Δεν είναι μυστικό πως οι εθελοντές αποτελούν την εγγύηση επιτυχίας για μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση. Η αποστολή τους είναι να διευκολύνουν τη ζωή των διαπιστευμένων ατόμων που εργάζονται στη διοργάνωση ή των απλών φιλάθλων, η δουλειά τους είναι να απαντούν σε δεκάδες ερωτήσεις και να λύνουν απλά ζητήματα που τους αναθέτουν οι επικεφαλής.
Οι εθελοντές πρέπει να χαμογελούν πάντα, δεν αμείβονται με χρήματα για τις ώρες προσφοράς τους, θέλουν να βρίσκονται εκεί είτε γιατί αγαπούν τον αθλητισμό, είτε γιατί θέλουν να προσφέρουν πίσω στη χώρα τους. Φυσικά το κομμάτι των εθελοντών είναι ένα από τα δυσκολότερα κομμάτια μιας αθλητικής διοργάνωσης, στην Αθήνα πριν από 20 χρόνια συνέβαλαν τα μέγιστα στην άρτια διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, τί γίνεται στο Παρίσι;
To ΒΗΜΑ επικοινώνησε με έναν από τους περίπου 45.000 εθελοντές που είναι μοιρασμένοι σε όλες τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Παρίσι ή στις υπόλοιπες γαλλικές πόλεις. Ο Γάλλος Ουάλι Μεσαουντί ταξίδεψε από τη Ντόχα του Κατάρ με προορισμό το Παρίσι για να συμμετάσχει για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Αγαπώ τον αθλητισμό και όταν το επιτρέπει η δουλειά μου συμμετέχω ως εθελοντής σε διάφορες διοργανώσεις. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου στο Κατάρ ήθελα να είμαι παρών στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση, συμπλήρωσα τη φόρμα συμμετοχής και με επέλεξαν αφού πρώτα μου έδωσαν κάποια tasks να λύσω. Δεν έγινε καμία συνέντευξη online και μου ανέθεσαν τελικά ένα ρόλο στο Ολυμπιακό χωριό. Βοηθάω τους αρχηγούς των αποστολών και τους συνοδεύω και στις εγκαταστάσεις αν χρειαστεί. Πρωτόγνωρο για μένα γιατί εργάζομαι πάντα στις υπηρεσίες Τύπου (Media)», μας είπε ο Ουάλι που ζει και εργάζεται στο Κατάρ ως δάσκαλος σε σχολείο.
Τα προβλήματα στο Ολυμπιακό Χωριό
«Οι διοργανωτές δεν καλύπτουν τη διαμονή σε κανέναν από εμάς, μόνο σε μια μερίδα εθελοντών που έρχονται από το εξωτερικό. Είμαι τυχερός γιατί με φιλοξενεί ο αδερφός μου που ζει στο Παρίσι. Πήρα την άδεια μου από το σχολείο, πλήρωσα το εισιτήριο και ταξίδεψα περίπου ένα μήνα πριν από την τελετή έναρξης γιατί έπρεπε να ετοιμάσουμε το χωριό. Η οργανωτική επιτροπή μας έδωσε τα ρούχα μας, ένα smartwatch και μια κάρτα διαδρομών για να μετακινούμαστε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και ένα επαναχρησιμοποιήσιμο μπουκάλι νερού, αυτό που έδωσαν και στους δημοσιογράφους».
Τελικά όσα λέγονται για το Ολυμπιακό χωριό είναι αλήθεια ή υπάρχει δόση υπερβολής; «Ναι, τα κρεβάτια είναι κατασκευασμένα από χαρτόνι, τα στρώματα είναι σκληρά και έχουν φέρει μαλακά καλύμματα μετά από παράπονα των αθλητών που δεν μπορούσαν να κοιμηθούν. Δεν υπάρχει κλιματισμός στα δωμάτια, οι περισσότερες ομάδες έφεραν τα δικά τους κλιματιστικά και όσοι δεν προνόησαν βολεύτηκαν με ανεμιστήρες. Κάποια προβλήματα με τις καθυστερήσεις στις μετακινήσεις των ομάδων λύθηκαν μετά τις πρώτες μέρες. Έχουμε ακούσει για το φαγητό, αλλά οι εθελοντές και το προσωπικό του Ολυμπιακού χωριού τρώμε σε άλλο χώρο το μοναδικό γεύμα που αντιστοιχεί και η ποιότητα είναι κακή. Φαντάζομαι το φαγητό που τρώνε οι αθλητές είναι λίγο καλύτερο, πολλοί μας λυπούνται και μας αφήνουν σνακ στο γραφείο!».
Δεν γεμίζουν όλα τα γήπεδα ειδικά στα πρωινά αγωνίσματα, εισιτήρια παραμένουν απούλητα και παρά τις εκκλήσεις των εθελοντών, οι επικεφαλής τους δεν τους παραχωρούν ούτε ένα: «Στο Μουντιάλ του Κατάρ δεν ήταν έτσι. Μας έδωσαν εισιτήρια, εδώ θα μπορούσαν να αποφύγουν αυτά τα κενά τμήματα στα γήπεδα. Αρκετοί εθελοντές δεν έρχονται πια στη βάρδια τους, ίσως κουράστηκαν μετά από τις 6ημερες βάρδιες, τώρα είναι πιο χαλαρά τα πράγματα, πολλοί αθλητές έχουν αποχωρήσει από το Ολυμπιακό χωριό. Εγώ παρακολούθησα προκριματικούς στην κολύμβηση, θα ήθελα πολύ να πάω στο στίβο».
«Μοναδική ευκαιρία για κάποιον που αγαπάει τον αθλητισμό»
Θα θυσίαζε ξανά ο Ουάλι το καλοκαίρι του; «Είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, βρίσκομαι στην καρδιά των Ολυμπιακών Αγώνων, στο Ολυμπιακό χωριό. Έχω γνωρίσει ανθρώπους από άλλες χώρες, έκανα καινούργιους φίλους, όπως την αποστολή της Υεμένης, πολλοί εξ αυτών ζουν στη Ντόχα και θα συναντηθούμε και εκεί. Βελτιώθηκα σε ορισμένες δεξιότητες, στο training μας εξήγησαν να έχουμε ανοιχτό μυαλό, πως να αντιμετωπίσουμε και να βοηθήσουμε άτομα με αναπηρία, μας μίλησαν για διαφορετικές κουλτούρες που θα συναντήσουμε στο χωριό. Για κάποιον που αγαπάει τον αθλητισμό είναι μοναδική ευκαιρία».
Ως Γάλλος αποδέχθηκε το κάλεσμα των συμπατριωτών του για να λάβει μέρος στο «γράμμα αγάπης» που είναι αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες για το Παρίσι. Οι Γάλλοι αγκάλιασαν τη διοργάνωση τελικά και τι νιώθει ένας Γάλλος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες;
«Είμαι περήφανος γιατί οι Γάλλοι έχουμε ένα σύνδεσμο με τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν μια ευκαιρία για εμάς να δείξουμε την ιστορία μας, να μοιραστούμε την κουλτούρα μας και την παράδοση που έχουμε στον αθλητισμό, ήδη οι Γάλλοι αθλητές έχουν κερδίσει πολλά μετάλλια. Πολλοί ξένοι επισκέφθηκαν για πρώτη φορά το Παρίσι, αν και η αλήθεια είναι πως δεν είχε ανάγκη από τουρισμό. Ναι, είμαι περήφανος και ελπίζω όλοι να έχουν απολαύσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
