Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν τα πράγματα, ετοιμάζεται να μας αφήσει χρόνους. Δεν ξέρω πόσοι θα κλάψουν. Αλλά είμαι βέβαιος ότι στους περισσότερους δεν καίγεται καρφί. Άλλωστε, εδώ και καιρό, δεν υφίσταται ΣΥΡΙΖΑ. Τη θέση του έχει πάρει μια πλήρης ιδεολογική και πολιτική σύγχυση που έχει τη σφραγίδα ενός πολιτικού προσώπου που μια είναι έτσι και μια αλλιώς.
Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με καθυστέρηση ακολουθεί το δρόμο των άλλων κομμάτων της οργής της περιόδου της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Πάει να σταθεί στο ιστορικό του βάθρο, δίπλα στους ΑΝΕΛ του Καμμένου και τους Podemos του Ισπανού συντρόφου Ιγκλέσιας. Έχει πάψει εδώ και καιρό να συγκινεί. Και μετά τη διπλή εκλογική του ήττα, στις εκλογές του 2023, εκπέμπει περισσότερο απογοήτευση, παρά ελπίδα.
Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί, αν φύγουν οι «87» ή οι «107» ή αν θα φύγει ο Κασσελάκης. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την κυβερνητική του προοπτική. Θα πρέπει να συμβούν πράματα και θάματα για να εμφανιστεί, όπως και αν ονομαστεί, ως ελπίδα για τον τόπο. Οπότε, ας αποχαιρετήσουμε τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. Το έργο του θα μας μείνει αξέχαστο. Όπως και οι υποσχέσεις του.
Το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη τροφοδότησε και πάλι τα σενάριο Τσίπρα. Σύμφωνα με αυτό, πρώτον, η κακοδαιμονία του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε από τότε που ο πρώην Πρωθυπουργός αποφάσισε να φέρει το κόμμα του αντιμέτωπο με το κενό, φεύγοντας από την ηγεσία του. Και δεύτερον, ο Τσίπρας ήθελε αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε. Άρα από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται και ο Τσίπρας θέλει, να πάρει την πρωτοβουλία να φτιάξει ένα κόμμα που να μπορεί.
Ωραία ακούγονται όλα αυτά αλλά υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα για τους οραματιστές αυτού του σεναρίου. Τους αρέσουν οι ξαναζεσταμένες σούπες; Μπορεί, αλλά ο περισσότερος κόσμος τις αποφεύγει. Και με δική του μεγάλη ευθύνη, παρά τις αναμφισβήτητες πολιτικές αρετές και τις ηγετικές του ικανότητες, ο κ. Τσίπρας είναι μια ξαναζεσταμένη πολιτική σούπα. Έχει, όπως οι ξαναζεσταμένες σούπες, χάσει τη νοστιμιά του. Ο κόσμος αναζητά κάτι καινούργιο. Οπότε, μάλλον θα πρέπει να τον αποχαιρετήσουμε και ως μελλοντικό Πρωθυπουργό.
Ένας ακόμα κύκλος κυριαρχίας στην κεντροαριστερά κλείνει. Είχε προηγηθεί το κλείσιμο του κύκλου κυριαρχίας του ΠαΣοΚ που τώρα επιχειρεί να ανακτήσει το χώρο. Θα τα καταφέρει; Αμφίβολο, θα εξαρτηθεί ως ένα βαθμό και από το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι πολύ δύσκολο.
Σε κάθε περίπτωση το φθινόπωρο αυτό θα είναι, πράγματι, το θεαματικότερο για την Κεντροαριστερά. Που θα πρέπει εκτός από θέαμα να προσφέρει και ουσία. Δηλαδή, ένα πολιτικό σχήμα που δεν θα προέρχεται από το παρελθόν και θα μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον.
