Μόνοι στη Νέα Υόρκη 2 ½
Υψηλή κοινωνία 3 ½
Η θυσία 3 ½
Τύχη να σου πετύχει 2 ½
Δεύτερος γύρος 2 ½
Η μούσα του Μπονάρ 3
Δύο προς ένα 2 ½
Το χρήμα της οργής 4 ½
Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ 3 ½
Η πλούσια θεματολογία είναι το χαρακτηριστικό των ταινιών της νέας κινηματαογραφικής εβδομάδας η οποία ναι μεν διακρίνεται από ευπρεπείς ταινίες, όχι όμως με μεγάλο εκτόπισμα. Και πάλι οι επαναπροβολές παλαιών ταινιών όπως η «Θυσία», το «Killing», η «Υψηλή κοινωνία» και η «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ», δείχνουν ελκυστικότερες.
«Μόνοι στη Νέα Υόρκη» (Daddio)
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024
Σκηνοθεσία: Κρίστι Χολ
Ηθοποιοί: Σον Πεν, Ντακότα Τζόνσον
Το εσωτερικό ενός ταξί σε κούρσα από το αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης προς το Μανχάταν είναι όλο κι όλο το σκηνικό πλαίσιο αυτής της ταινίας, οπότε οι ηθοποιοί που εμφανίζονται μέσα στο ταξί, έχουν αναπόφευκτα στην πλάτη τους την περισσότερη δουλειά: ο οδηγός, ο Κλαρκ (Σον πεν), είναι ένας «περπατημένος» εξηντάρης που τα «έχει δει όλα» και συμπεριφέρεται κυνικά αλλά φιλικά ενώ η πελάτισσα, μια καλοβαλμένη αλλά θλιμμένη κοπέλα από την Οκλαχόμα που θα μπορoύσε να είναι κόρη του.
Η ταινία της Κρίστι Χολ θα προσπαθήσει να μιλήσει για το «σήμερα» αγγίζοντας διάφορα θέματα: από τα applications που δεν χωνεύει ο Κλαρκ (δεν χωνεύει επίσης το όνομά του), μέχρι την παράνομη σχέση της κοπέλας με έναν παντρεμένο (με τον οποίο επικοινωνεί συνεχώς με το κινητό). Αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα που μοιάζουν κοινότοπα, δομούν μια μεγάλου μήκους ταινία που ενώ περιμένεις να κάνει κοιλιά, ξεφεύγει χάρη σε ορισμένα σκηνοθετικά ευρήματα: για παράδειγμα, ένα πρόβλημα με την οδική κυκλοφορία αναγκάζει το ταξί να σταματήσει για αρκετό χρόνο. Ειδάλλως η κούρσα θα έμοιαζε υπερβολικά μεγάλη λόγω της απόστασης που θα έπρεπε να έχει ήδη καλυφθεί.
Απλώς το «Μόνοι στη Νέα Υόρκη» δεν είναι μια τόσο συμπαγής και ουσιαστική ταινία όπως ήταν το παρόμοιου προβληματισμού «Σε λάθος χρόνο» (Locke) του Στίβεν Νάιτ, με τον Τομ Χάρντι στον ρόλο του οδηγού που διασχίζει μια τεράστια απόσταση νύχτα και μιλά συνεχώς στο κινητό. Πάντως, οι Πεν και Τζόνσον στέκονται απέναντι στους ήρωές τους – τουλάχιστον – ικανοποιητικά και με το παιξιμο τους σε βοηθούν να επικοινωνήσεις με την ταινία, η οποία παρά την «στατικότητα» (και θεατρικότητά) της, στηρίζεται από ευστοχους διαλόγους.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΦΙΛΟΘΕΗ – ΧΛΟΗ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΑΜΥΝΤΑΣ – ΑΕΛΛΩ – ΤΡΙΑΝΟΝ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΛΕΞ – VILLAGE COSMOS
——————————————
«Τύχη να σου πετύχει» (Heureux Gagnants)
Παραγωγή: Γαλλία, 2024
Σκηνοθεσία: Μαξίμ Γκοβάρ, Ρομέν Τσοέ
Ηθοποιοί: Φαμπρίς Εμπουέ, Πολίν Κλεμάν, Βικτόρ Μετλέ κ.α.
