100άδες live, ελάχιστοι δίσκοι. Η Σεμέλη Ταγαρά δεν θέλει να μας υποβάλλει σε κάποια άτυπη δοκιμασία. Όπως λέει η ίδια «Οικεία νιώθω εκεί που αγαπώ και είμαι ελεύθερη να είμαι αυτή που είμαι. Ήταν συνειδητή επιλογή τα τελευταία είκοσι χρόνια να είμαι φουλ ενεργή συναυλιακά και να εξελίσσω τις μουσικές μου γνώσεις και τη ταυτότητα μου».
Πριν μεριές εβδομάδες όμως κυκλοφόρησε από την Fine! Records ένα νέο EP με διαφορετικές εκδοχές του «Horizon», προάγγελο του δίσκου της που θα κυκλοφορήσει στα τέλη του 2024.
Μίλησε το BHMA για την αγάπη της για τη μουσική, τη Θεσσαλονίκη του σήμερα και των εφηβικών της χρόνων και για τόσο τελικά αντι-ερωτική ή μη είναι η εποχή μας.
Γιατί επιστρέψατε στο Horizon και το κυκλοφορήσατε και ως EP μαζί με δύο επανεκτελέσεις του;
Η πρωτότυπη εκδοχή του Horizon ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε πέρυσι, με μια παρέα φίλων οι οποίοι είχαν ένα κοινό όραμα και μια κοινή αισθητική στη μουσική. Αυτή η παρέα φίλων ίδρυσε φέτος τη fine !records και αποφασίσαμε να το επανακυκλοφορήσουμε με άλλες δύο εκδοχές τις οποίες δουλέψαμε με τη διευρυμένη πλέον οικογένεια της.
Στα credits του Horizon-reimagined υπάρχει η αναφορά ότι το κομμάτι γεννήθηκε στην Τήνο το καλοκαίρι του ]23. Για να το αναφέρετε σημαίνει ότι παίζει κάποιο ρόλο η τοποθεσία ή οι συνθήκες. Αν ναι, μιλήστε μας λίγο για αυτές και πώς δημιουργήθηκε το κομμάτι…
Όντως έτσι έγινε. Βρεθήκαμε παρέα στο νησί, αφού είχαμε τελειώσει την πρωτότυπη έκδοση του κομματιού και είχαμε υπόψιν μας έτσι κι αλλιώς να κάνουμε ένα remix. Γνωριστήκαμε με τον Aki Rei ο οποίος ήρθε εκεί που ήμασταν και με τον εξοπλισμό που διαθέταμε, αρχίσαμε να δίνουμε και να δένουμε ιδέες και κάπως έτσι προέκυψε το reimagined. Η απόλυτη ομορφιά του νησιού σε συνδυασμό με τη θέα του ορίζοντα που ξεδιπλωνόταν μπροστά μας συνετέλεσε στο να δημιουργήσουμε μια διαφορετική εκδοχή του Horizon η οποία πιστεύω αποτελεί το ιδανικό soundtrack για αυτή τη μαγική στιγμή δημιουργίας που ζήσαμε όλοι μαζί. Και πραγματικά ελπίζω αυτό να συντροφεύσει μουσικά οποιεσδήποτε μαγικές στιγμές μπορεί να ζήσει ο καθένας μας αυτό το καλοκαίρι.
