Πριν από λίγα χρόνια φορούσε τ’ ακριβότερα αθλητικά παπούτσια και ήταν συμπαίκτης με τον Γιάο Μινγκ ή τον Πολ Τζορτζ – κι αντίπαλος του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Σήμερα κυκλοφορεί ξυπόλυτος κι ενίοτε ημίγυμνος. Του αρκεί ένα σορτς.

Πριν από λίγα χρόνια ήταν ένας ρολίστας ομάδων του NBA και για μια σεζόν μέλος της Μπασκόνια σε Λάρκιν, Λαπροβίτολα, Μπομπουά και Σενγκέλια. Σήμερα ένας από κορυφαίος παίκτης στο μπιτς βόλεϊ κι εκπροσωπεί τις Ηνωμένες Πολιτείες στο τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η διαδρομή του Τσέις Μπάντινγκερ από τα παρκέ των κλειστών γηπέδων στην καυτή άμμο και κάτω από τον ήλιο είναι -αν μη τι άλλο- σπάνια. Εξίσου συναρπαστική όμως, διότι εδράζεται αποκλειστικά σ’ ένα παιδικό όνειρο που ζωντάνεψε στο Παρίσι.

Φαν των Ολυμπιακών Αγώνων

«Ήταν αυτό που ήθελα να καταφέρω κάποτε» εξομολογούταν στο ESPN ο 36χρονος σήμερα Καλιφορνέζος πολυαθλητής. Τον ενθουσίαζε πάντα η ιδέα να βρεθεί σε αυτή τη μεγαλειώδη γιορτή κι -αν κατέστη εφικτό- να τυλιχθεί με τη σημαία των ΗΠΑ, πανηγυρίζοντας ενδεχομένως κάποιο μετάλλιο.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τον έλκυαν ανέκαθεν ως γεγονός. Μικρό παιδί ήταν όταν, καθισμένος στο δάπεδο του σαλονιού του σπιτιού του, παρακολουθούσε από την οθόνη της τηλεόρασης τους εκάστοτε ήρωες να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια του. Ήταν 8 ετών όταν η Ατλάντα φιλοξενούσε το λαμπερότερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη, ήταν 12 και 16 στο Σίδνεϊ και στην Αθήνα.

Ο Μπάντινγκερ έπαιζε βόλεϊ, ήταν καλός, άλλα

Η επιλογή της δεύτερης καριέρας τυχαία, βέβαια, δεν ήταν. Ο αδερφός και η αδερφή του έπαιζαν βόλεϊ, όπως και ο ίδιος ως το λύκειο, όταν μοίραζε επιτυχώς τον χρόνο του μεταξύ των δύο αθλημάτων.

Καλιφορνέζος στην καταγωγή, από την παραλιακή πόλη Ενσινίτας του Σαν Ντιέγκο, τα ερεθίσματα ήταν διαρκή και ισχυρά. Το αγάπησε ως έφηβος το beach volley, ήταν πολύ καλός στα χρόνια του λυκείου, κερδίζοντας μια σειρά από τρόπαια.

Επειδή όμως στο μπάσκετ ήταν ακόμη πιο αποδοτικός κι οι πόρτες για μια σούπερ υποτροφία σε διαφημισμένο κολέγιο ορθάνοιχτες, η επιλογή του ήταν σχεδόν μονόδρομος. Το Arizona τον ήθελε διακαώς κι αυτός δεν έκανε δεύτερες σκέψεις για την ένταξή του στις «αγριόγατες» παρά τις άλλες προσφορές από υποδεέστερα πανεπιστήμια που του επέτρεπαν ν’ ασχοληθεί και με τα δύο αθλήματα.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα επιχειρούσα να κάνω δύο σπορ σε υψηλό επίπεδο».

Η πορεία του Μπάντινγκερ στο NBA

Δεν μετάνιωσε που δεν μπήκε ποτέ σ’ ένα τέτοιο δίλημμα. Ως ένας από τους πιο αποδοτικούς παίκτες της μπασκετικής ομάδας του Arizona επί μία τριετία, βρήκε μια θέση στο NBA draft του 2009 (#44), παίρνοντας εν τέλει συμβόλαιο στους Rockets μετά την ανταλλαγή της ίδιας βραδιάς από τους Detroit Pistons.

Στις τρεις σεζόν που έμεινε στο Χιούστον ήταν από τους πιο αξιόπιστους σουτέρ, ως παίκτης του 36%, ευστοχώντας συνολικά σε 269 τρίποντα. Υπήρξε βραδιά που σκόραρε 35 πόντους. Όπως και άλλη με 27.

Αν δεν εκτελούσε απ’ έξω, έπαιρνε φόρα και κάρφωνε εντυπωσιακά. Ήταν μάλιστα παρών στο All Star Weekend του 2012, ως διαγωνιζόμενος dunker – έχασε από τον Τζέρεμι Έβανς.

Τα καλά ποσοστά του τα διατήρησε πάνω-κάτω και στους Timberwolves κι ας αγωνιζόταν πλέον λιγότερο πηγαίνοντας στη Μινεάπολη. Όταν τη σεζόν 2015-16 άλλαξε δύο ομάδες (Pacers, Suns) κατάλαβε ότι η άμμος στην κλεψύδρα τελείωνε.

