Η λεκτική επίθεση που εξαπέλυσε η Έλενα Ακρίτα προς την Κατερίνα Παναγοπούλου δεν πέρασε απαρατήρητη από την ΕΣΗΕΑ. Η Ένωση Συντακτών έστειλε επιστολή προς τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία καταδικάζει το περιεχόμενο της ανάρτησης που έκανε.

Μάλιστα στην επιστολή τονίζεται μεταξύ άλλων: «Σε μια εποχή που ο κακοποιητικός λόγος ισοπεδώνει τη γυναικεία προσωπικότητα, οι δημοσιογράφοι έχουμε μεγάλη ευθύνη για τον δημόσιο λόγο που εκφέρουμε και στον χώρο των social media, καθώς αποτελούν αφορμή για απειλές μέχρι και για χειροδικία».

Η επιστολή της ΕΣΗΕΑ

«Κυρία Έλενα Ακρίτα

Κυρία Ακρίτα,

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης θεωρεί προσβλητική την ανάρτησή σας στο Facebook αναφορικά με την παρουσία της συναδέλφου Κατερίνας Παναγοπούλου στην εκδήλωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο.

Σε μια εποχή που ο κακοποιητικός λόγος ισοπεδώνει τη γυναικεία προσωπικότητα, οι δημοσιογράφοι έχουμε μεγάλη ευθύνη για τον δημόσιο λόγο που εκφέρουμε και στον χώρο των social media, καθώς αποτελούν αφορμή για απειλές μέχρι και για χειροδικία».

Οι αναρτήσεις της Ακρίτα

Αρχικά η Έλενα Ακρίτα ανέβασε μια φωτογραφία της Κατερίνας Παναγοπούλου από την δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο για τα 50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και έγραψε: «Δεν ξέρω ποια είναι, αλλά λογικά τη ντύνει η υπερκομψη Μαρέβα. Η πετσετούλα στο μπούστο συνδυάζεται τέλεια με το ασορτί τραπεζομάντηλο στη φούστα. Όμορφη πινελιά η χρυσή τσάντα από έναν αρραβώνα που άφησε εποχή το 2012 στην Ανω Πεσκανδρίτσα και βιντατζ πέδιλα της Μάρθας Καραγιάννη από το κάτι να καίει».

Λίγες ώρες αργότερα η κυρία Ακρίτα σε νέα ανάρτησή της ανέφερε:

«Όταν δημοσιογράφος (όπως μαθαίνω τώρα, δεν βλέπω ποτέ ειδήσεις στο Μεγκα) φοράει κάθε χρόνο αποκλειστικα και μόνο τα ρουχα που σχεδιάζει η γυναίκα του πρωθυπουργού, τότε υπάρχει πολιτικό θέμα κι αφορά στην αντικειμενικότητα και την αξιοπιστία της. (Αν είχε διευθυντή τον Λέοντα Καραπαναγιωτη θα τής έκανε δριμείες παρατηρήσεις. Αλλά αυτές οι εποχές περάσανε…).

Κι αυτό γιατί στην συγκεκριμένη δεξίωση εκπροσωπει – και δη στη γιορτή της Δημοκρατίας – το Μέσον στο οποίο εργάζεται κι όχι τον εαυτό της. Στη ζωή της μπορεί να φοράει ό,τι θέλει και κανείς δεν έχει δικαιωμα να την κρίνει.

Εγώ βλέπετε, διδάχτηκα δημοσιογραφία από μεγάλους Δασκάλους όπως ο Γιάννης Καψής, ο Λέων Καραπαναγιώτης, ο Αλέκος Φιλιππόπουλος, ο Γιώργος Ρωμαίος κ.α. Άγνωστα ονόματα για σας, φωτεινοί φάροι για μας. Είχαμε την Ελένη Βλαχου της Καθημερινής, είχαμε τον Σεραφείμ Φυντανίδη στην Ελευθεροτυπία.

Οι περισσότεροι πετσωμενοι που «δημοσιογραφούν» σήμερα δεν θα περνούσαν ούτε το κατώφλι ιστορικών εφημερίδων. άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά. Όσο για το αισθητικό σκέλος, όχι δεν μου αρέσει καθόλου, και ναι αγαπημένος μου σχεδιαστής είναι ο Βασίλης Ζούλιας απλώς τα ρούχα του είναι πολύ ακριβά.

Καθένας με την αισθητική του. Και κάτι τελευταίο – γιατί το άκουσα κι αυτό. Δεν ζηλεύω τα νιατα της. Τα δικά μου ζηλεύω».