Το Σικάγο γιορτάζει. Αμερικάνικες σημαίες κυματίζουν παντού. Ενθουσιασμένοι και αισιόδοξοι άνθρωποι τρέχουν από εκδήλωση σε εκδήλωση. Την πόλη έχουν καταλάβει τα «γαϊδούρια», μασκότ του Δημοκρατικού Κόμματος της Αμερικής. «Όποιος είναι κάποιος» στο κόμμα είναι εδώ για το συνέδριο και η ένταση στα μάτια όλων είναι έκδηλη. Από ό,τι φαίνεται, η κα Κάμαλα Χάρις θα είναι η υποψήφια τους για την Προεδρία και οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν ότι μπορεί να είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Αμερικής.
Κανείς δεν προέβλεπε ότι αυτό θα ήταν το κλίμα πριν μερικές εβδομάδες. Σε συναντήσεις που είχα το Πάσχα με Αμερικανούς και Ελληνοαμερικάνους, όλοι ήταν βαθιά προβληματισμένοι με την επιλογή μεταξύ των υπερήλικων υποψηφίων Μπάιντεν και Τραμπ. Ο Έντυ Ζεμενίδης, του οποίου είμαι προσκεκλημένος στο Σικάγο για να συζητήσω με Δημοκρατικούς αξιωματούχους θέματα εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής στα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή, ήταν στα πρόθυρα κατάθλιψης. «Αποκλείεται να κατεβούνε με τον Μπάιντεν», είχε προβλέψει, «μπορούν να κερδίσουν κάθε αμφιταλαντευόμενη πολιτεία, αν απλά επιλέξουν νεότερο ή νεότερη υποψήφια». Σήμερα όμως, η έκπληξη για την αλλαγή στο κλίμα των Δημοκρατικών είναι ζωγραφισμένη ακόμα και στο δικό του πρόσωπο.
Η αλλαγή στο κλίμα έχει ονοματεπώνυμα: Τζο Μπάιντεν, Κάμαλα Χάρις. Η κίνηση του πρώτου να αποσυρθεί από υποψήφιος, ενώ εν ενεργεία και πετυχημένος Πρόεδρος της Αμερικής, καταγράφηκε ως μεγαλειώδης και τον κατατάσσει στο Πάνθεον των Μεγάλων Προέδρων της Αμερικής (κανένας δεν θα θυμάται σε λίγες μέρες την άχαρη διαδικασία που χρειάστηκε για να πειστεί). Πριν από μερικούς μόλις μήνες είχε κάνει μια από τις σημαντικότερες ομιλίες του για μια καινούργια μέρα που ξημερώνει στην χώρα του – State of the Union Address 2024 – και όμως για το καλό του συνόλου αποφάσισε να μην είναι αυτός που θα ηγηθεί αυτής της μέρας. Το καλό του συνόλου πάνω από το καλό του ενός. Το καλό της χώρας πάνω από το καλό του κόμματος. Το καλό του κόμματος πάνω από το καλό του υποψήφιου. Το μακροχρόνιο καλό όλων πάνω από την εφήμερη προσωπική εμμονή ή περηφάνεια. Τι άλλο να ζητήσει κανένας από έναν αληθινό ηγέτη; Η υποδοχή του στο συνέδριο ήταν μοναδική.
Η δεύτερη προσωπικότητα που άλλαξε το κλίμα είναι η Αντιπρόεδρος Χάρις. Μάλλον αθόρυβη και σεμνή, μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσες να καταλάβεις αν είχε ακυρωθεί από το επιτελείο Μπάιντεν ή αν απλά έπαιζε με προσοχή τον ρόλο της Αντιπροέδρου, ένας ρόλος του οποίου στόχος είναι να φαίνεσαι λίγο και να ακούγεσαι λιγότερο. Δεν είναι αυτή η Χάρις που βλέπουμε σήμερα. Δυναμική και αισιόδοξη, στέκεται με άνεση μπροστά στις κάμερες και λέει τα πράγματα όπως τα νιώθει και όπως τα βλέπει. Σε μια μέρα μάζεψε όλους τους συνέδρους με το μέρος της. Σε μια εβδομάδα μάζεψε το απίστευτο ποσό των 150 εκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως από μικρές δωρεές. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα επικεντρώθηκε στην ατζέντα της, και προσέθεσε θέματα στην δημόσια συζήτηση όπως τα ολιγοπώλια και η αισχροκέρδεια (ακούει ο κ. Μητσοτάκης;). Πριν προλάβουν να αντιδράσουν, με αποστομωτική απλότητα, είπε τον Τραμπ και τον Βανς ακριβώς αυτό που πολλοί έχουμε στο μυαλό μας: «περίεργους» (weird). Και σε ένα μόλις μήνα είχε ανατρέψει τις δημοσκοπήσεις σε πολιτείες κλειδιά. Σαν κάποιος να μπήκε στο δωμάτιο και να έβαλε στην πρίζα τα ηχεία των Δημοκρατικών, το πόλκα πάρτυ έγινε ρέιβ. Σήμερα την υποδέχθηκε στο Σικάγο, μεταξύ άλλων, ο καλός μου φίλος Αλέξι Γιαννούλιας.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν οι Δημοκρατικοί θα κερδίσουν τελικά τις εκλογές το Νοέμβριο. Όμως, με τις αριστοτεχνικές κινήσεις δύο μεγάλων ηγετών, το κλίμα έχει ανατραπεί και βαραίνει υπέρ των Δημοκρατικών. Για τις επόμενες τρεις μέρες, η ενέργεια στο Σικάγο θα είναι εντυπωσιακή και όταν τελειώσει θα μεταφερθεί από τους συνέδρους σε κάθε γωνιά της Αμερικής. Από εκείνη την ώρα, ο Τραμπ θα αγκομαχάει να πείσει ότι αυτός είναι το ένα πράγμα που του δίνει την ενέργεια του νικητή: ο σταρ. Σε αυτή τη μάχη, η Κάμαλα Χάρις τον έχει ήδη τελειώσει.
