Το «Δελτίον Εγκλημάτων» του Ιστορικού Αρχείου των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» ανοίγει τον φάκελο εγκλημάτων που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία και άφησαν το σημάδι τους στην πρόσφατη εγκληματολογική ιστορία της χώρας, είτε λόγω των στοιχείων των εγκλημάτων που διαπράχθησαν είτε λόγω της ταυτότητας δραστών και θυμάτων.
Στις 8 – 9 Αυγούστου του 1996 η Ελλάδα, αν και κανονικά θα έπρεπε να είναι αφοσιωμένη στα μπάνια της, βρίσκεται καρφωμένη μπροστά από τηλεοράσεις και εφημερίδες. Έχει μόλις αποκαλυφθεί ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα στα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά με θύματα πέντε ανθρώπους. Μοιράζονται όλοι το ίδιο επίθετο, ανήκουν στην ίδια οικογένεια, την οικογένεια Σεχίδη. Στην οικογένεια αυτή ανήκει και ο δράστης, ο 24χρονος φοιτητής της Νομικής, Θεόφιλος Σεχίδης.
Θύματά του είναι : ο 57χρονος θείος του, Βασίλης, ο 55χρονος πατέρας του Δημήτρης, η 48χρονη μητέρα του Μαρία, η 27χρονη αδερφή του Έμμυ (Ερμιόνη) και η 75χρονη γιαγιά του Ερμιόνη.
Ο Θεόφιλος Σεχίδης εμφανίζεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και τους φωτογράφους χαμογελαστός. Όταν οι αστυνομικές αρχές έφτασαν στα ίχνη του, δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να ομολογήσει και να περιγράψει με την κάθε λεπτομέρεια τον φρικιαστικό τρόπο με τον οποίο ξεκλήρισε την οικογένειά του. Όλα είχαν συμβεί μερικούς μήνες νωρίτερα, τον Μάιο του 1996.
«ΤΑ ΝΕΑ», 10.8.1996, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
«Τους ξέκανα, για να μη με ξεκάνουν»
Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 10ης Αυγούστου.
«“Ήθελαν να με βγάλουν από τη μέση και πρόλαβα να τους σκοτώσω πρώτος. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δεν μου ‘λεγαν την αλήθεια. Τους ξέκανα, για να μη με ξεκάνουν”
(…)
»Στο μυαλό του σχηματίσθηκε η εντύπωση, όπως τουλάχιστον προκύπτει από την κατάθεσή του, ότι η οικογένειά του σκόπευε να “τον βγάλει από τη μέση” έχοντας έμμονη ιδέα ότι η γυναίκα του πατέρα του δεν ήταν η πραγματική του μητέρα. Θέλησε να τους εκδικηθεί και τους δολοφόνησε.
(…)
»Όλα ξεκίνησαν, όταν οι γονείς του Θεόφιλου Σεχίδη πήγαν στην Κομοτηνή όπου σπούδαζε και του ζήτησαν το αυτοκίνητό του. Λίγες ημέρες αργότερα, αρχές Μαΐου του ζήτησαν να έρθει στο σπίτι τους έξω από το Λιμένα Θάσου.
»Το σχέδιο για την ομαδική δολοφονία των γονιών, της αδελφής, και της θείας του είχε μπει πλέον στο μυαλό του και τότε αποφάσισε να το υλοποιήσει.
(…)
«ΤΑ ΝΕΑ», 10.8.1996, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Ο θείος
»Στις 19 Μαΐου, όπως κατέθεσε ο ίδιος, παρέσυρε τον θείο του Βασίλη Σεχίδη, 57 χρονών, σε δασική περιοχή στον Λιμένα Θάσου, τον έριξε σε χαράδρα βάθους δέκα μέτρων και τραυματισμένος όπως ήταν τού έκοψε το κεφάλι και τον έθαψε.
»Ο θείος του είχε έρθει από το Βέλγιο μετά από παρακλήσεις του αδελφού του “για υπόθεση του Θεόφιλου”. H υπόθεση δεν ήταν άλλη από το να πεισθεί ο 24χρονος φοιτητής να επισκεφθεί ψυχίατρο “γιατί παρουσίαζε κάποια προβλήματα”…
Πατέρας, μητέρα, αδελφή, γιαγιά
»Στη συνέχεια – ο ίδιος λέει ότι δεν θυμάται πότε ακριβώς πήγε στο πατρικό σπίτι όπου περίμενε με οπλισμένη καραμπίνα τον πατέρα του. Μόλις τον είδε τον πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής στο κεφάλι»
Όπως αναφέρουν tanea.gr, λίγο μετά, μπήκε στο σπίτι η μητέρα του Θεόφιλου Σεχίδη, Μαρία.
«“Κρατούσε κι αυτή μαχαίρι. Της άρπαξα το χέρι, την αφόπλισα και της έκοψα τον λαιμό με το μαχαίρι”, είπε ο Σεχίδης, αλλά ο ιατροδικαστής διαπίστωσε ότι είχε κι αυτή πυροβοληθεί στο κεφάλι. Ακολούθησε η αδελφή του Έμμυ, που είχε ακούσει την φασαρία, μπήκε στο σαλόνι, κρατώντας ένα τασάκι για να αμυνθεί. Ο Σεχίδης υποστήριξε πως κρατούσε και αυτή μαχαίρι. “Μου όρμησε και τη σκότωσα με τον ίδιο τρόπο”, συμπλήρωσε…». Τελευταίο θύμα λίγο μετά θα ήταν η γιαγιά του.
