Το πολιτικό σύστημα ετοιμάζεται να εισέλθει στη νέα «σεζόν» δίνοντας την αίσθηση στους πολίτες πως όχι μόνο έχει χάσει αλλά και πως δυσκολεύεται να βρει τον χαμένο εδώ και καιρό προσανατολισμό του.
Τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι μια κυβερνητική αρρυθμία και μια έλλειψη συντονισμού που τείνουν να λάβουν μόνιμα χαρακτηριστικά. Αντί να προλαμβάνει, μοιάζει να σύρεται πίσω από τα γεγονότα.
Μα και ένα αντιπολιτευτικό μπάχαλο από το οποίο το τελευταίο που παράγεται είναι πολιτική – εκτός εάν θεωρηθούν πολιτική οι σηπτικές δεξαμενές, οι βεντέτες μεταξύ στελεχών και οι λίστες γάμου.
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, με άλλα λόγια, απασχολούν την επικαιρότητα με τον λάθος τρόπο και για τους λάθος λόγους την ώρα που πιεστικά προβλήματα εξακολουθούν να απασχολούν τους πολίτες. Ούτε όμως η κυβέρνηση δείχνει να διαπρέπει στις λύσεις, ούτε η αντιπολίτευση πείθει κατ’ ελάχιστον πως μπορεί να προσφέρει καλύτερες. Το ψυχολογικό χάσμα με τους πολίτες, όπως καταγράφηκε και στις κάλπες, διευρύνεται συνεχώς.
Κι αυτή είναι η χειρότερη δυνατή υπηρεσία σε μια χώρα που έχει ανάγκη από άλματα προόδου σχεδόν σε όλους τους τομείς – από την εκπαίδευση και την υγεία έως την οικονομία και τη δικαιοσύνη – για να βρει επιτέλους τη θέση που της αξίζει.
Ένα πολιτικό σύστημα ωστόσο χωρίς πυξίδα, μπλεγμένο στους λαβυρίνθους της εσωστρέφειας και τα γρανάζια της μικροπολιτικής, είναι αδύνατον να αποσπάσει τη χώρα από τους ουραγούς της Ευρώπης και να την οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.