Ανάλαφρες ιστορίες σχετικές με τον πυρετό της απόκτησης «εύκολου» χρήματος συνθέτουν τον παρανοϊκό κόσμο της «μαύρης» κωμωδίας του ντουέτου Γκοβάρ – Τσοέ (και σεναριογράφοι) που αφουγκράζονται έξυπνα την μάστιγα του τζόγου και δη του λόττο – φαινόμενο που εδώ και αρκετά χρόνια απασχολεί με πάθος εκατομμύρια ανθρώπους που ελπίζουν στα εκατομμύρια ευρώ. Ποικιλία περιπτώσεων κερδισμένων στην ταινία, αλλά το αποτέλεσμα των συνεπειών αυτής της μούρλιας του χρήματος το ίδιο. Η καταστροφή περιμένει στη γωνία γιατί ακόμα και ο πιο λογικός, προσγειωμένος άνθρωπος, μπορεί να χάσει πλήρως τον έλεγχο.
Όταν λειτουργεί σωστά η υπερβολή είναι στοιχείο απαραίτητο στην κωμωδία. Αν όχι μπορεί να αποκαρδιώσει. Η υπερβολή δίνει και παίρνει στην «Τύχη να σου πετύχει», αλλά το σύνολο δεν αποκαρδιώνει. Απλώς κάποια επεισόδια είναι πιο ελκυστικά από κάποια άλλα σε αυτή την διασκεδαστική – αν και όχι πάντα αμιγώς κωμική – συρραφή. Ο στόχος των σκηνοθετών είναι σαφής: το χρήμα μόνο κατάρα φέρνει (μάλιστα σε μια ιστορία αυτό γίνεται στην κυριολεξία). Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι περιπτώσεις ανθρώπων που μπορούν να λειτουργήσουν ψύχραιμα έχοντας αποκτήσει ξαφνικά τεράστια περιουσία αλλά αυτοί παρότι μπορεί να είναι οι περισσότεροι ανάμεσά μας, θεωρούνται μάλλον ανιαροί γιατί δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν υλικό για ταινία.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: CINE PARIS – ΑΕΛΛΩ – ΑΝΕΣΙΣ – ΛΙΛΑ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ – ΟΝΑΡ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ-
ΣΙΝΕ ΠΥΛΑΙΑ
——————————————
«Δύο προς ένα» (Zwei zu eins)
Παραγωγή: Γερμανία, 2024
Σκηνοθεσία: Νάτγια Μπρούκχορστ
Ηθοποιοί: Σάντρα Χούλερ, Μαξ Ρίμελτ, Ρόναλντ Τσέρφελντ κ.α.
Απλώς συμπαθητική και πολύ καλοπροαίρετη ταινία της Νάτγια Μπρούκχορστ (κάποιοι παλαιότεροι πιθανόν να την θυμούνται ως πρωταγωνίστρια της διάσημης γερμανικής ταινίας «Κριστιάν Φ. Από τα 13 πόρνη για τα ναρκωτικά») που με feelgood διάθεση επιστρέφει στην εποχή της πτώσης του τείχους του Βερολίνου και του χάους που προκλήθηκε στην Ανατολική Γερμανία, όταν ξαφνικά όλα άλλαξαν: δουλειές χάθηκαν, η ανεργία έπιασε κόκκινο και το μάρκο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (πρώην Ανατολικής) δεν είχε πλέον καμία αξία.
