Η Μαριέττα Καραμανλή εκλέγεται βουλευτής στη γαλλική βουλή αδιαλείπτως από το 2007. «Έζησα την μειοψηφία, έζησα και την πλειοψηφία», αφηγείται, καθώς ως μέλος το Σοσιαλιστικού Κόμματος βρισκόταν στην αντιπολίτευση του Νικολά Σαρκοζί, όταν πρωτοεξελέγη, στη συνέχεια ήταν βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος επί Φρανσουά Ολάντ και έπειτα έζησε όλη τη φθορά του δικού της κόμματος, συμμετέχοντας και στον αριστερό συνασπισμό NUPES.
Παρά τις πολιτικές περιπέτειες της Γαλλίας, εκείνη δεν έχασε ποτέ την έδρα της. Στην αντιπολίτευση είναι η μόνη κεντροαριστερή βουλευτής της εκλογικής της περιφέρειας, στη συμπολίτευση «συγκατοικεί» με έναν ακόμα βουλευτή.
Στις πρόσφατες εκλογές εξελέγη με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, τον συνασπισμό της Ανυπότακτης Γαλλίας του Ζαν Λυκ Μελανσόν, των Σοσιαλιστών, των Πράσινων και του Κομμουνιστικού Κόμματος, με ποσοστό 57,31% στον δεύτερο γύρο, για την πέμπτη θητεία της. Η δημοφιλία της δεν είναι τυχαία.
Στο Λε Μαν, που είναι διάσημο για τον παλαιότερο, από το 1923, διήμερο αγώνα αντοχής σπορ αυτοκινήτων με κλειστούς τροχούς, τις «24 Ώρες του Λε Μαν», η Καραμανλή εγκαταστάθηκε λίγο μετά το 1986, που μετακόμισε στη Γαλλία για σπουδές. Το Λε Μαν είναι το κέντρο της εκλογικής περιφέρειας της Σάρθης και βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από το Παρίσι και εκείνη το γνώρισε μέσω της αδελφοποίησης του με τον Βόλο, από τον οποίο κατάγεται. Κατόπιν γνώρισε εκεί τον σύζυγό της και εγκαταστάθηκε στην πόλη, όπου διετέλεσε δημοτική σύμβουλος, αντιδήμαρχος, νομαρχιακή σύμβουλος και βουλευτής.
Ο Μελανσόν έχει μια προσωπικότητα που απωθεί τον κόσμο
Στη γαλλική βουλή, που η θητεία της λήγει τις επόμενες ημέρες, ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών υποθέσεων και στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ασχολείται με την τρομοκρατία. Η Καραμανλή θεωρεί σημαντική τη νίκη της Αριστεράς, «κανένας δεν περίμενε ότι το Νέο Λαϊκό Μέτωπο θα εξέλεγε τόσους πολλούς βουλευτές», λέει, αλλά δεν παραγνωρίζει τη δύσκολη κατάσταση που συνεπάγεται ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος και οι δύσκολη συγκατοίκηση στον δικό της συνασπισμό, που πολλοί θεωρούν μη βιώσιμο. Ο Μελανσόν έχει μια προσωπικότητα που απωθεί τον κόσμο και εμποδίζει τη συνεργασία, παραδέχεται, και ο Εμανουέλ Μακρόν, αρνείται ή δεν θέλει καθόλου να παραδεχθεί την ήττα του κόμματος του και μεταθέτει την επιλογή Πρωθυπουργού ενδεχομένως μέχρι να ορίσει κάποιον της αρεσκείας του. Στο γαλλικό σύστημα ο Πρωθυπουργός αποτελεί επιλογή του Προέδρου και όχι της Βουλής.
«Εμείς προτείνουμε τον Ολιβιέ Φορ», τον επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, «που είναι ένας μετριοπαθής πολιτικός και μπορεί να εγγυηθεί μια ομαλή μετάβαση και ότι θα αναγνωριστεί η ψήφος του λαού για αλλαγή. Έχει την εμπιστοσύνη των βουλευτών και μπορεί να απευθυνθεί σε μεγαλύτερα ακροατήρια», παρατηρεί. Μετά την προεδρεία Ολάντ, το 2017, το Σοσιαλιστικό Κόμμα από την πρώτη θέση στην οποία βρισκόταν από το 2012, κατρακύλησε στην πέμπτη και από τις 280 έδρες έμεινε με μόλις 30 έδρες. Σε αυτές τις εκλογές σχεδόν διπλασίασε τη δύναμη του, κέρδισε 59 έδρες και έγινε ο σταθεροποιητικός παράγοντας του Νέου Λαϊκού Μετώπου, παρότι η Ανυπότακτη Γαλλία ήταν το πρώτο κόμμα του συνασπισμού με 74 έδρες.
