Τον Αλέν Ντελόν τον γνώρισα στις Κάννες το 1990.
Ήταν το 1990 όταν συναντήθηκαν τα δύο ιερά τέρατα του κινηματογράφου. Αλέν Ντελόν – Ζαν Λικ Γκοντάρ στην ταινία του Γκοντάρ «Νέο Κύμα». Περίμενε να έρθει ο Ντελόν από την παραλία των Καννών για να ανέβουν μαζί στο κόκκινο χαλί στο Palais des Festivals. Επειδή ο Ντελόν δεν ερχόταν στις Κάννες από το 1977, υπήρχε πλήθος θαυμαστών του Ντελόν. Ο Γκοντάρ διασκέδαζε, είχε μάλιστα δημιουργήσει μια σουρεαλιστική κατάσταση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, φέρνοντας τον Ντελόν ξανά με μια μη εμπορική ταινία…
Οι φωτογραφίες έγιναν στην παραλία του ξενοδοχείου Majestic όταν αποφάσισα να πάω να τον συναντήσω εκεί όταν θα αποβιβάζονταν απο το σκαφος που τον έφερνε από το Hotel du Cap, στο Cap d’ Antibes.
O Αλέν είχε αποφασίσει να χαιρετήσει το πλήθος κόσμου που τον περίμενε. Έτσι αποφάσισε να διασχίσει την παραλία και να ανεβει απο εκει στο Palais de Festivals που τον περιμενε ο Godard.
Στην παραλία συναντηθήκαμε αναγκαστικά, διότι το πληθος του κόσμου με έσπρωξε μπροστά του τυχαία!
Για μισή ώρα περπατούσαμε μαζί. Τον κοίταζα και με κοίταζε σπρωχνόμενοι και οι δύο. Κατι μου είπε γελώντας «’Εσεις καλά;» «Καλά όσο γίνεται», του απάντησα.
Τον φωτογράφιζα συνέχεια, με αυτά τα αστραφτερά γαλάζια μάτια που ο χρονος δεν τα είχε ξεθωριάσει. Παρέμενε όμορφος, φωτογραφίζοντας τον μου ερχόταν σκηνές από τα περιφημα κινηματογραφικά έργα που είχε παίξει… Μεγάλος ηθοποιός…. Α! και κάτι άλλο. Η καρφίτσα με το κοστούμι «Μάο σμοκιν» τα λέει όλα: «STAR» γεμάτο στρας… και η γραβάτα του Γκοντάρ επίσης.
Σκεφτήκατε ποτέ τελικά γιατί ο Αλέν Ντελόν ήταν ένας σούπερ σταρ μεγαλύτερος από όλους αυτούς τους σταρ του Χόλιγουντ; Επειδή ήταν αληθινός.
H Liberation ανέφερε κάποτε ότι ο Αλέν Ντελόν ήταν στη συνεχή αναζήτηση του Πατρός… Ένας αμφιλεγόμενος ηθοποιός-στάρ πού υποκρίθηκε εξαιρετικούς ρόλους στον κινηματογράφο κατευθυνόμενος από μεγάλους σκηνοθέτες όπως »Plein Soleil» de Rene Clement,»Rocco et ses frères»de Luchino Visconti,»Le Guépard»de Luchino Visconti, »Monsieur Klein» de Joseph Losey και τα films policiers με τον Jean Pierre Melville.Οι δεξιές ως και ακροδεξιές του απόψεις στην πολιτική όπως και η υποστήριξη του Valéry Giscard d’Estaing, αργότερα του ακροδεξιού Jean-Marie Le Pen,μετά τον Nicolas Sarkozy και ταυτόχρονα συνεργαζόμενος μέ αριστερούς σκηνοθέτες όπου έκανε τήν παραγωγή, τον οδήγησαν στην καυστική κριτική από την γαλλική διανόηση… Παρόλα αυτά παραμένει ένας ηθοποιός πού προσέλκυσε στις κινηματογραφικές αίθουσες 135.000.000 θεατές… και ηθοποιός σε έργα σταθμούς στην 7η τέχνη.
Τα πορτραίτα «περιβάλλοντος» έχουν γίνει στην παραλία των Καννών το 1990 όταν επανήλθε μετά από 24 χρόνια με το έργο του Jean Luc Godard »Nouvelle Vague», προτιμώντας να κάνει ένα »bain de foule» πριν ανέβει τά σκαλιά τού Palais des Festivals.
Οι σκηνές που εξελίχθηκαν από τον κόσμο πού τον περίμενε ήταν απερίγραπτες… Η ιστορία τής 7ης Τέχνης θα τον κρίνει, αν δεν έχει ήδη κριθεί.