Στη δίκη θα κατέθετε πως εκτός του θείου του, όλα τα θύματά του τα σκότωσε πυροβολώντας τα με καραμπίνα.
«ΤΑ ΝΕΑ», 10.8.1996, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Τεμαχισμός
»Μετά άρχισε να τεμαχίζει τα πτώματα με σιδηροπρίονο. Πρώτα τα χέρια, ύστερα τα πόδια και στο τέλος το υπόλοιπο σώμα. Τοποθέτησε τα κομμάτια σε μαύρες σακκούλες απορριμάτων σκεπτόμενος κατ’ αρχάς να τα θάψει σε σκουπιδότοπο στη Θεσσαλονίκη.
»Έκανε τρία δρομολόγια με το φέρι μποτ της γραμμής, αλλά στη Θεσσαλονίκη φοβήθηκε τους φύλακες του δήμου και αποφάσισε να επιστρέψει με το μακάβριο φορτίο του στην Καβάλα. Εκεί πέταξε τις σακούλες με τα διαμελισμένα πτώματα σε σκουπιδότοπο και γύρισε στη Θάσο.
»Το σημείο που σόκαρε πιο πολύ στην κατάθεσή του ήταν ότι, όπως ισχυρίστηκε, αφαίρεσε τα μυαλά από τα κρανία των θυμάτων και τα έβαλε στο ψυγείο του σπιτιού.
«ΤΑ ΝΕΑ», 20.8.1996, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Μετά τις δολοφονίες
»Για ένα διάστημα πηγαινοερχόταν μεταξύ Θάσου, Θεσσαλονίκης και Φλώρινας όπου βρισκόταν η θεία του, η οποία είχε καταγγείλει την εξαφάνιση του Βασίλη Σεχίδη…
»Όλο αυτό το διάστημα έλεγε ότι οι δικοί του βρίσκονταν στο εξωτερικό για νοσηλεία της αδελφής του. Έδειχνε ήρεμος, εισέπραττε τα ενοίκια, χωρίς να αλλάξει σε τίποτε τη ζωή του.
«Προστάτευα την ίδια μου τη ζωή»
Σε ερώτηση του Κώστα Παπαπέτρου από «ΤΑ ΝΕΑ» για το αν γνώριζε, πως κάποια στιγμή τα εγκλήματά του θα αποκαλύπτονταν και για το αν η ώρα της κρίσης και της τιμωρίας τον απασχολούσε, ο Σεχίδης απάντησε:
«Όχι καθόλου. Πρώτον, η λύτρωση απ’ αυτούς είχε επέλθει σε μένα. Και δεύτερον, όταν ξέρεις ο ίδιος ότι έχεις το δίκιο με το μέρος σου, απλά δεν ανησυχείς. Εγώ κοιτάζω να τα έχω πρώτα καλά με τη συνείδησή μου κι έπειτα με οποιονδήποτε άλλο. Προστάτευα την ίδια μου τη ζωή από άτομα, τα οποία ήταν εντελώς εσφαλμένα ως προσωπικότητες μέχρι σημείου διαφθοράς».
(…)
“H ποινή μπορεί να είναι από ισόβια μέχρι θανατική. Και η θανατική δεν με φοβίζει καθόλου. Είμαι πρόθυμος να την ακολουθήσω με χαμόγελο. Ίσως τότε χαμογελώ πιο πολύ απ’ όταν με συνέλαβαν. Από τη στιγμή που έχω το δίκιο με το μέρος μου, θα φύγω απ’ αυτόν τον κόσμο, ξέροντας ότι στον άλλον που θα πάω δεν θα’ χω κανένα πρόβλημα.
«ΤΑ ΝΕΑ», 21.6.1997, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
Η απόφαση και το τέλος
Ο Φίλιππος Σεχίδης δικάστηκε τον Ιούνιο του 1997. Όπως αναφέρουν «ΤΑ ΝΕΑ», οι ψυχίατροι «κατέθεσαν ότι ο Σεχίδης δεν είναι παράφρων, αλλά πρόσωπο με “σχιζότυπη διαταραχή”. To συμπέρασμα (…) είναι ότι ο Σεχίδης διέπραξε τα εγκλήματά του ενσυνειδήτων και εν επιγνώσει.
»Στην αγόρευσή του, ο εισαγγελέας του δικαστηρίου ζήτησε την ενοχή του Σεχίδη για όλες τις πράξεις που του καταλογίζονταν και είπε ότι, αν ίσχυε η ποινή του θανάτου, θα έπρεπε άνευ ετέρου αν του επιβληθεί.
»Ο εισαγγελέας χαρακτήρισε, ακόμη, τον Σεχίδη “εγκληματία του αιώνα” και πρότεινε να μην του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό.
Ο Θεόφιλος Σεχίδης καταδικάστηκε σε πέντε φορές ισόβια. Αντιμετωπίζοντας σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, πέθανε, σε ηλικία 46 ετών, τον Φεβρουάριο του 2019. Εντοπίστηκε νεκρός στα λουτρά του ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού, την ώρα του μπάνιου, από συγκρατούμενούς του.
