Ο δημόσιος λόγος έχει ταλαιπωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια από το δηλητήριο της τοξικότητας.
Λεκτικές επιθέσεις, προσβλητικές εκφράσεις ή ακόμη και ύβρεις βρήκαν αρχικά πρόσφορο έδαφος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επιμολύνουν στη συνέχεια τον δημόσιο διάλογο και να γίνουν μέρος μιας κανονικότητας όπου οι θύτες επαναπαύονταν στην απουσία οποιασδήποτε συνέπειας για τη συμπεριφορά τους, ενώ τα θύματα έμεναν ανυπεράσπιστα.
Η αντίδραση στην προσωπική και πέρα από κάθε μέτρο επίθεση που εξαπέλυσε ο βουλευτής Παύλος Πολάκης σε συνεργάτιδα του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη δείχνει πως η δημόσια σφαίρα έχει αρχίσει επιτέλους να αναπτύσσει αντισώματα.
Η αμεσότητα με την οποία ο πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας έλαβε πειθαρχικά μέτρα εναντίον του βουλευτή, αλλά και η διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη στέλνουν χωρίς αμφιβολία ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους εκείνους που από τη θέση ισχύος στην οποία βρίσκονται συνηθίζουν να ασχημονούν.
Δεν θα πρέπει να λησμονείται εξάλλου πως ο τοξικός λόγος συνιστά μια εν δυνάμει απειλή για τη σωματική ακεραιότητα που μπορεί να πυροδοτήσει βίαιες συμπεριφορές.
Ως κοινωνική συμπεριφορά δε, διαχέεται από την κορυφή και δηλητηριάζει ολόκληρο το σώμα της κοινωνίας, βρίσκοντας πρόθυμους μιμητές.
Δεν είναι μόνο το κοινοβούλιο κατά συνέπεια που δεν πρέπει να ανέχεται τον προσβλητικό λόγο, αλλά κάθε χώρος όπου εκδηλώνονται κακοποιητικές συμπεριφορές.
Στο κοινοβούλιο κατεξοχήν. Αλλά και πίσω από τις κλειστές πόρτες κάθε σπιτιού όπου τα θύματα είναι πολλαπλώς ανυπεράσπιστα.