Η’ μάλλον σχεδόν δεν είχε, αφού μέσα σε ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα ο κόσμος μπορούσε να αλλάξει τα χρήματά του δύο προς ένα (ανατολικά μάρκα με δυτικά αντιστοίχως). Και πάνω σε αυτήν την ιδέα κτίζεται η ιδέα των τεσσάρων «χαμένων» Ρομπέν των Δασών (τρεις άντρες και μια γυναίκα) που αποφασίζουν να κλέψουν μέρος από τους τόνους χαρτονομισμάτων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας που σαπίζουν σε ένα ρημαγμένο ορυχείο.
Το «Δύο προς ένα» δεν είναι η ταινία που θα μείνει στην ιστορία όπως μπόρεσαν να μείνουν οι «Goodbye Lenin!» και – κυρίως – «Οι ζωές των άλλων», όμως προσφέρεται για μια χαλαρωτική βραδιά και επίσης, υπερασπίζεται την έννοια του μοιράσματος σε μια εποχή που όλοι για «μοίρασμα» (Sharing) μιλούν αλλά λίγοι το κάνουν στην πράξη. Η υποψήφια φέτος για το Οσκαρ Α ρόλου Σάντρα Χούλερ, εδώ σε μια κωμική στροφή, είναι η γυναίκα της παρέας δίπλα στους Μαξ Ρίμελτ, Ρόναλντ Τσέρφελντ και Πετερ Κουρτ.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: CINE ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΑΡΤΕΜΙΣ – ΠΑΛΛΗΝΗ – ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ – ΑΛΙΚΗ – ΦΙΛΙΠ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ΛΑΟΥΡΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ
——————————————
«Η μούσα του Μπονάρ» (Bonnard, Pierre et Marthe)
Παραγωγή: Γαλλία/ Βέλγιο, 2024
Σκηνοθεσία: Μαρτέν Προβόστ
Ηθοποιοί: Βενσάν Μακάιν, Σεσίλ Ντε Φρανς κ.α.
Το 2008 με το ψυχολογικό δράμα «Το χάρισμα της Σεραφίν» πάνω στην «προβληματική» ζωγράφο Σεραφίν Λουί, ο σκηνοθέτης Μαρτέν Προβόστ έγινε γνωστός χάρη στην ευαισθησία με την οποία αντιμετώπισε την σχέση του/της ζωγράφου με την τέχνη και την ζωή. Στη «Μούσα του Μπονάρ» ο Προβόστ επιστρέφει στο θέμα Τεχνης – ζωής με έναν άλλο ζωγράφο σε πρώτο πλάνο, τον μετα- ιμπρεσιονιστή Πιέρ Μπονάρ (1867- 1947) που υπήρξε μέλος της ομάδας αβάν γκαρντ ζωγράφων Ναμπί και αργότερα επικεφαλής των Ιντιμιστών.
Όμως η έξυπνη «ντρίπλα» της ταινίας είναι ότι τελικά, το μοντέλο του ζωγράφου που θα γίνει και σύζυγός του, η Μαρτ Ντε Μελινί (Σεσίλ Ντε Φρανς) μπορεί μεν να βρίσκεται σε δεύτερο πλάνο αλλά έχει τον πρώτο λόγο. Ελέγχοντας σχολαστικά τον χώρο, την γαλλική επαρχία στην οποία το ζευγάρι σύντομα απομονώθηκε και που συνέβαλε στην διαμόρφωση ζωής – Τέχνης, ο Προβόστ εμμένει στην επιρροή που από την πρώτη κιόλας μέρα της συνάντησής τους η Ντε Μελινί άσκησε στον Μπονάρ. Πόζαρε και στην συνέχεια βρέθηκε στο κρεβάτι του και τον παντρεύτηκε παρά τις αντιρρήσεις του περιγυρου του. Τον κατέκτησε με την μία! Και για πάντα!
