι λίγες οι φορές που από το μυαλό σου περνά το «Φάργκο» των αδελφών Κόεν. Ο Τζόναθαν Γκόρντον Λέβιτ και ο Χιμές Πατέλ υποδύονται τον Τέρι και τον Γουίλ, δύο κάπως αλλόκοτους αστυνομικούς, οι οποίοι μοιάζουν προγραμματισμένοι να κάνουν μαντάρα την παραλιακή κωμόπολη στην οποία ζουν και εργάζονται.

Ωστόσο, πριν περάσει πολλή ώρα τα φίδια αρχίζουν να σε ζώνουν, κυρίως όταν βλέπεις τον πρώτο φόνος να λαμβάνει χώρα στην ιστορία. Αντιλαμβάνεσαι ότι οι άνθρωποι που έχεις μπροστά σου είναι πολύ πιο σκοτεινοί από αυτό που θέλουν να δείχνουν και ότι το «βρώμικο» έπαθλο του 1.000.000 δολαρίων που σχεδόν όλοι είναι αποφασισμένοι πάση θυσία να αποκτήσουν, τροφοδοτεί μια ταινία που με πικρό χιούμορ αφουγκράζεται την τεράστια πληγή της ανθρώπινης φύσης που λέγεται απληστία.

Αλλά η δύναμη της ταινίας βρίσκεται κυρίως στην πληθώρα των χαρακτήρων της στους οποίους ο σκηνοθέτης δίνει ισάξια σημασία πατώντας σταθερά στο καλογραμμένο σενάριο του Μαικ Βουκαντίνοβιτς. Ακόμα και ο πιο μικρός ρόλος καταφέρνει να κινήσει την περιέργεια και να γίνει μια ιστορία από μόνος του.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE THE MALL – OPTIONS ΙΛION – VILLAGE SHOPPING AND MORE

Τεχνητή δικαιοσύνη (Justicia artificial) – Μπορεί να δικάσει ένα κομπιούτερ;

Παραγωγή: Iσπανία, 2024

Σκηνοθεσία: Σιμόν Κασάλ

Ηθοποιοί: Βερόνικα Ετσέγκουι, Αλμπέρτο Αμάν κ.α.

Είναι το θέμα της ταινίας εδώ, που ξεχωρίζει περισσότερο από την ίδια ταινία. Στο τραπέζι τίθεται ένα καίριο κοινωνικό ερώτημα που πολύ πιθανόν κάποια στιγμή στο μέλλον να βρούμε μπροστά μας: μπορεί σε θέματα νομικής φύσεως ο ανθρώπινος εγκέφαλος να αντικατασταθεί από τους αλγόριθμους της τεχνητής νοημοσύνης; Μπορεί το κομπιούτερ να παίρνει δικαστικές αποφάσεις;

Αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα ο σκηνοθέτης Σιμόν Κασάλ εντάσσει στο πλαίσιο του συνωμοσιολογικού θρίλερ βάζοντας μια δικαστή της Ισπανίας, γνωστή για τις ριζοσπαστικές της μεθόδους (Βερόνικα Ετσέγκουι) στη θέση του ανθρώπου που θα πρέπει να καταθέσει γνώμη για το αν το λογισμικό πρόγραμμα απονομής δικαιοσύνης που έχει ανακαλύψει μια μεγάλη εταιρεία μπορεί να λειτουργήσει ως σύμβουλος σε δικαστικές αποφάσεις.

Μάλιστα, η ισπανική κυβέρνηση έχει διακηρύξει δημοψήφισμα επί του θέματος. Πολλά όμως τα λεφτά, πολλά και τα παντός τύπου συμφέροντα που διακυβεύονται. Πολλά τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, πολλές και οι εκπλήξεις. Αλλά και από κάποιο σημείο και μετά, πολύ έντονη η βεβαιότητα ότι αυτό που στην πραγματικότητα παρακολουθούμε είναι μια ταινία της οποίας το σενάριο έχει χαρακτήρα παλιομοδίτικου «κοινωνικού θρίλερ» α λα ΝίκοςΦώσκολος…

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΕΛΛΩ – ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ – ΝΑΝΑ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ κ.α.

Μικρά πράγματα που πήγαν λάθος – Δύο διαφορετικοί αλλά και πόσο όμοιοι κόσμοι

Παραγωγή: Ελλάδα, 2023

Σκηνοθεσία: Χάρης Βαφειάδης

Ηθοποιοί: Θάνος Τοκάκης, Μιχάλης Συριόπουλος κ.α.

