Ο Μίλτος Τεντόγλου πάντα επιδιώκει το τέλειο. Το αυτό και σ’ έναν τελικό Ολυμπιακών Αγώνων. Γι’ αυτό και παρά το δεύτερο χρυσό μετάλλιο στο μήκος, το 8.48 δεν τον «γέμισε» απόλυτα. Πίστευε στον εαυτό του και πιθανόν σ’ ένα ρεκόρ. Που απλώς δεν ήρθε.
«Φυσικά και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό που κατάφερα» ανέφερε αρχικά ο Τεντόγλου, ομολογώντας πάντως πως «ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω. Το πάλεψα κι ειδικά στο τέλος άρχισα να ξυπνάω. Το πέμπτο άλμα ήταν πολύ καλό με πάτημα πίσω. Θα πήγαινε για μεγάλο. Πήγαμε το έκτο να το ρισκάρουμε. Να πατήσω ίσα ίσα. Ο άερας όμως άλλαζε συνέχεια».
«Σαν επίδοση ήθελα κάτι παραπάνω για μένα και να το ευχαριστηθώ πιο πολύ», επανέλαβε ο δις χρυσός ολυμπιονίκης του μήκος.
Παραδέχθηκε πως του άρεσε το γεγονός πως «μου έβαλε πίεση ο Φουρλάνι» και γι’ αυτό άλλωστε «απάντησα με τη μία».
«Μετά μού έβαλε κι ο Πίνοκ πίεση γιατί είναι πολύ καλός αθλητής και μπορούσε να κάνει 8.50. Γι’ αυτό και δεν σταμάτησα να προσπαθώ» συμπλήρωσε ο Μίλτος Τεντόγλου, λέγοντας επίσης ότι «το σερί μου ήταν καλό. Το 8.48 είναι πολύ καλή επίδοση, από τις καλύτερες δικές μου».
«Σκέφτομαι τα πάντα όμως, ακόμη και το χειρότερο σενάριο»
«Σίγουρα λένε πολλά τα δύο χρυσά», ανέφερε ακόμα αλλά διευκρίνισε πως «για μένα στους Ολυμπιακούς πρέπει να είσαι και λίγο τυχερός για να τους πετύχεις γιατί έρχονται κάθε τέσσερα χρόνια. Υπάρχουν αθλητές που δεν ήταν τυχεροί, γιατί ήταν τραυματίες».
Μιλώντας για την προετοιμασία του, εξήγησε ότι «μετράει πολύ η πνευματική συγκέντρωση. Εγώ έχω αυτόν τον τρόπο. Δεν κάνω πολλά. Σκέφτομαι τα πάντα όμως, ακόμη και το χειρότερο σενάριο. Δεν υπάρχει περιθώριο για λάθος».
Αποκαλύπτοντας τον διάλογό του με τον Γιώργο Πομάσκι, ο 26χρονος άλτης είπε πως εγώ του έλεγα πως δεν ήμουν καλός κι αυτός μου έλεγε δεν πειράζει, γιατί το πήραμε».
«Πάντα υπάρχει καλύτερο. Κάθε στάδιο, κάθε αγώνας, κάθε μέρα είναι διαφορετική. Σε κάποιο άλλο σημείο της γης, ίσως έκανα παραπάνω» κατέληξε ο Γρεβενιώτης, προτού ευχαριστήσει όλους όσους «τις τελευταίες μέρες πολλά μηνύματα μου έστελνα μηνύματα. Ελπίζω να σας έκανα λίγο περήφανους, να χαμογελάσατε λίγο».
