Ενας σταρ είναι ένας σταρ.

Είτε μας αρέσει είτε όχι.

Ο Αλέν Ντελόν ήταν ένας σταρ.

Η’ καλύτερα ήταν Ο ΣΤΑΡ. Τι ήταν δηλαδή; Παραμένει!

Ναι, τα τελευταία χρόνια πολλά ειπώθηκαν για τις ακροδεξιές απόψεις του.

Ναι, οι ανακοινώσεις του περί ευθανασίας μπορεί από κάποιους να έγιναν αντικείμενο χλευασμού και αποδοκιμασίας (αν και δεν το καταλαβαίνω).

Και ναι κάποια σκάνδαλα είχαν κηλιδώσει την ζωή του, με κορυφαίο τον μυστηριώδη θάνατο του σωματοφύλακά του Στέφαν Μάρκοβιτς, μια τραγωδία που συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και δεν έπαψε ποτέ να τον «κυνηγά».

Και ΟΚ. Μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος σύντροφος στην ζωή.

Όλα αυτά όμως τα γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια. Γιατί όλα αυτά δεν πρόκειται να επισκιάσουν ποτέ το καλλιτεχνικό προφίλ του Αλέν Ντελόν, αυτό που βλέπαμε, αυτό που βλέπουμε και αυτό που θα βλέπουμε πάντα στην οθόνη.

Αυτό που είναι το μόνο για το οποίο πρέπει να μας ενδιαφέρει ένας ηθοποιός του κινηματογράφου.

Ολα τα άλλα είναι για τους κουτσομπόληδες.

Ο Αλέν Ντελόν είχε το χάρισμα.

Εχε το χάρισμα της σιωπής, είχε το χάρισμα του βλέμματος, είχε το χάρισμα της κίνησης και είχε το χάρισμα της μοναδικής αρρενωπής ομορφιάς.

Ετσι τον θυμάμαι, έτσι θέλω να τον θυμάμαι και έτσι πρόκειται να τον θυμάμαι.

Με ένα Gitane κρεμασμένο στα χείλη του σε τόσες και τόσες ταινίες, ή με ένα καπέλο να κρύβει τη ματιά του όπως συμβαίνει στον «Δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο».

Αγέλαστο, ορισμένες φορές αδίστακτο και πάντα ανεπανάληπτο.

Όταν πηγαίνω στο σινεμά δεν θέλω να σκέφτομαι τι είναι στην ζωή του ο/η ηθοποιός που βλέπω αλλά τι ηθοποιός είναι αυτός ή αυτή που βλέπω.

Και ο Ντελόν ήταν ένας από τους πιο τέλειους ηθοποιούς που είδα ποτέ. Ηταν ένας από τους λόγους που αγάπησα το σινεμά, ζήλευα και συγχρόνως θαύμαζα την ομορφιά του, την υπεροψία του, την χαλαρότητα, το στιλ ακόμα και την υπό αμφισβήτηση (από πολλούς) υποκριτική του.

Σκεφτείτε το εξής:

Η πολυτάραχη ζωή και η αξιοθαύμαστη καριέρα του θα μπορούσαν κάποια στιγμή να προσφέρουν υλικό για μια εξαιρετικά πλούσια ταινία.

Αλλά ποιος θα τολμούσε να τον υποδυθεί;

Ουδείς.

Γιατί δεν υπάρχει άλλος Αλέν Ντελόν! Ούτε και θα υπάρξει.