Οι 33οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέρασαν στην ιστορία και ΤΟ ΒΗΜΑ επιλέγει 33 πρόσωπα, στιγμές και γεγονότα που ξεχώρισαν και θα μας θυμίζουν για πάντα αυτή τη διοργάνωση. Η σειρά αναφοράς δεν έχει να κάνει με τη σπουδαιότητα του κάθε γεγονότος, καθώς το κάθε ένα είχε τη δική του σημασία και ήταν ξεχωριστό.

1. Η κορυφαία σκηνή των αγώνων χωρίς πολύ σκέψη. Το κλάμα μικρού παιδιού του Νόβακ Τζόκοβιτς στην αγκαλιά της κόρης του Τάρα λίγο μετά την κατάκτηση του μοναδικού χρυσού μεταλλίου που έλειπε από τη συλλογή του.

Να βλέπεις τον κορυφαίο τενίστα όλων των εποχών, κάτοχο 24 grand slam να σπαράζει από το κλάμα για το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Το ίδιο συγκλονιστική και η εικόνα του στο χωμάτινο έδαφος του Roland Garros μετά τη λήξη του τελικού με τον Αλκαράθ που ο φακός εστιάζει στο χέρι που τρεμοπαίζει στο έδαφος από συγκίνηση. Respect σε έναν μύθο του παγκόσμιου αθλητισμού.

2. Αυτό το παλικάρι από τη Σουηδία που περνάει πάνω από… πολυκατοικίες σαν να κάνει μια βόλτα στο πάρκο δεν σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει.

Μπορεί να μην έγιναν πολλά παγκόσμια ρεκόρ στο στίβο, αλλά το 6.25μ. του Μόντο Ντουπλάντις στο επί κοντώ ήταν το (μεγάλο) κερασάκι στην τούρτα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς είναι ο βασιλιάς τους.

3. Ξεχωριστή στιγμή στο ίδιο αγώνισμα το χάλκινο μετάλλιο του Εμμανουήλ Καραλή με το οποίο νίκησε όλους τους φόβους του, το μπούλινγκ, τα δύσκολα παιδικά χρόνια και έστειλε το πιο αισιόδοξο μήνυμα για τη δύναμη που μπορεί να έχει κάθε άνθρωπος μέσα του για να νικήσει πρώτα απ’ όλα τους δικούς του εφιάλτες.

4. Η τελευταία απονομή που έγινε – παραδοσιακά – στο στάδιο και εν μέσω Τελετής Λήξης ήταν η καλύτερη αποθέωση για τον «θηλυκό Ζάτοπεκ», καθώς η Ολλανδή (με καταγωγή από την Αιθιοπία) Σιφάν Χασάν με τη νίκη της στον μαραθώνιο έγραψε ιστορία. Δεδομένου ότι στο Τόκιο είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο τόσο στα 5.000 όσο και στα 10.000 μέτρα και τώρα έχει στη συλλογή της και το χρυσό μαραθωνίου, κάτι που είχε πετύχει η θρυλική «ατμομηχανή» από την Τσεχία, με τη μόνη διαφορά ότι ο Ζάτοπεκ το είχε καταφέρει σε μία διοργάνωση (στο Ελσίνκι το 1952).

Η Χασάν στο Παρίσι πήρε το χάλκινο σε 5.000 και 10.000 μέτρα και δεδομένου ότι είχε τρέξει και προκριματικό στα 5.000, αυτές τις μέρες στην Πόλη του Φωτός έτρεξε συνολικά 62.195 μέτρα!

5. Το ασημένιο μετάλλιο του Απόστολου Χρήστου στα 200 μέτρα ύπτιο ήταν από μόνο του συλλεκτικό, καθώς ήταν το πρώτο στην ιστορία της ελληνικής κολύμβησης σε πισίνα (το 1896 οι αγώνες έγιναν στη θάλασσα στη Μαρίνα Ζέας), αλλά και παλικαρίσιο γιατί ο πρωταθλητής μας μπόρεσε να ξεπεράσει το σοκ της απώλειας του χάλκινου στα 100 ύπτιο δύο μέρες νωρίτερα (στη χεριά) και να μετατρέψει την απογοήτευση σε τρομερό κίνητρο.

