Φεστιβάλ Δράμας 2024: Οι ταινίες και τα πρόσωπα που ξεχωρίσαμε

Αν και ταλαιπωρημένη από το ανελέητα ζεστό φετινό καλοκαίρι και την παρατεταμένη ξηρασία, με αποτέλεσμα το σοκαριστικό φαινόμενο της φυσικής αποστέγνωσης του πανέμορφου υδροβιότοπου στις Πηγές της Αγίας Βαρβάρας – σήμα κατατεθέν του κέντρου της και της φυσικής της χάρης,  η Δράμα παραμένει το φιλόξενο φυτώριο του ελληνικού σινεμά καθώς και τόπος μοναδικών πολιτιστικών διαδρομών (το μαρτυρούν η φυσιογνωμία και η ιστορική κληρονομιά της όσα χρόνια κι αν περάσουν από πάνω της).

Μύθοι και Ιστορίες στη Δράμα

Για παράδειγμα, αν δεν βρισκόμασταν, για λίγες ημέρες στην πόλη για να παρακολουθήσουμε από κοντά το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, πιθανόν να είχαμε χάσει την έκθεση «Μύθοι και Ιστορίες στο έργο του Γκίκα» με έργα του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία, στο εξαιρετικά αποκατεστημένο Σαντιρβάν Τζαμί (μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, παρείχε καταφύγιο σε πολυάριθμες οικογένειες προσφύγων) από την εταιρεία Raycap, η οποία το 2022 προσκάλεσε το Μουσείο Μπενάκη να συνδιοργανώσει μια σειρά εκθέσεων επιμελημένων ειδικά για το Σαντιρβάν με αντικείμενα από τις ποικίλες συλλογές του. Μια μικρή αλλά ουσιαστική έκθεση σε ένα μοναδικό τοπόσημο της Δράμας που πραγματικά δίνει εκ νέου ζωή στην ιστορία της.

Ζωή, ζωντάνια και πανηγυρικό πνεύμα βρήκαμε και στο 47ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας μέσα από την ενέργεια των σπουδαστών που διαγωνίστηκαν με τις ταινίες τους, γέμισαν φίσκα τις προβολές στον κινηματογράφο Ολύμπια και στον θερινό Αλέξανδρο, παρακολούθησαν τις δράσεις του φεστιβάλ και χάρισαν στη διοργάνωση νιάτα και αισιοδοξία για το μέλλον. Ένα δυνατό αντίβαρο στην αγωνία των επαγγελματιών του ελληνικού κινηματογράφου για την πορεία του νέου φορέα που ανακοινώθηκε επίσημα χθες και πάντρεψε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το ΕΚΟΜΕ.

«Στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ Δράμας καταγράφηκαν ένα εκατομμύριο επισκέπτες και περισσότεροι από 100.000 μοναδικοί χρήστες. Ειδικότερα, κάθε λεπτό 500 άνθρωποι παρακολουθούσαν ταινία.»

Σημειώνουμε ότι η ελεύθερη προβολή σχεδόν όλων των μικρού μήκους ταινιών στην πλατφόρμα του φεστιβάλ είναι μια σοφή επιλογή που ταξιδεύει τη μικρού μήκους ταινία σε όλη την Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία ως προς την επισκεψιμότητα της πλατφόρμας που έδωσε στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ ο Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Πέτρος Παρασκευαΐδης, στην πλατφόρμα καταγράφηκαν ένα εκατομμύριο επισκέπτες και περισσότεροι από 100.000 μοναδικοί χρήστες. Ειδικότερα, κάθε λεπτό 500 άνθρωποι παρακολουθούσαν ταινία.

Θα κάνει πάλι ταινία ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης;

Τίποτα ωστόσο δεν συγκρίνεται με τη χάρη της μεγάλης οθόνης. Στον θερινό κινημαγράφο Αλέξανδρος μαγευτήκαμε ξανά από την μικρού μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη «Mία θέση στον ήλιο» από το 1994, που προβλήθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος του Φεστιβάλ στις μικρού μήκους ταινίες του και του Cinematherapy Ψtalk, και τον ακούσαμε να μας λέει επί σκηνής: «Για μένα ο κινηματογράφος είναι η ψυχανάλυση μου από το 1987 που μπαίνω στο χώρο του πειραματικού κινηματογράφου. Όλες οι ταινίες μου από τότε μέχρι την τελευταία μου, ήταν απόρροια του φόβου του θανάτου. Διοχέτευσα τον φόβο του θανάτου στην τέχνη μου. Και κάθε χρόνο έκανα και μια ταινία».