«Ο Μακρόν πρέπει να συνδεθεί με τον λαό»
«Ο πρόεδρος Μακρόν», παρατηρεί η Καραμανλή, «πρέπει να συνδεθεί με τον λαό, να δεχθεί τη πρόταση μας, να συνομιλήσει με τα άλλα κόμματα. Πρέπει να υπάρξει συνεννόηση, ώστε οι προτάσεις για τα νομοσχέδια να ψηφίζονται χωρίς τις ψήφους της ακροδεξιάς». Η Μαρίν Λεπέν μπορεί να ηττήθηκε, αλλά διατηρεί τις δυνάμεις της και οι Γάλλοι πολιτικοί δεν έχουν αυταπάτες. «Πολλοί ψηφοφόροι ψήφισαν ακροδεξιά από θυμό, γιατί δεν βλέπουν βελτίωση της κατάστασής τους. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, και αν δεν υπάρξει κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη το φάντασμα της ακροδεξιάς θα επιστρέψει. Τα υπόλοιπα κόμματα πρέπει να εμφανίσουν προγράμματα και λύσεις που θα συμβαδίζουν με τις προτεραιότητες του κόσμου», σημειώνει. Το συνταξιοδοτικό, το οποίο προέταξε ο Μελανσόν, είναι επίσης ένα αγκάθι, όχι λόγω του ορίου ηλικίας που αυξήθηκε από τα 60 στα 64 έτη, αλλά επειδή, όπως εξηγεί η ελληνογαλλίδα βουλευτής, απαιτείται ταυτόχρονα η συμπλήρωση 44 χρόνων απασχόλησης. Αυτό αφορά και τις νεότερες ηλικίες, οι οποίες ξεκινούν να εργάζονται κατά μέσο όρο κοντά στα 30 έτη, αλλά τους παλαιότερους που δεν εξαιρέθηκαν και παρότι συμπληρώνουν το 64 ο έτος ηλικίας δεν μπορούν να βγουν στη σύνταξη.
Η γαλλική κοινωνία αναμένει να δει την αλλαγή που ψήφισε. Ο Μακρόν κρατάει καθυστέρηση, προκαλώντας κάθε λογής εικασίες για τις προθέσεις του και με τη δικαιολογία των Ολυμπιακών Αγώνων διατηρεί στη θέση του Πρωθυπουργού τον Γκαμπριέλ Ατάλ. Και οι βουλευτές της Αριστεράς ανησυχούν ότι αν δεν τα καταφέρουν τώρα, στις προεδρικές εκλογές του 2027 ίσως να μην μπορεί κανένας να συγκρατήσει τη Λεπέν. «Όταν οι ακροδεξιοί παίρνει την εξουσία την κρατούν, δεν είναι ανόητοι. Τι ντροπή, όμως, θα είναι για τη Γαλλία, τη χώρα των δικαιωμάτων», σχολιάζει η Καραμανλή. Το φάντασμα της ακροδεξιάς πάντοτε απειλεί τη Γαλλία.
Η ελληνικής καταγωγής βουλευτής, πιστεύει ότι η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από το ίδιο το πολιτικό σύστημα. «Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε με το προπολεμικό σύστημα της 5 ης δημοκρατίας, η κοινωνία άλλαξε, τα κόμματα εξελίχθηκαν», λέει. Το 2021 κατέθεσε μια πρόταση, που δεν είχε μεγάλη απήχηση, αλλά έκτοτε συγκεντρώνει όλο και περισσότερους οπαδούς και πλέον έχει συγκροτηθεί στη Βουλή μια διακομματική ομάδα που την υποστηρίζει.
«Εξισορρόπηση εξουσιών ανάμεσα σε Πρόεδρο και Πρωθυπουργό»
«Προτείνουμε», εξηγεί, «την εξισορρόπηση των εξουσιών ανάμεσα στον Πρόεδρο και στον Πρωθυπουργό, με τον Πρωθυπουργό να ψηφίζεται κοινοβουλευτικά από τη Βουλή και τη Γερουσία. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε την εκλογή του Προέδρου από τον λαό ούτε να περιορίσουμε τις εξουσίες του στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα. Πρόκειται για ένα σημαντικό θέμα και τώρα είναι η ευκαιρία να το συζητήσουμε σοβαρά. Αυτό που προτείνουμε μπορεί να γίνει είτε με αναθεώρηση του Συντάγματος είτε με τη βούληση του Προέδρου να αλλάξουν ένα – δύο άρθρα που θα επιτρέπουν στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς να εκλέγουν τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. Να γίνει, δηλαδή, πιο κοινοβουλευτικό το σύστημα και να ανταποκρίνεται περισσότερο στη βούληση του λαού και το κάθε κόμμα και ο κάθε βουλευτής να μπορεί να ασκήσει πιο αποτελεσματικά τον ρόλο του».
Για παράδειγμα, λέει, το κόμμα της πρότεινε αύξηση της φορολόγησης των εισοδημάτων άνω των 20 εκ. ευρώ. «Αυτό αφορούσε 400 οικογένειες στη Γαλλία και θα απέφερε έσοδα 25 δισ. ευρώ το χρόνο. Ο Μακρόν δεν το έκανε. Όμως, όταν ο κόσμος ζητά κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη θέλει να δει έργα. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, μετά από αυτές τις εκλογές που δεν υπήρχε λόγος να γίνουν, ελπίζω να αρχίσουμε να συζητάμε περισσότερο μεταξύ μας τα κόμματα στη Βουλή». Όλοι υπολογίζουν ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο που θα τελειώσουν οι διακοπές των Γάλλων, ο Μακρόν δεν πρόκειται να επιλέξει Πρωθυπουργό, ωστόσο υπάρχει ένα πολύ επείγον θέμα, ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους, που κανονικά έπρεπε να συζητείται αυτές τις ημέρες. «Έχουμε μείνει ήδη πίσω», παρατηρεί η Καραμανλή, «και θα είναι παράδοξο να αποφασίσει η νέα Βουλή και να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση, που ακόμα δεν ξέρουμε ποια θα είναι, η οποία θα κληθεί να τον ψηφίσει τον Οκτώβριο».