6. Ο θρυλικός Κουβανός παλαιστής Μιχαΐν Λόπες μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το θρύλο του στο Παρίσι, καθώς έγινε ο πρώτος αθλητής που κέρδισε πέντε συνεχόμενα χρυσά μετάλλια σε ένα άθλημα.

Στον τελικό της ελληνορωμαϊκής πάλης στην κατηγορία βάρους 130 κιλών, νίκησε άνετα τον Χιλιανό (με κουβανική καταγωγή) Ακόστα με 6-0 και κατέκτησε το 5ο του χρυσό, καθώς είχε αρχίζει τη συλλογή του από το Πεκίνο (2008) ενώ στην Αθήνα το 2004 (5ος) είχε κάνει το ολυμπιακό ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 21 ετών.

Μόλις τελείωσε ο αγώνας, άφησε τα παπούτσια του στο πλάι (ως νέος Πύρρος Δήμας) καθώς αποσύρεται μετά από μια μυθική καριέρα.

7. Το να σε βάζουν δίπλα στον μεγάλο Κάρλ Λιούις οι ξένοι δημοσιογράφοι πρώτοι και καλύτεροι και να σε συγκρίνουν με μύθους, δείχνει απλά την τεράστια κλάση και αξία του Μίλτου Τεντόγλου, μόλις του δεύτερου αθλητή στην ιστορία των αγώνων που υπερασπίστηκε το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμά του (το είχε καταφέρει μόνο ο Κάρλ Λιούις μέχρι να το κάνει και ο Μίλτος στο Παρίσι).

Λέτε να τον πιάσει και στα 4 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο μήκος; Το Λος Αντζελες μπορεί να περιμένει.

8. Μπορεί τελικά κανείς να κολυμπήσει στο Σηκουάνα; Οι διοργανωτές επέμειναν και διοργάνωσαν εκεί το τρίαθλο και τη μαραθώνια κολύμβηση παρά τις συνεχόμενες αναβολές των προπονήσεων και των αρκετών αθλητών που αρρώστησαν.

Plan B μπορούσε να υπάρξει (στο ναυτικό κέντρο κωπηλασίας), αλλά οι Γάλλοι δεν ήθελαν με τίποτα να χάσουν το Σηκουάνα. Μα τότε γιατί δεν κολυμπάνε αυτοί και σε κάθε πέντε μέτρα υπάρχει ταμπέλα: «Προσοχή απαγορεύεται το κολύμπι».

9. Δεν κατέκτησαν απλά το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες, αλλά νίκησαν πρώτα απ’ όλα τον παγκόσμιο διασυρμό τους στα ΜΜΕ όλου του κόσμου πριν τελικά τις αποθεώσουν. Ο λόγος για τις δύο διαφυλικές πυγμάχους Ιμάν Κελίφ (Αλγερία) και Λιν Γιου Τινγκ (Ταϊβάν) που έκλεισαν τα αυτιά τους, έπνιξαν τα δάκριά τους και κατάφεραν να δικαιωθούν βασικά για τις ίδιες και μετά για τις χώρες τους.

Άκουσαν τα μύρια όσα για τη βιολογική ιδιομορφία τους (λέγεται και γενετική διαφορετικότητα καθώς είχαν και ανδρικά χρωμοσώματα) κι έπεσαν βασικά θύματα της διαμάχης της ΔΟΕ με την Διεθνή Ομοσπονδία Πυγμαχίας με όλους να ξεχνούν ότι πάνω απ’ όλα είναι άνθρωποι.