Η σχέση θα περάσει από πολλά στάδια αλλά δεν θα χάσει ποτέ την ουσία της. Κοιτάζοντας επίμονα τους δυο ήρωές του, που υποδύονται με αγάπη οι Μακάιν και Ντε Φρανς, ο σκηνοθέτης φαντάζεται το ζευγάρι σαν «ένα σώμα» και αναρωτιέται μήπως ακόμα και η Τέχνη του Μπονάρ οφείλεται τελικά στην μούσα του. Αδιαφορεί για την ξερή βιογραφία και βρίσκει τους χυμούς στα βλέμματα, στις αντιδράσεις και κυρίως, στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINE PARIS – ΦΛΕΡΤ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ
——————————————
«Δεύτερος γύρος» (Second tour)
Παραγωγή: Γαλλία, 2023
Σκηνοθεσία: Αλμπέρ Ντιποντέλ
Ηθοποιοί: Σεσίλ Ντε Φρανς, Αλμπέρ Ντιποντέλ κ.α.
Γυρισμένη πριν από τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στην Γαλλία, αυτή η πολιτική σάτιρα χρησιμοποιεί ως φόντο κάποια προεκλογική περίοδο σε μια ακαθόριστου χρόνου σύγχρονη Γαλλία, για να αφηγηθεί την περιπέτεια που θα ζήσει μια δημοσιογράφος (Σεσίλ Ντε Φρανς) που έχει αναλάβει να καλύψει από κοντά την προεκλογική εκστρατεία ενός σταρ πολιτικού (Αλμπέρ Ντιποντέλ) με τρομερό μομέντουμ.
Όμως κάτι συμβαίνει με το παρελθόν του πολιτικού που θα γίνει το πεδίο ανίχνευσης αυτής της έρευνας οπότε η ταινία, ανάμεσα στο χιούμορ και το θρίλερ – και με ρυθμούς μια ιδέα πιο ταχείς απ’ όσο θα ήταν προτιμότερο – θα μας φέρει αντιμέτωπους με πολλά μυστικά και ακόμα περισσότερα ψέματα, τα οποία φέρνουν τους πάντες που αναμειγνύονται με το πρόσωπο (πόσο μάλλον το ίδιο το πρόσωπο) σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.
Η ταινία δείχνει ασυγκράτητη, έχει υστερικό ρυθμό και σου δίνει την αίσθηση ότι προσπαθεί με το ζόρι να «βγάλει» ένα «μεγάλο μήνυμα». Καμιά φορά νιώθεις ότι οι Ντιποντέλ, ως σκηνοθέτης σηκώνει ψηλά το χέρι με το δάχτυλο τεντωμένο, όπως ακριβώς ο ήρωας που ίδιος υποδύεται στην ταινία. Ωστόσο, ο «Δεύτερος γύρος» παρακολουθείται με ενδιαφέρον χωρίς να κάνει κάποια τομή στον τομέα της πολιτικής σάτιρας όπου ανήκει.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΔΑΦΝΗ – ΚΑΡΜΕΝ – ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ – ΟΡΦΕΑΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – ΣΤΕΛΛΑ
——————————————
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ
«Η θυσία» (Offret, Σουηδία/ Γαλλία/ Αγγλία, 1986) του Αντρέι Ταρκόφσκι.
