Εξασφαλίζοντας τη στήριξη τουλάχιστον των μισών εκλεκτόρων του κόμματός της, δεν απομένει πια η τυπική απονομή του χρίσματος στο συνέδριο των Δημοκρατικών και η επιλογή του υποψήφιου αντιπροέδρου για να δώσει η Κάμαλα Χάρις τη «μάχη των μαχών» στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για να συμβεί αυτό, χρειάστηκε η αργοπορημένη κατά πολλούς και οπωσδήποτε επιβεβλημένη απόφαση του Τζο Μπάιντεν να αποσυρθεί από την προεδρική κούρσα. Η κίνηση αυτή έδωσε την ευκαιρία στους Δημοκρατικούς να διαμορφώσουν, για πρώτη φορά εδώ και καιρό, την πολιτική ατζέντα. Το πολιτικό σκηνικό στις ΗΠΑ ορίζεται πλέον από ένα δημοκρατικό «momentum» και όχι από την τοξικότητα, τον λαϊκισμό και τη διχαστική ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ.
Ακόμη κι έτσι, δεν υπάρχει αμφιβολία πως στις 106 ημέρες που απομένουν έως τις εκλογές του Νοεμβρίου οι Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και ο υπόλοιπος κόσμος, θα βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί. Η υποψηφιότητα Χάρις πάντως προσέφερε μια ελπίδα ανατροπής. Ή, πιο σωστά, μια ελπίδα αποτροπής ενός κόσμου, στον οποίο θα κυβερνούσαν η Άκρα Δεξιά της Λεπέν στη Γαλλία, ο Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα ποικιλώνυμα παράγωγά τους σε άλλες χώρες του δυτικού ημισφαιρίου.
Οι εκλογές στην Αμερική μετατρέπονται έτσι σε μια «υπόθεση δημοκρατίας» που ξεκινά από το εσωτερικό της χώρας και φτάνει έως τις σχέσεις της με την Ευρώπη και τη στάση της απέναντι στα διακυβεύματα και τις προκλήσεις που ταλανίζουν τον πλανήτη.
Σε αυτές τις 106 ημέρες, θα βαρύνουν ενδεχομένως περισσότερο η φωτογένεια από τον πολιτικό λόγο, τα μιντιακά τρικ από την ουσία και τα «βρώμικα κόλπα» από το fairplay.
Την ημέρα της κάλπης ωστόσο δεν θα μετρήσει παρά το αποτέλεσμα. Είναι η ημέρα που θα φανεί εάν είχε λόγους κανείς να ελπίζει για το καλύτερο, παρά να φοβάται για το χειρότερο.