10. Παραδοσιακά το πόλο είναι το άθλημα που μας συγκινεί τόσο πολύ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ναι αυτή η Εθνική ήταν φτιαγμένη (και ικανή) για το χρυσό. Δεν το λέμε εμείς μας το είπε στη μικτή ζώνη ο τεχνικός της Σερβίας ο Ούρος Στεφάνοβιτς λίγη ώρα μετά την κατάκτηση του (τρίτου συνεχόμενου) χρυσού ολυμπιακού μεταλλίου με την άνετη επικράτηση επί της Κροατίας 13-11 στον τελικό.

«Αφού νικήσαμε εσάς, δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι μπορούσαμε να φτάσουμε στην κορυφή». Εκείνο το γκολ λίγο κάτω από τη σέντρα στην εκπνοή του προημιτελικού από το Γιάκσιτς που διαμόρφωσε το τελικό 12-11 θα μας στοιχειώνει για χρόνια.

11. Η επιστροφή στους αγώνες της Σιμόν Μπάιλς επίσης ξεχωριστή. Όχι για τα τέσσερα νέα μετάλλια (τρία χρυσά, ένα ασημένιο) που αποκόμισε στο Παρίσι, αλλά για το γεγονός ότι η Αμερικανίδα γυμνάστρια νίκησε τους δικούς της εφιάλτες και την κατάθλιψη και επέστρεψε νικήτρια πρώτα στη ζωή και μετά στο πόντιουμ.

12. Το να ζητάει συγγνώμη ένας Ελληνας της διασποράς επειδή δεν έχει μάθε ακόμα ελληνικά, την ώρα που έχει χαρίσει στην Ελλάδα ακόμα ένα (χάλκινο) μετάλλιο είναι από τις στιγμές που ξεχωρίζουν. Ο Θόδωρος Τσελίδης δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός τζουντόκα, αλλά ένας σπουδαίος άνθρωπος και πιο Έλληνας από πολλούς Ελληνάρες του διαδικτύου.

13. Είναι ο Λεόν Μαρσάν η γαλλική εκδοχή του Μάικλ Φέλπς; Ρωτήσαμε τον δεύτερο (αλλά ουσιαστικά πρώτο και βασικό) προπονητή του Γάλλου κολυμβητή Αμερικανό Μπόμπ Μπάουμαν, τον άνθρωπο που βρισκόταν πίσω από το μύθο του Φέλπς. «Όχι είναι η εκδοχή του εαυτού του. Εχουν πολλά κοινά με τον Μάικλ, αλλά και τόσες διαφορές» μας απάντησε. Όπως και να έχει ο νέος εθνικός ήρωας της Γαλλίας (των τεσσάρων χρυσών και τους ενός χάλκινου μεταλλίου) ήρθε για να μείνει.

14. Το τοτέμ του παγκόσμιου τζούντο και μια από τις ατραξιόν των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, ο θρύλος πλέον Τέντι Ρινέρ, σήκωσε στον αέρα τους Γάλλους και τον άτυχο Κορεάτη Μινγιόνγκ Κιμ κατακτώντας το τρίτο του χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες (στα +130 κιλά) και συνεχίζει για Λος Αντζελες.

O 35χρονος Γάλλος τζουντόκα με τα τρία χρυσά και δύο χάλκινα Ολυμπιακά μετάλλια και τους δώδεκα παγκόσμιους τίτλους, ύψους 2.05μ και βάρους 155 κιλών είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών στο τζούντο.

15. Ο άρχοντας των κρίκων Λευτέρης Πετρούνιας με το τρίτο του ολυμπιακό μετάλλιο (χάλκινο στους κρίκους) πέρασε ήδη στο πάνθεον των πολυμεταλλιούχων Ελλήνων και πλέον απειλεί να φτάσει τον Πύρρο Δήμα και τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Τσικλητήρα στο LA σε 4 χρόνια όπου θα στοχεύσει στο 4ο μετάλλιο.