Στο κύκνειο άσμα του, ο σπουδαίος Ρώσος σκηνοθέτης Αντρέι Ταρκόφσκι (1932- 1986), του οποίου το ποιητικό βλέμμα παραμένει μοναδικό, χρησιμοποιεί ως εύρημα ένα κατακλυσμικό γεγονός που λαμβάνει χώρα κατά την διάρκεια της γιορτής ενός καρκινοπαθούς συγγραφέα (το ξέσπασμα ενός πυρηνικού πολέμου) και κατασκευάζει μια ονειρική παραβολή για την ανάγκη πνευματικότητας, η οποία δείχνει μετέωρη μέσα στο κενό της σύγχρονης, υλιστικής ζωής. Η απόφαση της πραγμάτωσης της θυσίας που ο συγγραφέας (Ερλαντ Γιόζεφσον) τάσσει στον Θεό προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή, είναι μια αντανάκλαση των απόψεων του ίδιου του σκηνοθέτη για την ζωή και την Τέχνη την οποία υπηρέτησε με ήθος και αυταπάρνηση μέχρι το τέλος (ο Ταρκόφσκι πέθανε την ίδια χρονιά παραγωγής της «Θυσίας» από καρκίνο). Δύσκολη ταινία, με αργούς ρυθμούς, στατικά πλάνα και φορτωμένη με φιλοσοφία γύρω από πολλά θέματα. Αλλά την ίδια στιγμή μια σπάνια, μυστικιστική εμπειρία που οφείλει κανείς να ζήσει. Συμπρωταγωνιστεί η Σούζαν Φλίτγουντ.
Βαθμολογία: 4 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΤΕΝΕ
«Υψηλή κοινωνία» (High society, ΗΠΑ, 1956) του Τσαρλς Γουόλτερς.
Ο κινηματογραφικός αποχαιρετισμός της Γκρέις Κέλι (1929 – 1982) στην υποκριτική και στο σινεμά (αμέσως από αυτήν την ταινία μετά παντρεύτηκε τον πρίγκηπα Ρενιέ του Μονακό), υπήρξε αυτό το ανάλαφρο ριμέικ της εξίσου ανάλαφρης κομεντί του Τζορτζ Κιούκορ «Κοινωνικά σκάνδαλα» (The Philadelphia story) όπου τον ίδιο ρόλο υποδύθηκε η Κάθριν Χέπμπορν. Είναι ο ρόλος μιας όμορφης γυναίκας που ενώ προετοιμάζεται για τον δεύτερο γάμο της πολιορκείται από τον πρώην σύζυγό της (Μπινγκ Κρόσμπι) που χρησιμοποιεί έναν καπάτσο δημοσιογράφο (Φρανκ Σινάτρα) για να την αποκτήσει ξανά.
Βλέποντας τέτοιες ταινίες σήμερα, σχεδόν δεν σε ενδιαφέρει η πλοκή, ή η επίπεδη σκηνοθεσία. Απλώς χαζεύεις και χαίρεσαι διότι δεν γυρίζονται έτσι πλέον, τόσο αφράτα και ξέγνοιαστα, τόσο καλοφτιαγμένες και γενναιόδωρες στο μάτι αλλά και στο αυτί (η υπέροχη, υποψήφια για Οσκαρ μουσική της ταινίας είναι του Κόουλ Πόρτερ). Επίσης σε έναν μικρό ρόλο εμφανίζεται ο Λούις Αρμστρονγκ οπότε το σύνολο γίνεται ακόμα καλύτερο (να σημειωθεί ότι με αυτήν την ταινία ξεκινά η καριέρα μιας νέας εταιρίας διανομής στην Ελλάδα, της Repertory)
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΘΗΣΕΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΑ ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΠΟΛΛΩΝ
«The killing» (ΗΠΑ, 1956) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Το φαινομενικά τέλειο σχέδιο μιας ληστείας στον ιππόδρομο πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο εξαιτίας των ανθρώπινων αδυναμιών ανάμεσα στα μέλη της συμμορίας. Γνωστή στην Ελλάδα ως «Το χρήμα της οργής», αυτή η ταινία έβαλε τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ στον χάρτη ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του 20ού αιώνα. Με μάτι ρεπόρτερ αλλά ανάσα κινηματογραφικού δημιουργού, ο Κιούμπρικ υπογράφει ένα από τα γλαφυρότερα και τα πιο σύνθετα στην σύλληψή τους φιλμ νουάρ όλων των εποχών και κατακερματιζοντας τον χρόνο μεταπηδά ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν με συναρπαστικό τρόπο. Αυτή ακριβώς η πρωτοποριακή δομή του «Χρήματος της οργής» ενέπνευσε πολλούς μεταγενέστερους σκηνοθέτες και το παράδειγμα του «Reservoir Dogs» του τον Κουέντιν Ταραντίνο είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο (παίζουν οι Στέρλινγκ Χέιντεν, Βινς Εντουαρντς, Τίμοθι Κάρεϊ, Ελάισα Κουκ Τζούνιορ κ.α.).