Μια πανέμορφη σκυλίτσα θα ενώσει για λίγο τους δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους στο ίδιο όμως αστικό πλαίσιο της ενδιαφέρουσας αυτής πρώτης μεγάλου μήκους κινηματογραφικής ταινίας του Χάρη Βαφειάδη. Στην μια πλευρά ο λούμπεν Φάνης πρώην αστέρι των reality (Θάνος Τοκάκης) νυν παλιάτσος των δρόμων είναι εκείνος που έχει τη σκυλίτσα. Στην άλλη πλευρά ο πλούσιος «γιάπης» Παύλος (Μιχάλης Συριόπουλος) είναι εκείνος που την θέλει.

Μέσα από μια ποικιλία επεισοδίων αυτοί οι δύο πέρα για πέρα αναγνωρίσιμοι ήρωες που θυμίζουν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, βοηθούν τον σκηνοθέτη να χτίσει μια «μικρή», πικρή αλλά ολοζώντανη ιστορία σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας που μιλά για την συναισθηματική φτώχεια των καιρών μας, την κρίση στην οικογένεια (την οποιαδήποτε οικογένεια, ανεξαρτήτως οικονομικών πόρων), την αδυναμία επικοινωνίας αλλά και την αίσθηση του «παράλογου» που πολύς κόσμος, σε καθημερινή βάση, νιώθει ότι επικρατεί γύρω του. Προσωπικά με κράτησε ως το τέλος παρότι το «κεφάλαιο» του Φάνη (που ως ήρωας έχει το μερίδιο του λέοντος) κλείνει πολύ απότομα σε αντίθεση με εκείνο του Παύλου που δείχνει πιο ολοκληρωμένο.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ – ΔΙΑΝΑ – ΛΑΟΥΡΑ – ΝΑΝΑ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ κ.α.

Το κοράκι (The crow) – Ριμέικ που σε κάνει να νοσταλγείς το πρωτότυπο

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024

Σκηνοθεσία: Ρούπερτ Σάντερς

Ηθοποιοί: Μπιλ Σκάρσγκαρντ, ΦKA τουίγκς, Ντάνι Χιούστον κ.α.

Η νέα κινηματογραφική εκδοχή της cult graphic novel του Τζέιμς Ο’ Μπαρ, έρχεται 30 χρόνια μετά την πρώτη με την οποία, αναπόφευκτα θα συγκριθεί. Για το είδος της περιπέτειας φαντασίας εκείνη η ταινία του Αλεξ Πρόγιας (στης οποίας τα γυρίσματα της οποίας ο πρωταγωνιστής στον ρόλο του ήρωα του τίτλου, Μπράντον Λι, σκοτώθηκε σε δυστύχημα) έφερε τα στοιχεία μιας σκοτεινής gothic περιπέτειας με καλοσχηματισμένους χαρακτήρες, ατμόσφαιρα και μια στρωτή αφήγηση όπου καταλαβαίνεις πάνω κάτω τι γίνεται. Ολα όσα δεν έχει το «ανανεωμένο» ριμέικ του Ρούπερτ Σάντερς με τον Μπιλ Σκάρσγκαρντ στον ρόλο του νεαρού άντρα ο οποίος μετά την δολοφονία του ιδίου και του μεγάλου έρωτα της ζωής του (ΦKA τουίγκς) επιστρέφει από τους νεκρούς για να πάρει την εκδίκησή του. Πέρα από το ότι το πρώτο μέρος μιας ταινίας συνολικής διάρκειας δύο ωρών παρά εννιά λεπτά, είναι η ανάπτυξη σε …slow motion αυτού του «έρωτα ζωής» οι ίδιοι οι ήρωες δεν καταφέρνουν να σου προκαλούν κανένα συναίσθημα πέραν της πλήξης.

Βαθμολογία: 1

ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: CINEMA ONE – KOΛΟΣΣΑΙΟΝ κ.α.

Κώδικας κινδύνου (Blink twice) – «Πορνογραφική» αναπαράσταση οργίων πολυτελείας

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024

Σκηνοθεσία: Ζόε Κράβιτς

Ηθοποιοί: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Ναόμι Ακι, Κρίστιαν Σλέιτερ κ.α.

Το να «ξεχνάς είναι προτιμότερο από το να συγχωρείς» είναι το μότο ενός πάμπλουτου επιχειρηματία (ο Τσάνινγκ Τέιτουμ σε μια αμήχανη στροφή προς τον σκοτεινό ρόλο) ο οποίος χρησιμοποιεί ένα ναρκωτικό «αφαίρεσης» μνήμης για να εκμεταλλεύεται τα θύματά του κάνοντας όργια πολυτελείας στο ιδιόκτητο νησί του. Αυτά τα όργια άλλωστε επαναλαμβάνονται διαρκώς και καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος ενός καλογυρισμένου αλλά «άδειου» ψυχολογικού θρίλερ που θέλοντας να αφουγκραστεί την «επικαιρότητα» (ο επιχειρηματίας είναι προφανώς εμπνευσμένος από αληθινό πρόσωπο) θυμίζει, καθόλη την διάρκειά του, κακό «ταξίδι» με LSD. Προκειμένου να στηρίξει την ιδέα της γυναικείας εκδίκησης (μέσω της Ναόμι Ακι που είναι το τελευταίο θήραμα του πλούσιου και αντιλαμβάνεται την σκευωρία του) η σκηνοθέτις Ζόε Κράβιτς αντιμετωπίζει το θέμα πορνογραφικά και κινηματογραφεί την «αρρώστεια» με τον πιο glossy και εν τέλει χυδαίο τρόπο.