16. Ο τρομερός αλτίστας του ύψους ο Ιταλός Τζιανμάρκο Ταμπέρι είχε συγκινήσει στο Τόκιο όταν μοιράστηκε με τον καλό του φίλο τον Καταριανό Μπαρσίμ το χρυσό στο ύψος. Ο άνθρωπος θα ακούει Παρίσι και θα τρέχει. Δεν φτάνει που έχασε το δαχτυλίδι του γάμου του στην τελετή έναρξης που του έπεσε στο Σηκουάνα υπέστη και κολικό του νεφρού. Έδωσε αγώνα, αλλά ήταν άνισος και η 11η θέση υπό αυτές τις συνθήκες είναι από μόνη της μετάλλιο.

17. Ο Νταουρέν Κουρουγκλίεβ δεν είναι μόνο ένας μεγάλος παλαιστής, είναι ένας ακόμα λάτρης της Ελλάδας. Ο Ρώσος αθλητής της ελευθέρας που μας χάρισε το χάλκινο μετάλλιο, αν και είχε δελεαστικές προτάσεις από πολλές χώρες, διάλεξε την Ελλάδα για να αγωνιστεί μετά την αποβολή της Ρωσίας, έχοντας ερωτευτεί τη χώρα μας και την ιστορία της από ένα ταξίδι στην Αρχαία Ολυμπία το 2015.

18. Η Ευαγγελία Πλατανιώτη με τη Σοφία Μαλκογεώργου, αλλά και οι αδελφές Αλεξανδρή που εκπροσωπούν την Αυστρία, άξιζαν να είναι στο βάθρο της καλλιτεχνικής κολύμβησης. Ένα πολύ όμορφο αγώνισμα που όμως καταστρέφεται διαχρονικά από τους κριτές χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Κρίμα.

19. Τα ίδια και στη ξιφασκία στην πιο «δυνατή» στιγμή – μαζί με τον τελικό του Χρήστου στα 100 ύπτιο – αθλητή ή αθλήτριάς μας που δεν πήρε μετάλλιο. Η ξεκάθαρη αδικία εις βάρος της Δώρας Γκουντούρα για να πάμε σε ένα γαλλικό τελικό, φανέρωσε τις αδυναμίες ενός έξοχου αγωνίσματος που όμως κρίνεται πολλές φορές από εξωγενείς παράγοντες.

20. Τουλάχιστον στη γυμναστική (άλλο άθλημα που ταλαιπωρείται –ακόμα– από τους κριτές) η Ρουμάνα Μπαρμπόσου πρόλαβε να προσφύγει στο CAS και να δικαιωθεί παίρνοντας πίσω το χάλκινο μετάλλιο που της το είχαν πάρει με… αναβαθμολόγηση και το είχαν δώσει στην Αμερικανίδα Τσάιλς.

21. Το ποδόσφαιρο δεν έχει (και δεν θέλει να έχει) θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες όσο και αν ο τελικός Γαλλίας-Ισπανίας (3-5 στην παράταση) ήταν διαφήμιση για το άθλημα. Κλίμα μακριά από το πνεύμα των αγώνων και καμμία σχέση με το θέαμα στα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα όπου παίζουν οι κανονικές ομάδες και όχι οι εφηβικές.

22. Η Ζωή Φίτσιου και η Μιλένα Κοντού μάς έδειξαν ότι το κουπί στη ζωή είναι απαραίτητο και ότι ενίοτε επιβραβεύει τους συνεπείς. Το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησαν στα ελαφρά βάρη είναι και συλλεκτικό γιατί η κατηγορία καταργείται.

23. Το ίδιο και στους άνδρες οπότε ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου και ο Πέτρος Γκαϊδατζής έχουν έναν λόγο παραπάνω να χαρούν το δικό τους χάλκινο μετάλλιο.

24. Βαρκάδα στο Σηκουάνα. Πρωτότυπη ιδέα των Γάλλων να κάνουν την τελετή έναρξης έξω από το στάδιο, αλλά βρε παιδιά φέρτε και κανά αδιάβροχο της προκοπής.