Περιμένουμε την επόμενη ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. Εκείνος, βέβαια, λέει ότι δεν θα κάνει άλλη ταινία.

Στο σινεμά είδαμε την – διάρκειας 55 λεπτών – ταινία «Αυτό που δεν Ήξερε η Μαίρη» της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη, βραβευμένη πλέον με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα, όπως και τον «Γκέκα» του Δημήτρη Μουτσιάκα που κράτησε στα χέρια του το μεγάλο βραβείο του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος, τον Χρυσό Διόνυσο, και παίρνει τον δρόμο για τις υποψηφιότητες των Οσκαρ, αλλά και το «MJ» του Γιώργου Φουρτούνη, που άναψε τα αίματα (και ο δημιουργός με την πολιτική του αθυροστομία στην τελετή λήξης αλλά και η ίδια η ταινία με την ορμή της) και κέρδισε μεταξύ άλλων τον Αργυρό Διόνυσο.

Ενόψει, λοιπόν, του επόμενου ραντεβού μας με το Φεστιβάλ Δράμας που είναι στην Αθήνα, στις 24-27 Oκτωβρίου, στον κινηματογράφο ΙΡΙΣ (Ακαδημίας 56) όπου θα παρουσιαστεί το σύνολο του Εθνικού Διαγωνιστικού και του Eθνικού Σπουδαστικού Προγράμματος του Φεστιβάλ και θα διεξαχθεί εργαστήριο pitching, παρουσιάζουμε 6 από τις βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες που μας άρεσαν.

6 μικρού μήκους ταινίες

«Γκέκας» του Δημήτρη Μουτσιάκα

Χρυσός Διόνυσος και Βραβείο Σεναρίου για τον Δημήτρη Μουτσιάκα, καθώς και Βραβείο Φωτογραφίας για τον Γιώργο Καρβέλα (Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα). «Ο Βασίλης ζει με τον πατέρα του σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας. Όταν ο Βασίλης γίνεται 12 χρονών, ο πατέρας του τού αγοράζει όπλο και ένα νεαρό κυνηγόσκυλο, τον Μαξ, και αρχίζει την εκπαίδευση  για να μπορέσει να τον κάνει κυνηγό.»

Επιδέξιος χειρισμός της θεματολογίας που ερευνά την τοξική αρρενωπότητα, τη βία και τον απομονωτισμό της ελληνικής επαρχίας με εύρος συναισθημάτων, συμπαγή δράση και αναγκαία αμφισημία στο φινάλε (ως θέμα συγγενεύει με το «Roger» του Θάνου Μήτσιου, επίσης στο Εθνικό Διαγωνιστικό και πολύ ενδιαφέρον). Οι πρωταγωνιστές Νίκος Γεωργάκης και Παύλος Λαγός στους ρόλους πατέρα και γιου αντίστοιχα, θα μπορούσαν να έχουν πάρει το βραβείο ερμηνείας.

«MJ» του Γιώργου Φουρτούνη

Έκλεψε τις εντυπώσεις, βραβεύτηκε με πέντε βραβεία του Εθνικού Διαγωνιστικού – Αργυρό Διόνυσο – Βραβείο Σκηνοθεσίας Τώνια Μαρκετάκη, Ανδρικής Ερμηνείας για τον Γιώργο Κατσή, Σκηνογραφίας για τον Κωνσταντίνο Σκουρλέτη, Σχεδιασμού Μακιγιάζ και Κομμώσεων για την Ιωάννα Λυγίζου, Ενδυματολογίας Ιουλία Σταυρίδου για τη Μάρλι Αλειφέρη. «Ο Μιχάλης ή MJ έχει εμμονή με τη δόξα, τον πλούτο και τον Μάικλ Τζόρνταν. Είναι τραγουδιστής της τραπ. ‘’Είμαι έτοιμος για μεγαλεία! Ήδη είμαι είμαι Νούμερο Ένα! Γιατί όμως δεν μ’ αγαπάνε;’’»

Ο Γιώργος Κατσής «κεντάει» στο ρόλο ενός τράπερ, εγκλωβισμένου στην ίδια του την πλούσια και λαμπερή ζωή σε ένα αιχμηρό trip στην ξέφρενη πλευρά της δημοσιότητας και των social media.

