Η πρώιμη επιτυχία της McDonald’s στη είχε σχέση με την επιμονή στην επιλεκτικότητα. Και αλλες αλυσίδες εστιατορίων στη δεκαετία του 1960 είχαν παρόμοιους κανόνες για την προετοιμασία και την καθαριότητα του φαγητού. Αλλά κανένας δεν τους επέβαλε τόσο αυστηρά, σύμφωνα με το «McDonald’s: Behind the Arches», μια ιστορία της εταιρείας από τον John Love.
Τα καταστήματα θα δοκίμαζαν την περιεκτικότητα σε λιπαρά του βοείου κρέατος με οξύ. Οι επιτόπιοι πράκτορες θα χρησιμοποιούσαν υδρόμετρα για να ελέγξουν ότι οι πατάτες δεν ήταν πολύ υδαρείς.
Το αποτέλεσμα αυτού του πάθους είναι η ομοιομορφία: το Big Mac είναι σχεδόν το ίδιο παντού, σημειώνει ο Economist. Δεν είναι όμως η τιμή του.
Αγοραστική δύναμη σε Big Mag
Ένα Big Mac στην Αμερική κοστίζει 5,69 $. Στη ζώνη του ευρώ, κοστίζει το ισοδύναμο των 6,09 $. Και στην Ταϊβάν, κοστίζει μόνο 2,28 δολάρια, λιγότερο από το μισό.
Δεν έχει αξία , μονον, να βρεθεί η καλύτερη προσφορά. Είναι επίσης για να δοκιμαστεί μια σημαντική οικονομική αρχή, γνωστή ως ισοτιμία αγοραστικής δύναμης.
Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, η αξία ενός νομίσματος θα πρέπει να αντανακλά την αγοραστική του δύναμη: την κυριαρχία του σε αγαθά και υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων των μπέργκερ. Αν κάτι κοστίζει SKr50 στη Σουηδία και το ίδιο κοστίζει 5 $ στην Αμερική, τότε το SKr10 θα πρέπει να αξίζει 1 $. Εάν αξίζουν λιγότερο από αυτό, η κορώνα είναι «υποτιμημένη» έναντι του δολαρίου, σύμφωνα με το σημείο αναφοράς μας.
Μια δυσκολία στη δοκιμή αυτής της αρχής είναι να βρείτε ακριβώς το ίδιο πράγμα και στις δύο χώρες. Αλλά στην περίπτωση του Big Mac, αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει λυθεί από τους δοκιμαστές στην αλυσίδα εφοδιασμού της McDonald’s.
Τι δείχνει η τελευταία μας σύγκριση των τιμών των μπέργκερ; Μερικά νομίσματα, συμπεριλαμβανομένης της βρετανικής λίρας, της σουηδικής κορόνας και του δολαρίου Καναδά, διαπραγματεύονται στις αγορές συναλλάγματος για περίπου ό,τι θα περίμενε κανείς, δεδομένης της μικρής αγοραστικής τους δύναμης. Άλλα νομίσματα, ωστόσο, αψηφούν τη βασική αρχή.
Μια μειοψηφία είναι «υπερτιμημένη»: αξίζουν περισσότερο από ό,τι δικαιολογείται από την ικανότητά τους να αγοράσουν ένα μπέργκερ. Εάν μετατρέψετε δολάρια αξίας ενός μπιφτέκι στο νόμισμα της Ελβετίας, θα λάβετε μόνο πέντε ελβετικά φράγκα. Αυτό είναι αρκετό για να αγοράσετε περίπου το 70% ενός burger. Αυτό που μπορείτε να ονομάσετε Mid Mac.
Ακριβές χώρες
Οι πλούσιες χώρες είναι συχνά ακριβές. Μερικές βιομηχανίες υψηλής παραγωγικότητας και υψηλής αμοιβής αυξάνουν τους μισθούς σε όλη την αγορά εργασίας. Αυτό αυξάνει το κόστος και τις τιμές σε λιγότερο παραγωγικούς τομείς που θωρακίζονται από τον ξένο ανταγωνισμό.
Για αυτόν τον λόγο, ο δείκτης Big Mac μας διατίθεται επίσης σε μια «προσαρμοσμένη» έκδοση, η οποία δείχνει εάν ένα νόμισμα είναι περισσότερο από ό,τι θα περίμενε κανείς, δεδομένου του ΑΕΠ της χώρας ανά άτομο. Ακόμη και με αυτό το μέτρο, η Ελβετία είναι ακριβή.
Και υπάρχει μια άλλη ανωμαλία: η Αργεντινή. Το πέσο του είναι υπερτιμημένο παρά το γεγονός ότι η χώρα δεν είναι πλούσια. Μπορείτε να αγοράσετε πάνω από 5.300 πέσος για 5,69 $ στην επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία. Αυτό ακούγεται πολύ μέχρι να συνειδητοποιήσετε ότι ένα Big Mac κοστίζει 6.100 πέσος, από 3.150 πέσος μόλις επτά μήνες νωρίτερα.
Αυτές οι ανωμαλίες μπορεί απλώς να αντικατοπτρίζουν ελαττώματα στο ευρετήριό μας. Ίσως η τιμή ενός Big Mac να μην είναι αντιπροσωπευτική των τιμών σε άλλα μέρη της οικονομίας. Υπάρχει, τελικά, περισσότερο στη ζωή από τα μπέργκερ.
Η Παγκόσμια Τράπεζα ηγείται μιας πολύ μεγαλύτερης, πιο εξελιγμένης προσπάθειας για τη σύγκριση των τιμών εκατοντάδων παρόμοιων προϊόντων σε όλο τον κόσμο. Τα αποτελέσματά του ανατρέπουν τα δικά μας;
Πηγή: ot.gr