Η θητεία στην Μπασκόνια

Η αναζήτηση μιας διαφορετικής πρόκλησης τον βρήκε στην Ισπανία. Του ταίριαζε το αγωνιστικό στιλ της Μπασκόνια (υψηλός ρυθμός, πολλές επιθέσεις, σουτ) κι αποδέχθηκε την πρόταση που του έγινε. Απλώς δεν ήταν έτοιμος για έναν άλλο, πιο πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ εκείνο σύνολο του Σίτο Αλόνσο. Έπαιζε 19 λεπτά ανά παιχνίδι στην Euroleague και είχε 6.8 πόντους με 3.8 ριμπάουντ. Ως εκεί όμως.

Στο ΟΑΚΑ ήταν άποντος, στο ΣΕΦ είχε 8 πόντους, αλλά η Μπασκόνια ηττήθηκε με 30!

Η μεγάλη απόφαση

Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, σταχυολόγησε τις προτεραιότητές του. Τι ήθελε ο ίδιος προσωπικά. Στα 29 του δεν θα έμενε ξεκρέμαστος επαγγελματικά. Ο ατζέντης του τού αράδιασε τις προοπτικές, είτε στο NBA είτε στην Ευρώπη. Είχε μόνο να επιλέξει την πλέον συμφέρουσα.

Αυτός μίλησε με τη γυναίκα του. Η επαγγελματική καθημερινότητα δεν ήταν κάτι που ήθελε να βιώνει εφεξής. Ένιωθε να πιέζεται. Οικονομικά ήταν ήδη σε πολύ καλή κατάσταση, με συνολικές απολαβές από συμβόλαια που άγγιζαν τα 20 εκατομμύρια δολάρια. Του αρκούσαν όσα του ‘χαν απομείνει για μια ζωή, δίχως τη σκοτούρα της επιβίωσης.

«Ήθελα να απολαμβάνω κάτι κοντά στο σπίτι και να μην ταξιδεύω πολύ. Ήθελα έναν άλλο τρόπο ζωής».

Δεν βιάστηκε ν’ αποφασίσει, πήρε τον χρόνο του. Περνούσε την ώρα του κάνοντας ποδήλατο δίπλα στη θάλασσα ή κολυμπώντας στον Ειρηνικό ωεκανό. Το beach volley μπήκε ξανά στη ζωή του. Ήταν η στιγμή του.

Άλλαξε σπορ, όχι νοοτροπία

Φυσικά κι έπρεπε ν’ αλλάξει το σώμα του για ν’ ανταπεξέλθει. Να χάσει κιλά και να γυμναστεί διαφορετικά. Η προπόνηση με βάρη προσαρμόστηκε στις νέες ανάγκες, όφειλε να βελτιώσει την αντοχή του για ν’ ανταπεξέρχεται σε τρία και τέσσερα ματς καθημερινώς. Είχε μπόλικη δουλειά μπροστά του.

Όμως τον βοήθησε πολύ η νοοτροπία με την οποία είχε μεγαλώσει. Πρόσεχε πολύ ως επαγγελματίας του μπάσκετ και σε αυτή τη δεύτερη καριέρα του ήταν εξίσου συνεπής και τυπικός με τη σωστή διατροφή και τις σωστές ώρες ύπνου. Δεν ξεστράτιζε από τη ρουτίνα του.

Έπρεπε να βρει κι ένα συμπαίκτη που να τον συμπληρώνει ιδανικά. Αυτός αποδείχθηκε ο Μάιλς Έβανς. Είχε δει διάφορους υποψήφιους, αλλά κατέληξε σ’ αυτόν. Όχι διάσημος ο ίδιος, αλλά πολύ καλός υποδοχέας κι αμυντικός έτσι ώστε να γίνει το alter ego του ψηλού κι επιθετικού Μπάντινγκερ στην άμμο.

Έκτοτε όλα έπρεπε να αγγίξουν το τέλειο. Το κίνητρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ισχυρότερο των απαιτήσεων κι επιστροφή δεν υπήρχε. Ούτε βήμα πίσω.

Η διαδικασία πρόκρισης διήρκησε δύο ολόκληρα χρόνια. Λίγα δίδυμα, από τα πολλά της χώρας, καταφέρνουν να φτάσουν στον προορισμό τους. Ο Μπάντινγκερ κι ο Έβανς αναρριχήθηκαν στη δεύτερη θέση των ΗΠΑ και στην 17η παγκοσμίως.

Τη Δευτέρα (29/7) οι δύο αχώριστοι συμπαίκτες έκαναν πρεμιέρα στο ολυμπιακό τουρνουά του Παρισιού. Νίκησαν άνετα με 2-0 σετ (21-14, 21-11) τους Γάλλους Κρου/Γκοτιέ-Ρατ κι αύριο βράδυ Τρίτη (30/7) θα αντιμετωπίσουν τους Ολλανδούς Μπόερμανς/Ντε Γκρουτ στο δεύτερο ματς του προκριματικού ομίλου. Με νίκη εξασφαλίζουν πρόσβαση στα νοκ άουτ (φάση των 16), πιθανόν ως πρώτοι.

Ο Μπάντινγκερ δεν χρειάζεται να βλέπει τους Ολυμπιακούς Αγώνες εξ αποστάσεως. Τους ζει ως ο ήρωας της οθόνης του.