«Αυτό που Δεν Ήξερε η Μαίρη» της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη

Το φετινό Βραβείο Σκηνοθεσίας του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος. «Ένα γαλλικό κρουαζιερόπλοιο με την επιγραφή NEOROMANTICA διασχίζει τη Μεσόγειο. Μια πλωτή Ντίσνεϊλαντ με ηλικιωμένους τουρίστες. Ανάμεσα σε κοκτέιλ και μπουφέδες, η 16χρονη Mary από τη Σουηδία γνωρίζει τον Abdel, ένα σερβιτόρο από την Αλγερία. Κάτω από το μισοπέλαγο φεγγάρι, μια ερωτική Βαβέλ αποκαλύπτεται που μιλάει μόνο τη γλώσσα των αρχαίων μύθων και αινιγμάτων.».

Απενοχοποιημένη βουτιά στο καρδιοχτύπι του εφηβικού έρωτα και την φαντασίωσή του από την πολυβραβευμένη σκηνοθέτη ταινιών μικρού μήκους Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη (Washingtonia, Ηλεκτρικός Κύκνος), η οποία συνθέτει στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, σταθερά με τη διεισδυτικότητά του βλέμματος της κάμερας στη διάρκεια 55 λεπτών, ένα ταξίδι προς την ενηλικίωση.

 «Ασκοπη Μετακίνηση» της Νικολέτας Λεούση

Το φετινό Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) και της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (ΟΚΛΕ):. «Αν δεν υπήρχαν λεωφορεία, θα υπήρχαν ταινίες; Τον Μάρτιο του 2020, το παράθυρο του βλέμματός μου στένεψε. Η ζωή της πόλης σχεδόν σταμάτησε. Απαγορεύτηκαν οι άσκοπες μετακινήσεις και σταμάτησε η λειτουργία των κινηματογράφων. Δεν ξέρω τι μου λείπει πιο πολύ, το σινεμά ή μια άσκοπη μετακίνηση.»

Μπορεί το λεωφορείο να είναι και σινεμά; Αν μετακινείται κάποιος με λεωφορείο είναι επιτυχημένος ή αποτυχημένος; Ένα ευρηματικό ντοκιμαντέρ – δοκίμιο που συνδέει την πανδημία με την πολιτική, την τέχνη του κινηματογράφου και την καθημερινότητα των ανθρώπων μέσω ενός λαϊκού μέσου μεταφοράς.

«απαρατάτεμε» της Μένης Τσιλιανίδου

Βραβείο σκηνοθεσίας για τη Μένη Τσιλιανίδου, ανδρικής ερμηνείας για τον Δημήτρη Νιζίρη και γυναικείας ερμηνείας για την Υρώ Τσάμογλου στο Εθνικό Σπουδαστικό Τμήμα. «Η Νίνα ξέρει γιατί ο παππούς της δεν τη γουστάρει. Προφανώς επειδή είναι λεσβία. Ήρθε η ώρα για το ξεκαθάρισμα. Στην πιο περίεργη διαδρομή της ζωής τους, η Νίνα και ο Στάθης θα καταλάβουν ο ένας τον άλλο θέλοντας και μη.»

Σενάριο που ρέει και πλάθεται με τη χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου μέσα από ένα ευχάριστο παιχνίδι αποκαλύψεων και συναισθημάτων. Απενοχοποιημένο road movie πάνω στο κόνσεπτ της αποδοχής της διαφορετικότητας και σεξουαλικότητας του άλλου.

«ποπ» της Λίνας Κουντουρά

Το φετινό Βραβείο Ελληνικής Σπουδαστικής Ταινίας «Φρίντα Λιάππα» (Εθνικό Σπουδαστικό Τμήμα). «Τρεις φίλες συναντιούνται μετά από καιρό και αφηγούνται τις πρόσφατες περιπέτειές τους. Κάθε μία από τις ιστορίες τελειώνει με ένα πρόβλημα. Κάθε πρόβλημα λύνεται μόνο με λεφτά, που δεν έχουν. Κινούμενες ανάμεσα σε πραγματικότητα και φαντασία, αποφασίζουν να ληστέψουν ένα καφέ που υποψιάζονται πως ξεπλένει χρήματα.»

Μεράκι, χιούμορ και πρωτότυπο χειροποίητο σινεμά που σε βάζει κατευθείαν στον κόσμο του, κλείνοντας το μάτι στις δυσκολίες της παραγωγής. Αχαλίνωτη φαντασία πάνω από όλα.