Αποστολή Βενετία
Η λεπτομερής μελέτη καλογραμμένων γυναικείων ηρωίδαν ανέκαθεν ήταν το φόρτε του Ισπανού σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ και ταινίες όπως οι «Κίκα», «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», «Όλα για την μητέρα μου», «Το μυστικό μου λουλούδι, «Γύρνα πίσω» και «Χουλιέτα» είναι μερικά κλασικά παραδείγματα. Το ίδιο συμβαίνει και και στην τελευταία δημιουργία του «The room next door» (Το διπλανό δωμάτιο) που είναι η πρώτη μεγάλου μήκους γυρισμένη στα αγγλικά και παρουσιάστηκε το πρωί της Δευτέρας, εντός διαγωνισμού στο φεστιβάλ της Βενετίας.
Δύο σπουδαίες, βραβευμένες με Οσκαρ ηθοποιοί, η Τζούλιαν Μουρ και η Τίλντα Σουίντον είναι η ψυχή της ταινίες ενώ κρατούν τους ρόλους της Ινγκριντ και την Μάρθα (αντιστοίχως), δύο φίλων που τελικά, με το ταλέντο τους θα βοηθήσουν τον σκηνοθέτη να καταθέσει μια δημιουργία με ξεκάθαρο «πολιτικοικοινωνικό μηνυμα».
Το είπε άλλωστε και ο ίδιος ο Αλμοδόβαρ μιλώντας για την ταινία «The room next door» στους δημοσιογράφους. Απερίφραστα, ο Ισπανός δημιουργός εκφράστηκε υπέρ της ευθανασίας που είναι το βασικό (όχι όμως το μόνο) θέμα στο σενάριο του «The room next door». Με βάση το μυθιστόρημα της Σεσίλιαν Νούνεζ, η ταινία εξετάζει την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο γυναίκες, φίλες από την εποχή της εφηβείας, οι οποίες παρότι έχουν να δουν η μία την άλλη πολλά χρόνια, θα ξανασυναντηθούν κάτω από εξαιρετικά δυσάρεστες συνθήκες: η Μαρθα (Τίλντα Σουίντον), πρώην πολεμική ανταποκρίτρια των Times της Νέας Υόρκης, πάσχει από καρκίνο και η Ινγκριντ (Τζουλιάν Μουρ), επιτυχημένη συγγραφέας, που θα γίνει η σύντροφός της στις δύσκολες ώρες.
Στιγμιότυπο της ταινίας «The room next door» με τις Τίλντα Σουίντον και Τζούλιαν Μουρ
Αλλά οι ώρες αυτές θα γίνουν ακόμα δυσκολότερες και για τις δύο γυναίκες όταν η Μάρθα θα πει στην Ινγκριντ τον βασικό λόγο για τον οποίο την έχει ανάγκη. Θέλει να την βοηθήσει να προχωρήσει στην «λύση» της ευθανασίας την οποία έχει από καιρό σχεδιάσει ως φινάλε της ζωής της. Και κάπως έτσι, η ταινία θα εισχωρήσει με ουσία στον εσωτερικό κόσμο δύο γυναικών που παρότι έχουν διαφορετικές απόψεις πάνω σε ένα καυτό και επίμαχο ζήτημα, τελικά, θα συνεργαστούν για το καλό της μίας. Εκείνης που υποφέρει. Γιατί η έννοια της συντροφικότητας και της γνήσιας φιλίας είναι εκείνη που στην πραγματικότητα ενδιαφέρει πάνω από όλα τον Πέδρο Αλμοδόβαρ σε αυτήν την ταινία.
«Βλέπω το «The room next door» σαν έναν τρόπο με τον οποίο θέλησα να εκφράσω ξεκάθαρα, ότι είμαι υπέρ της ευθαναθασίας» είπε ο Π. Αλμοδόβαρ καθισμένος ανάμεσα στην Τίλντα Σουίντον και την Τζούλιαν Μουρ στην συνέντευξη Τύπου της ταινίας. «Προσωπικά θαυμάζω την Μάρθα, την ηρωίδα της Τίλντα, όταν υποστηρίζει ότι αυτό που μπορεί να κάνει κάποιος για να νικήσει τον καρκίνο είναι να πεθάνει πριν ο καρκίνος τον σκοτώσει. “Αν φτάσω πρώτη στο θάνατο, ο καρκίνος δεν θα με έχει νικήσει” λέει κάποια στιγμή. Για μένα, ο καθένας δικαιούται να κάνει ότι θέλει με τη ζωή του.»
Για τον βραβευμένο σκηνοθέτη που σε λιγο θα γίνει 75 ετών («όχι ακόμα» απάντησε όταν κάποιος το επεσήμανε) η ταινία «The room next door» είναι επίσης η δική του απάντηση πάνω στον «διάλογο του μίσους που έχει τα τελευταία χρόνια ανοίξει σε όλο τον πλανήτη» όπως είπε. «Γίνονται τόσα λάθη, καταπατώνται τόσα δικαιώματα, έχουν προκληθεί τόσες και τόσες καταστροφές από την κλιματική αλλαγή. Το περιβάλλον βρίσκεται σε κατάσταση κινδύνου και για μένα, ο μόνος τρόπος αποτελεσματικής λύσης είναι η έκφραση της αγάπης.»
