Περισσεύουν τα πολιτικά σενάρια στις τρέχουσες συνθήκες κυβερνητικής φθοράς και ρευστοποίησης του κομματικού συστήματος. Αλλα λογικά, άλλα παράλογα και ορισμένα αρκούντως ευφάνταστα. Υπάρχει ωστόσο και ένα το οποίο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά.
Το εν λόγω σενάριο εκκινεί με τη βασική υπόθεση ότι τα εξελισσόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι διαλυτικά και απολύτως φθοροποιά για όλους τους εμπλεκόμενους, μηδέ του Αλέξη Τσίπρα εξαιρουμένου.
Στον βαθμό που η υπόθεση αυτή ευσταθεί όλο το βάρος ανασυγκρότησης του ελλειμματικού αυτή την ώρα πεδίου της Κεντροαριστεράς μεταφέρεται στο γήπεδο του ΠαΣοΚ, παραδοσιακοί, κεντρώοι κυρίως, μετακινούμενοι ψηφοφόροι του οποίου στηρίζουν κατά βάση την επικράτηση του κ. Μητσοτάκη σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις την τελευταία πενταετία.
Πρόκειται για το αποκαλούμενο «πρόθυμο» κομμάτι του παλαιού εκσυγχρονιστικού κύματος που έλκεται από το αγαθό της πολιτικής σταθερότητας και έπειτα από την τραυματική εμπειρία του 2015 δεν θέλει πολιτικές περιπέτειες, παρά προτιμά την ασφάλεια του ευρωπαϊκού δρόμου.
Το «πρόθυμο» αυτό τμήμα των κεντρώων ψηφοφόρων, κατά τους υποστηρικτές του σεναρίου, έχει μετρηθεί και εκτιμάται ότι αποτελεί το 12% του εκλογικού σώματος , ανερχόμενο σε περίπου 550.000 ψηφοφόρους.
Εσχάτως μάλιστα έχει διαπιστωθεί ότι σημαντικό τμήμα αυτού του κεντρώου εκσυγχρονιστικού ρεύματος ψηφοφόρων σταδιακά αποστασιοποιείται από τη φιλελεύθερη εκδοχή του κ. Μητσοτάκη. Το πρώτο ρήγμα στις σχέσεις του με τον Πρωθυπουργό κατεγράφη στις προ ολίγων μηνών ευρωεκλογές. Και αυτό επειδή είτε το παρόν κυβερνητικό σχήμα δείχνει να μην μπορεί να συντηρήσει τις προσδοκίες των προηγούμενων ετών, είτε επειδή ο Πρωθυπουργός αμυνόμενος στη φθορά μετακινείται προς τα δεξιά.
Το σενάριο λοιπόν, λέει πως αν στις επερχόμενες εσωκομματικές εκλογές του ΠαΣοΚ επικρατήσουν και αναμετρηθούν στον δεύτερο γύρο οι κ. Ανδρουλάκης και Δούκας, το «πρόθυμο 12%» θα διεκδικηθεί εκ νέου με αξιώσεις από τον κ. Μητσοτάκη και το πολιτικό περιβάλλον θα είναι ευχερέστερα διαχειρίσιμο από αυτόν.
Οι συνθήκες ωστόσο, σύμφωνα πάντα με το εν λόγω σενάριο, θα μεταβληθούν άρδην αν η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, που εκπροσωπεί επαρκέστερα τον συγκεκριμένο ρεύμα κεντρώων ψηφοφόρων συγκεντρώσει υψηλότερα ποσοστά από έναν εκ των δύο και καταστεί αυτή διεκδικήτρια της ηγεσίας του ΠαΣοΚ στον δεύτερο γύρο. Κάτι βεβαίως που προϋποθέτει ευρεία πανελλαδική κινητοποίηση του εκσυγχρονιστικού κύκλου.
Οι θιασώτες αυτής της εκδοχής των πραγμάτων βεβαιώνουν ότι το εκσυγχρονιστικό δίκτυο κινείται δραστήρια σε όλη τη χώρα υπέρ της κυρίας Διαμαντοπούλου, με σκοπό να φέρει στις κάλπες όσο γίνεται περισσότερους ψηφοφόρους από το »πρόθυμο 12%».
Αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί και υποστηρικτές της προσέλθουν μαζικά στις εσωκομματικές κάλπες το σενάριο θα αποκτήσει σοβαρές πιθανότητες επικράτησης. Και τότε τα άλματα λογικής περισσεύουν.
Στην περίπτωση αυτή οι εμπνευστές του »σεναρίου της Αννας» εκτιμούν ότι η κυρία Διαμαντοπούλου θα κερδίσει την ηγεσία του ΠαΣοΚ και ο κ. Μητσοτάκης θα χάσει αυτόματα το προνόμιο της επιρροής στο Κέντρο , τα δημοσκοπικά ποσοστά του άλλοτε πανίσχυρου και νυν μικρού κόμματος θα εκτοξευθούν, προσεγγίζοντας εκείνα της Νέας Δημοκρατίας και η εναλλακτική διακυβέρνησης θα έχει επιτέλους συγκροτηθεί.
Οι περισσότεροι που ακούν »το σενάριο της Αννας» υπομειδιούν, το αντιμετωπίζουν με καχυποψία και επιφύλαξη μεγάλη. Ωστόσο »παίζει» εκεί έξω και το αδρανοποιημένο μέχρι πρότινος δίκτυο των εκσυγχρονιστών το υποστηρίζει μετά πάθους.
Αν όντως οι πλανημένοι εκσυγχρονιστές ψηφοφόροι αρνηθούν τον Μητσοτάκη και σπεύσουν να ψηφίσουν μαζικά την κυρία Διαμαντοπούλου θα καταγραφεί μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της πολιτικής ζωής.
