Μπορεί η υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών, που επί δύο και πλέον χρόνια ερευνήθηκε από τη δικαιοσύνη να έριχνε και να εξακολουθεί να ρίχνει ,ακόμα και μετά το τέλος της εισαγγελικής έρευνας, βαριά τη σκιά της στο πολιτικό σκηνικό προκαλώντας ρωγμές στο κράτος δικαίου, αλλά ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, το λέει καθαρά σε πρόσφατη ανάρτησή του στο «Χ»: Τί και αν λένε ότι είχε τεθεί υπό παρακολούθηση και το δικό του κινητό τηλέφωνο;
«Ούτε που ίδρωσε το αυτί μου». Αυτή είναι η απάντηση που δίνει υπό τη θεσμική του ιδιότητα προσπερνώντας ακόμα και την τέλεση των πλημμεληματικών αξιοποίνων πράξεων που η ίδια η δικαιοσύνη εντόπισε στέλνοντας τέσσερις ιδιώτες επιχειρηματίες στο εδώλιο για παραβάσεις που σχετίζονται με τη νομοθεσία για την παραβίαση του απορρήτου των τηλεφωνικών επικοινωνιών και των προσωπικών δεδομένων.
Και επιπλέον με την ίδια ανάρτησή του δεν αναφέρει ούτε μία λέξη για τους 28 – ούτε ένας , ούτε δύο – κοινούς στόχους, που σε κοντινά χρονικά διαστήματα είχαν τεθεί υπό παρακολούθηση μέσω του κακόβουλου λογισμικού predator και μέσω της ΕΥΠ με εισαγγελική διάταξη για άρση απορρήτου.
Εντυπωσιακή είναι και η εξήγηση στο γιατί δεν… ίδρωσε το αυτί του υπουργού
«Διότι από την πρώτη μέρα αυτής της ιστορίας στην πρώτη μου συνέντευξη είχα πει το εξής: «όποιος χρησιμοποιεί smart phone και νομίζει ότι είναι αδύνατον να του παρακολουθούν το τηλ είναι ανόητος!». Η βασική μου θέση λοιπόν από την αρχή ήταν, ότι μόνον ένας αφελής θα σοκαριζόταν, εάν είχε την θέση και την δημοσιότητα που έχω εγώ, εάν μάθαινε ότι του παρακολουθούν το τηλ. Θα σοκαριζόμουν ειλικρινά, εάν μάθαινα ότι δεν μου το έχει παρακολουθήσει κανένας και ποτέ να σας πω την αλήθεια. Αυτά είναι πλέον τόσο κοινώς γνωστά, όπου όπου πας στον πλανήτη, στις σοβαρές συναντήσεις άπαντες, από όλες τις χώρες, αφήνουν τα κινητά τους έξω. Ούτε καν κλειστά. Έξω». Ο κύριος Γεωργιάδης επιχειρώντας να δικαιολογήσει τις παρακολουθήσεις επικαλείται τη σύγχρονη τεχνολογία που «δυστυχώς επιτρέπει με πολύ πιο εύκολο τρόπο από ότι στο παρελθόν τέτοιου τύπου ενέργειες».
Υπό αυτό το πρίσμα , κατά την δική του κρίση τέτοιες ενέργειες ακόμα και να είναι κακές ή εγκληματικές τις θεωρεί «συνηθισμένες». «Μα, αν είναι εγκληματικές και υπάρχει διαπιστωμένη παραβίαση του Ποινικού Κώδικα οι δράστες θα πρέπει να μείνουν στο απυρόβλητο, χωρίς να έχουν καμία έννομη συνέπεια; Ταιριάζουν άραγε τέτοιες προσεγγίσεις στο κράτος δικαίου και σε ευνομούμενες Πολιτείες κα μάλιστα από υπουργικά χείλη;» Αυτός είναι ο αντίλογος νομικών στην τοποθέτηση του κυρίου Γεωργιάδη.
Το «ούτε γάτα , ούτε ζημιά» και η «λήξις συναγερμού»
Μόνο που όπως ο ίδιος ο κύριος Γεωργιάδης αναφέρει στη συνέχεια της ανάρτησής του στο «Χ» ότι όλο αυτό – δηλαδή το σκάνδαλο των υποκλοπών – «στα δικά μου μάτια ήταν από την αρχή ασήμαντο». Και προχωρά ένα βήμα παραπέρα τη σκέψη του που θα μπορούσε να συνοψιστεί σε ελεύθερη μετάφραση «ούτε γάτα , ούτε ζημιά» και αναφερόμενος και στην νόμιμη παρακολούθηση του κυρίου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, παραπέμπει στην αρχική του δήλωση όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση.
«Εφόσον τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία δεν με αφορά ως γεγονός» είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε και ο Άρειος Πάγος τελικά, διότι έτσι έχουν τα πράγματα. Μία από τις εργασίες των Μυστικών Υπηρεσιών είναι να παρακολουθούν τα τηλέφωνα. Το μόνον που ενδιαφέρει την Δημοκρατία εδώ, είναι εάν έχει τηρηθεί ή όχι ο νόμος και διαδικασία, το εάν δηλ έχει συμβεί κατάχρηση εξουσίας. Εδώ απεδείχθη ότι είχαν τηρηθεί όλα, άρα κανένα θέμα δεν υφίσταται. Το θέμα είναι γνωστό στην Κοινή Γνώμη, αξιολογήθηκε από αυτήν σε διαδοχικές εκλογές και στην Δικαιοσύνη που πρόσφατα εξέδωσε το πόρισμά της στον ανώτατο βαθμό. Παύσις λήξις συναγερμού καλές διακοπές».
Προφανώς, αντιτείνουν οι ίδιες νομικές πηγές η «λήξις συναγερμού» δεν ισχύει για όλα τα θύματα της παρακολούθησης που από την αρχή είχαν δηλώσει παρόντα στην ποινική διαδικασία. Για τα θύματα των υποκλοπών που επιμένουν θεσμικά και αξιοποιώντας όλα τα νομικά όπλα να μάθουν ποιοι και γιατί τους παρακολουθούσαν. Γιατί όλοι αυτοί δεν μπορούν να κλείσουν τα μάτια όταν παραβιάζεται ο νόμος.