Πολλές, εκατοντάδες ζωντανές εμφανίσεις: σόλο και σε γκρουπ, σε μεγάλες σκηνές και σε μικρές, στο Μέγαρο Μουσικής και σε μπαρ. Από την άλλη, η δισκογραφία σας είναι δυσεύρετη; Είναι το live και το κάθε stage εκεί όπου νιώθετε πιο οικεία;
Οικεία νιώθω εκεί που αγαπώ και είμαι ελεύθερη να είμαι αυτή που είμαι. Παίζοντας μουσική ζωντανά, επιτρέπω στον εαυτό μου να υπερβαίνει τα όρια του και να επιστρέφω μέσα μου, ενώ παράλληλα επικοινωνώ το κανάλι μου και το ανανεώνω, με τη σύμπραξη του κοινού. Όποτε ναι, είμαι απόλυτα ερωτευμένη με αυτή τη διαδικασία. Η δισκογραφία μου είναι δυσεύρετη επειδή είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Κυκλοφόρησα στα 23 μου επίσημα τον μόνο μου δίσκο με τη Sony το 2003 («Γίνεται Άστρα και ύστερα σκόνη»). Ήταν συνειδητή επιλογή τα τελευταία είκοσι χρόνια να είμαι φουλ ενεργή συναυλιακά και να εξελίσσω τις μουσικές μου γνώσεις και τη ταυτότητα μου. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας έπιασα τον εαυτό μου να συνθέτει με μια διευρυμένη γκάμα οργάνων και να αποτυπώνει τις μουσικές που έχουν περάσει από μέσα μου τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό μου έδωσε την ώθηση να ξαναβγώ δισκογραφικά προς τα έξω αφού μπορώ να πω με σιγουριά ότι αυτό που έψαχνα τόσο καιρό, το βρήκα τώρα.
Στο τέλος του χρόνου θα κυκλοφορήσετε ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Τι να περιμένουμε εκεί; Το Horizons δίνει με τον τρόπο του τον συνολικό τόνο;
Μπορώ να πω ότι το Horizon είναι μια κουρτίνα και ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σας το τι κρύβεται από πίσω!
Κιθάρα και τραγουδοποιία, τζαζ και σόουλ σχήματα, ηλεκτρονικές κυκλοφορίες, ελληνόφωνα και αγγλόφωνα κομμάτια. Μέσα σε αυτό τον ωκεανό μουσικής που έχετε δημιουργήσει, ποιο θα λέγατε ότι είναι το δικό σας ύφος;
Όλα τα παραπάνω και είναι κάτι το οποίο είναι απόλυτα εμφανές στο δίσκο που θα κυκλοφορήσει.
Έχετε πει ότι «ως ιδιοσυγκρασία είμαι ροκ. Και αυτό με την έννοια του πώς ζω». Πώς μεταφράζεται αυτό στην καθημερινότητα;
Ροκ για μένα σημαίνει να σέβεσαι, να είσαι ελεύθερος να είσαι αυτός που είσαι και με πλήρη επίγνωση να το αναζητάς. Είναι μια ξεκάθαρα ενεργητική διαδικασία και καθήκον. Για αυτό άλλωστε μπορώ να πω ότι πολλές προσωπικότητες οι οποίες άλλαξαν προς το καλύτερο τον κόσμο μας ήταν και είναι ροκ. Πραγματικά εύχομαι η επίδραση που μπορεί να έχει ένα ροκ άτομο με την έννοια που προανέφερα στους γύρω του, να είναι να τους παρασύρει «στη χαρά του επάνω ορόφου».
Τα κομμάτια σας έχουν ερωτισμό και αισθησιασμό. Έχουν αλλάξει νόημα και βαρύτητα για εσάς μέσα στα χρόνια τα δύο αυτά στοιχεία;
Θεωρώ πως ζούμε αναθεωρώντας. Όσο παρατηρούμε τον εαυτό μας στη διαδρομή του, μετουσιώνονται τα νοήματα. Κάποια απλοποιούνται και κάποια βρίσκουν τη θέση που τους αρμόζει. Ναι, πιστεύω στην ενέργεια του ερωτισμού και του αισθησιασμού μιας και θεωρώ πως αυτά είναι οι κεραίες μέσω των οποίων αποκωδικοποιούμε τον κόσμο. Οπότε με αφορά να έχει τέτοια αίσθηση ο τρόπος που γράφω και χαίρομαι που το εντοπίζετε.
Ερωτευομάστε πάντα με τον ίδιο τρόπο και καψουρευόμαστε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο;
Ερωτευόμαστε πάντα ανάλογα με αυτό που είμαστε, στην ολότητα του. Ή καψούρα ίσως είναι μια συγκεκριμένη έκφανσή μας, μία φωτογραφία μιας στιγμής, μίας εικόνας που έχουμε για ένα σκηνικό. Μπορώ να παραδεχτώ πως εγώ είμαι πάντα ερωτευμένη με την καψούρα.