Βαθμολογία: 1

ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: CINEMA ONE κ.α.

Underwater animation

Tέλος, σε περισσότερες από 50 αίθουσες Ελλάδας και Κύπρου, προβάλλεται το ιρανοτουρκικό κινούμενο σχέδιο «Ο δελφινομικρούλης» (Dolphin boy, 2022) του Μοχάμαντ Κεϊράντις, γύρω από την σχέση ενός αγοριού με ένα δελφίνι που αντιμετωπίζουν παρέα τις κακοτοπιές του βυθού.

Βαθμολογία:2

———————————————–

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

Ο μεγάλος ύπνος (The big sleep, ΗΠΑ, 1946) του Χάουαρντ Χοκς με τους Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Λορίν Μπακόλ κ.α.

Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια υπόθεση εκβιασμού και βρίσκεται μπλεγμένος σε μια χαοτική κατάσταση που δεν μπορεί να ελέγξει. Το μοντέλο του αμερικανικού φιλμ νουάρ και μετά τη «Καζαμπλάνκα» η καλύτερη ίσως ταινία του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ που υπήρξε ο ιδανικός ηθοποιός της εποχής του για τον ρόλο του κυνικού αλλά αδιάφθορου ντετέκτιβ Μάρλοου ο οποίος γεννήθηκε στις σελίδες των μυθιστορημάτων του Ρέιμοντ Τσάντλερ.

Βαθμολογία: 4

ΑΘΗΝΑ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ

Ο φόβος τρώει τα σωθικά (Angst essen seele auf, Δυτική Γερμανία, 1974) του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ με τους Μπριγκίτε Μίρα, Ελ Χέντι Μπεν Σαλέμ, Ρ. Β. Φασμπίντερ κ.α.

Προσαρμόζοντας το αμερικανικό μελόδραμα «Οσα οι ουρανοί επιτρέπουν» του Ντάγκλας Σερκ στην Γερμανία του 1974, ο Φασμπίντερ αφηγείται μια ιστορία ειλικρινούς αγάπης ανάμεσα σε μια γερμανίδα χήρα (Μπριγκίτε Μίρα) και έναν πολύ νεότερό της Αραβα (Ελ Χέντι Μπεν Σαλέμ) και καταδικάζει την ξενοφοβία για τους μουσουλμάνους που μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου (1972) επικρατούσε στη Δ. Γερμανία.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΥ

Ξυπόλητοι στο πάρκο (Barefoot in the park, ΗΠΑ, 1967) του Τζιν Σακς με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Τζέιν Φόντα κ.α.

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και η Τζέιν Φόντα είναι το νιόπαντρο ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα στο νεοϋορκέζικο διαμέρισμά του σε αυτήν την κλασική αμερικανική κωμωδία που βασίζεται στο θεατρικό έργο του Νιλ Σάιμον το οποίο είχε ανέβει στο Μπρόντγουεϊ με πρωταγωνιστή τον Ρέντφορντ και την Ελίζαμπεθ Άσλεϊ. Ταινία που παραμένει το ίδιο φρέσκια όπως στην εποχή της, κάτι που ισχύει με όλα σχεδόν τα έργα του Σάιμον που έχουν μεταφερθεί στο σινεμά.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ:ΒΑΡΚΙΖΑ

Fires on a plain (Ιαπωνία, 1959) του Κον Ιτσικάουα με τους Εϊτζι Φουνακόσι, Οσάμου Τακιζάβα κ.α.

Σε Digital 4K Restoration επαναπροβάλλεται το μνημειώδες αντιπολεμικό έργο του Ιάπωνα σκηνοθέτη που βασισμένος στο μυθιστόρημα του Σοέι Οόκα καταγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την απελπισία των Ιαπώνων στρατιωτών οι οποίοι «πεταμένοι» στο νησί Λέιτο των Φιλιππίνων περιμένουν τον θάνατο από την πείνα, τις ασθένειες, τους Αμερικανούς ή τους Φιλιππινέζους αντάρτες που ανάβουν σηματοδότες στην έρημο.

Βαθμολογία: 4

ΑΘΗΝΑ: ΑΤΕΝΕ