Η πρώτη κατά πρόσωπο αντιπαράθεση των δύο υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ τα ξημερώματα της Τετάρτης είχε την ιδιαίτερη σημασία της και πολλαπλές ιδιαιτερότητες.
Ως συνήθως, οι οπαδοί και τα επιτελεία του καθενός έχουν τις δικές τους εκτιμήσεις για τον νικητή, αν και η εμφάνιση της υποψήφιας των Δημοκρατικών φαίνεται ότι την βοήθησε ως προς το κρίσιμο για εκείνη: Να ανατρέψει την εικόνα της ανύπαρκτης και αόρατης αντιπροέδρου.
Κατά τα λοιπά εκπλήξεις δεν υπήρξαν, ούτε και πολιτική αντιπαράθεση υψηλού επιπέδου και περιεχομένου.
Επί της ουσίας και με δεδομένη την καταστροφική εμφάνιση του εν ενεργεία προέδρου στην προηγούμενη αντιπαράθεση με τον ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του στις αρχές του καλοκαιριού, σημαντικό είναι ότι επιβεβαιώνεται η επάρκεια της νέας υποψηφίου και το αξιόμαχό των Δημοκρατικών στις επικείμενες εκλογές της 5ης Νοεμβρίου.
Οι εκλογές όμως για την προεδρία των ΗΠΑ δεν έχουν κριθεί. Το ντιμπέιτ των υποψηφίων δύσκολα θα καθορίσει την έκβαση τους, ούτε και αλλάζει την πραγματικότητα ότι οι ΗΠΑ είναι μια βαθιά διχασμένη κοινωνία, με όποιον αντίκτυπο έχει αυτό το στοιχείο στο πολιτικό πεδίο.
Οι εκλογές του Νοεμβρίου θα κριθούν σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις σε πέντε πολιτείες και είναι σημαντικό το αποτέλεσμα τους να μην επιδέχεται αμφισβήτηση ή παρερμηνείες.
Δεν πρέπει να λησμονείται όμως ένα στοιχείο που διαφεύγει της προσοχής και της αξιολόγησης πολλών. Τον Νοέμβριο θα γίνουν εκλογές και για τα δύο σώματα του αμερικανικού Κογκρέσου, για τις 435 έδρες της Βουλής των Αντιπροσώπων και τις 34 από τις 100 έδρες της Γερουσίας.
Οι πλειοψηφίες που θα διαμορφωθούν εκεί μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών είναι εξίσου κρίσιμες από το πρόσωπο του/της Προέδρου. Όχι μόνο για τις ΗΠΑ, για ολόκληρον τον πλανήτη.
