Ο θάνατος ενός 19χρονου νέου σε λούνα παρκ, σε έναν χώρο αναψυχής και διασκέδασης, ανέδειξε με τον πλέον τραγικό τρόπο τις χρόνιες παθογένειες στον τρόπο που λειτουργούν οι κρατικές υπηρεσίες.
Οι πολίτες υπηρετούνται από ένα κράτος ανευθυνοϋπεύθυνων και με ελεγκτικούς μηχανισμούς που μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας όταν δεν κατατρώγονται από το σαράκι της αβελτηρίας.
Ακόμη και όταν μια υπηρεσία κάνει τη δουλειά της, όπως η αστυνομία στην περίπτωση της Χαλκιδικής που βεβαίωσε την έλλειψη άδειας λειτουργίας του λούνα παρκ, η επόμενη θα αδιαφορήσει για να επικαλεστεί στη συνέχεια διάφορες δικαιολογίες για την αδράνειά της.
Είναι ένα ερώτημα βεβαίως εάν ένας μικρός δήμος διαθέτει την τεχνογνωσία για να ελέγξει την ασφάλεια τέτοιων εγκαταστάσεων. Από την άλλη πλευρά όμως το μέγεθός του τού επιτρέπει να γνωρίζει τι γίνεται σχεδόν σε κάθε τετραγωνικό της επικράτειάς του. Και ασφαλώς κεντρική και τοπική αυτοδιοίκηση να κινητοποιούνται άμεσα σε κάθε περίπτωση που οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορεί να αποτελέσει δημόσιο κίνδυνο.
Η ανταλλαγή ανακοινώσεων ανάμεσα στο υπουργείο Ανάπτυξης και τον δήμο Κασσάνδρας είναι δηλωτική μιας κακής νοοτροπίας. Ο θάνατος του 19χρονου δεν ήταν δυστύχημα αλλά αποτέλεσμα τέτοιων νοοτροπιών.
Τέτοιες νοοτροπίες ζήσαμε δυστυχώς σε πολύνεκρες τραγωδίες. Στα Τέμπη κάποιοι είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά οι αρμόδιοι κώφευαν για να επιδοθούν στη συνέχεια σε ένα παιχνίδι αλληλοκατηγοριών ως προς τον επιμερισμό των ευθυνών.
Ζούμε και τώρα, σε μικροκλίμακα, στο έγκλημα της Κασσάνδρας.