Βαθμολογία: 4 ½
ΑΘΗΝΑ: ΡΙΒΙΕΡΑ
«Τελευταία έξοδος:Ρίτα Χέϊγουορθ» (The Shawshank Redemption, ΗΠΑ, 1994) του Φρανκ Ντάραμποντ.
Αδίκως καταδικασμένος για τους φόνους της γυναίκας του και του εραστή της, ο Αντι (Τιμ Ρόμπινς) στέλνεται στις φυλακές Σόσανκ για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του. Σαν αθώος όμως που είναι, δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να μετατραπεί σε κτήνος. Θα κάνει την δική του επανάσταση, παραμένοντας ο ίδιος. Εργαλεία του για αυτή την αντίσταση (και ίσως την απόδραση) είναι ο καλοσυνάτος διάλογος, η μουσική του Μότσαρτ, ακόμα και η …Ρίτα Χέϊγουορθ!
Τα υπόλοιπα, ας τα απολαύσετε μόνοι σας, όσοι φυσικά δεν το έχετε ήδη κάνει σε αυτό το «δυνατών» συναισθηματικών εναλλαγών φιλμ που είναι επίσης ένα από τα πιο σφιχτοδεμενα δράματα φυλακών που είδαμε ποτέ. Βασισμένο σε μπεστ σέλερ του Στίβεν Κινγκ, πέρασε αρχικώς απαρατήρητο αλλά έφτασε στις υποψηφιότητες των Όσκαρ (ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου, Α ανδρ. ρολου – Μόργκαν Φρίμαν). Δεν κέρδισε Όσκαρ αλλά κέρδισε τις καρδιές εκατομμυρίων θεατών που την αγάπησαν, τόσο στην Ελλάδα, όσο παντού.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΕΚΡΑΝ – ΖΕΦΥΡΟΣ – ΑΜΙΚΟ – ΟΑΣΙΣ κ.α.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Προβάλλεται επίσης το ιαπωνικό κινούμενο σχέδιο του Καζουάκι Ιμάι «Doraemon the Movie: Nobita’s Earth Symphony» (2023). Δημιουργημένο από τον μανγκάκα Φούτζικο Φ. Φούτζιο το 1969, το Doraemon αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα μάνγκα και άνιμε με τεράστια επιτυχία στις ασιατικές χώρες. Πρωταγωνιστής είναι ο Νόμπιτα Νόμπι, ένα δεκάχρονο τεμπέλικο αγόρι με καλή καρδιά, αλλά κάκιστη απόδοση στο σχολείο. Μία μέρα, ο δισέγγονός του από τον 22ο αιώνα στέλνει ένα μπλε ρομπότ σε μορφή γάτας, τον Doraemon, για να βοηθήσει τον Νίμπι να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο και τους απογόνους του. Έχοντας κυκλοφορήσει συνολικά 45 τόμους, η ιστορία του Doraemon και του Νόμπιτα έχει μεταφερθεί τρεις φορές στην τηλεόραση και έχει αποκτήσει πάνω από 40 κινηματογραφικές ταινίες. Μάλιστα, η πιο πρόσφατη ταινία, DoraemontheMovie: Nobita’sEarthSymphony, έχει «σπάσει τα ταμεία» του κινέζικου box office, ξεπερνώντας σε συνολικά έσοδα τα 11 εκατομμύρια ευρώ (90 εκ. γουάν).
Βαθμολογία: _
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE MALL – OPTIONS IΛION κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEMA ONE – VILLAGE COSMOS