25. Τρομερή ατμόσφαιρα στα γήπεδα, με κατάμεστες εξέδρες από το πρωί ως το βράδυ από το στίβο μέχρι το μπάντμπιντον και από την κολύμβηση μέχρι το μπρέικντανς. Οι Γάλλοι πήραν το χρυσό μετάλλιο για την αθλητική τους παιδεία και οι διοργανωτές θησαύρισαν (40.000.000 ευρώ ήταν ενδεικτικά τα έσοδα από τα εισιτήρια στο τουρνουά του βόλεϊ!)

26. Είπαμε το νερό νεράκι. Εντάξει δεν πρόσφεραν και νερό από τον Σηκουάνα, αλλά οι περίφημες «πηγές» στις διάφορες εγκαταστάσεις προκειμένου να μην έχουν πλαστικά μπουκάλια ήταν ωραία ιδέα αρκεί να είχαν προβλέψει να μην βγαίνει χλιαρό το νερό σε κάποιες από αυτές.

27. Ο νυχτερινός μαραθώνιος του κοινού με πάνω από 20.000 συμμετοχές ήταν μια ακόμα εξαιρετική ιδέα των διοργανωτών που βρήκε απήχηση στους Παριζιάνους που είχαν επιλέξει να μείνουν στην πόλη.

28. Η Αγία Λουκία μπήκε στο χάρτη των Ολυμπιακών Αγώνων με την τρομερή Τζούλιεν Άλφρεντ να της χαρίζει τα δύο πρώτα της μετάλλια σε 100 και 200 μέτρα (χρυσό-ασημένιο).

29. Ο Τόμας Μπαχ προσπάθησε στο περιθώριο των αγώνων να αλλάξει το καταστατικό και να έχει δικαίωμα να ανανεώσει τη θητεία του τον επόμενο Μάρτιο στην Πύλο Μεσσηνίας. Όμως δεν τα κατάφερε και επί ελληνικού εδάφους θα έχουμε νέο πρόεδρο της ΔΟΕ, με τον Σέμπαστιαν Κόου να φαντάζει το φαβορί.

30. Οι κακές γλώσσες (που έλεγαν ότι παίζει το ρόλο «εκτελεστή») επέμεναν ότι εάν συμμετείχε σε… κινούμενο στόχο δεν θα έχανε το χρυσό μετάλλιο. Όπως και να έχει ο 51χρονος Τούρκος αστυνομικός Γιούσεφ Ντικέτς, στο μεικτό ομαδικό των 10μ αεροβόλου πιστολιού, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο σκοπέυοντας με ανοιχτά και τα δύο μάτια (!) και το χέρι στην τσέπη. Άξιος.

31. Τον φωνάζουν και σούπερμαν της ποδηλασίας. Δικαίως, καθώς ο Βέλγος Ρέμκο Εβανεπούλ όχι απλά έτρεξε και κατέκτησε την τρίτη θέση στον πιο επίπονο αγώνα που υπάρχει στον αθλητισμό (Γύρος Γαλλίας), αλλά λίγες μέρες μετά επέστρεψε στην ίδια χώρα και έκανε το ντάμπλ χρυσών μεταλλίων στην ατομική χρονομέτρηση και στη συνέχεια στον αγώνα αντοχής των 273 χιλιομέτρων ποδηλατώντας πάνω από έξι ώρες!

32. Από που πάνε για τη μικτή ζώνη. Αφήσαμε για το τέλος ένα από τα πιο ενδεικτικά βιντεάκια της διοργάνωσης, όπως το τράβηξε και το έζησε ο συνάδελφος Νίκος Λάκατας. Ναι ήθελε λίγο κόπο για να βρεις το σωστό δρόμο σε αυτούς τους Ολυμπιακούς.

33. Ραντεβού στο Λος Αντζελες από τις 14 ως τις 30 Ιουλίου του 2028. Για τρίτη φορά στα χρονικά και πρώτη από το 1984. Οι ΗΠΑ θα φιλοξενήσουν τους Αγώνες μετά από 32 χρόνια!