Είναι η εποχή μας ανέραστη και αντι-ερωτική;
Νιώθω πως ζούμε σε μια εποχή στην οποία υπάρχει έλλειψη αυτοδιάθεσης. Μας έχει επιβληθεί κατά κάποιον τρόπο μία αυτονομία η οποία ενοχοποιεί την αποδοχή της ευάλωτης πλευράς μας και την ανάγκη του ενός για τον άλλο. Μόνο με μια γερή δόση χιούμορ μπορούμε να υπερβούμε τις ενοχές που νιώθουμε για την ευάλωτη πλευρά μας και να αφεθούμε στον έρωτα με τον εαυτό μας και συνεπώς με τους άλλους.
Υπάρχει κάτι πιο αντι-ερωτικό από τη σεμνοτυφία που όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος;
Οτιδήποτε υποδύεται κάτι που δεν είναι και δεν ελευθερώνεται, είναι αντι-ερωτικό. Εξάλλου η αλήθεια είναι πολύ πιο φάνκι από το ψέμα.
Παρατηρώντας κάποιος τη διαδρομή σας θα έλεγε ότι κάπως κουβαλάτε τον απόηχο του μουσικού οργασμού της Θεσσαλονίκης του ’80 και του ’90. Σας διαμόρφωσε η μουσική κληρονομιά της πόλης κι αν ναι με ποιο τρόπο;
Προφανώς! Και νιώθω απίστευτη ευγνωμοσύνη που πέρασα την εφηβεία μου και τα νεανικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Η Θεσσαλονίκη ήταν και είναι μια πόλη που σφύζει από δημιουργικότητα και μουσική. Ακόμα και σήμερα η μουσικότητα αυτής της πόλης συνεχίζει να με κουνάει και να μου δίνει ρυθμό.
Σήμερα, η Θεσσαλονίκη είναι η πρωτεύουσα του χιπ χοπ. Το χαίρεστε ή σας αφήνει αδιάφορη;
Το χιπ χοπ είναι ένα φαινόμενο που πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει και το βλέπουμε και σε παγκόσμια κλίμακα. Προσωπικά εκτιμώ την πολιτικοποιημένη του πλευρά και θεωρώ πως αυτή είναι και αυτή οφείλει να είναι η γλώσσα του. Είναι ένα διαχρονικό κανάλι από μόνο του, το οποίο καλά κάνει και υπάρχει. Το χρειαζόμαστε.
Από την άλλη, η Θεσσαλονίκη είναι και η πόλη των συγκεντρώσεων έξω από την προβολή των «Αδέσποτων κορμιών» ή της επίθεσης σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα, των συλλαλητηρίων για τις Πρέσπες, της δολοφονίας του Άλκη Καμπανού. Πιστεύετε ότι υπάρχει ένα ισχυρό λούμπεν στοιχείο που κερδίζει όλο και περισσότερο ζωτικό χώρο;
Αν απλώσουμε λίγο το βλέμμα μας θα συνειδητοποιήσουμε πως ζούμε σε μια σκληρή εποχή με αρκετή βία προς όλες τις κατευθύνσεις κι έναν στρουθοκαμηλισμό που δεν νομίζω ότι ξεπερνάει το επίπεδο των προηγούμενων δεκαετιών. Απλά σήμερα έχουμε πιο μεγάλη πρόσβαση σε όλο αυτό το οποίο συνέβαινε και συμβαίνει γύρω μας. Δεν είμαι σε θέση να επικρίνω κανένα λούμπεν στοιχείο γύρω μου αλλά είμαι σε θέση να κρίνω αυστηρά τον κάθε απαισιόδοξο που πιστεύει ότι δεν υπάρχει καμία αχτίδα αισιοδοξίας, φωτεινότητας και ελπίδας για έναν κόσμο που θέλει να αλλάξει.
Σε επίπεδο καθημερινότητας ποιο είναι αυτό που αγαπάτε και ποιο αυτό που μισείτε στην πόλη σας;
Αγαπώ τις συναντήσεις με τους αγαπημένους μου δυσκολεύομαι με τη ασέβεια, την έλλειψη πρασίνου και καθαριότητας, πράγμα το οποίο ισχύει για κάθε περίπτωση και για κάθε πόλη.
