Ενας από τους σημαντικότερους ποιητές της ελληνιστικής εποχής, ο Θεόκριτος, έγραψε: «ελπίδες εν ζωοίσιν, ανέλπιστοι δε θανόντες». Ετσι προέκυψε και η γνωστή λατινική φράση « , ». Σήμερα όμως στη ζωή μας, ούτε (αναπνέουμε) με το 1/3 της Αττικής καμένο, ούτε (ελπίζουμε) για κάτι καλύτερο!
Ανώμαλες καιρικές συνθήκες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. ιοί συνεχόμενοι από μέχρι, πυρκαγιές με θανάτους συνανθρώπων μας και καταστροφή σπιτιών και περιουσιών, και μια λιτότητα με μνημόνια, που μας κυνηγά χρόνια ατελείωτα! Την ίδια ώρα στα κανάλια επικρατεί αισιοδοξία… ωραιοποιείται η καταστροφή και δίνονται από την κυβέρνηση ελπίδες στον κόσμο ότι σιγά-σιγά, μετά… και την επόμενη πυρκαγιά, θα γίνουμε καλύτεροι… ίσως βοηθήσει και το ! Εξάλλου, τα εγκλήματα στο Μάτι και τα Τέμπη καρκινοβατούν στην εκδίκαση, ίσως για να λησμονηθούν! Ομως, η απώλεια τόσων νέων ψυχών δεν λησμονιέται.
Ολα αυτά συμβαίνουν κυρίως γιατί στην Ελλάδα ούτε το Σύνταγμα, ούτε οι νόμοι τηρούνται. Από την εποχή των μνημονίων ο Νέστορας του Συνταγματικού Δικαίου, ομότιμος καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης, είχε εκφράσει την έντονη διαμαρτυρία του για τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα, αλλά… εις ώτα μη ακουόντων. Η φωνή του πολίτη δεν ακούγεται και έχει νοθευτεί από τα ΜΜΕ – τόνιζε ο ίδιος από τότε. Η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα «λαϊκή κυριαρχία» παραβλέπεται.
Το 1827 η Γ΄ Εθνοσυνέλευση με ψήφισμά της εξέλεξε τον Ιωάννη Καποδίστρια «Κυβερνήτη της Ελλάδος», και ψήφισε το «Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδας» που έμεινε στην ιστορία ως το πιο φιλελεύθερο και δημοκρατικό σύνταγμα της εποχής του, ένα Σύνταγμα άμεσης δημοκρατίας Η Συνέλευση θέλοντας να δώσει στη χώρα ένα οριστικό πολίτευμα, εμπνευσμένο από δημοκρατικές και φιλελεύθερες ιδέες και βεβαίως από το Πολίτευμα της Ελληνικής Δημοκρατίας του Ρήγα, διακήρυττε στο νέο Σύνταγμα για πρώτη φορά την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας: «η κυριαρχία ενυπάρχει εις το Εθνος, πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού».
Το Σύνταγμα και σήμερα αναφέρεται στο άρθρο 120 στη «λαϊκή κυριαρχία», και η παράκαμψή του προκαλεί επικίνδυνα τον λαό. Η Δικαιοσύνη έφθασε να αμφισβητείται με ολέθριες συνέπειες και οι δικαστικοί ασχολούνται και επιτυγχάνουν συνεχώς την βελτίωση των αποδοχών τους, την ώρα που οι μισθοί και οι συντάξεις των πολιτών έχουν φθάσει στα Τάρταρα και η ακρίβεια στα είδη διαβίωσης μεγαλουργεί!
Τι αναμένουν άραγε οι κυβερνώντες; Να επαναστατήσει ο λαός για να ακουστεί η φωνή του; Η Αξιωματική Αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής αναζητούν αρχηγό, το κάθε κόμμα με τις δικές του ιδιορρυθμίες, χωρίς να υπολογίζουν ότι η υπομονή των πολιτών στέρεψε.
Ας «συνέλθουν», επιτέλους, τα κόμματα με τη διπλή έννοια του ρήματος. Πρώτα να βρουν την ψυχική και πνευματική τους ηρεμία και να επανακτήσουν τις δυνάμεις τους, και στη συνέχεια να σκεφθούν τον τρόπο μιας συστράτευσης των πολιτικών δυνάμεων για την σωτηρία του λαού. Το ζήτημα σήμερα δεν είναι το κόμμα: Δεξιά/ Αριστερά/Κέντρο και τα… παράγωγα. Είναι ζήτημα εθνικό, πατριωτικό, στην ουσία υπαρξιακό.
Είμαστε ακόμη ζωντανοί, και δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς ελπίδα!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγίας Παρασκευής.
