Η ήττα της ακροδεξιάς στην Γαλλία, ήττα που μόνο συντριπτική δεν την λες καθώς συγκέντρωσε το 37% της λαϊκής ψήφου, έχει πολλούς γονείς. Κύριος από αυτούς είναι ο εκλογικός νόμος με τις μονοεδρικές περιφέρειες, ο οποίος υπάρχει από το 1988, ακριβώς για να επιτρέπει τις εκλογικές συμμαχίες εναντίον της ακροδεξιάς.
Αυτό συνέβη και τώρα με την συνεργασία υποψηφίων του Μελανσόν και του Μακρόν. Όμως και οι κεντροδεξιοί σχηματισμοί με τις 67 έδρες που συγκέντρωσαν, στέρησαν από την Λεπέν κομβικές έδρες, στην συντηρητική κατά βάση Δυτική και Κεντρική Γαλλία.
Ο κ. Μελανσόν, μαζί με την υπόλοιπη αριστερά στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, πανηγυρίζει. Όμως η Γαλλία είτε θα οδηγηθεί σε κυβέρνηση συνεργασίας με τον φιλοευρωπαϊκό κέντρο του Μακρόν, είτε το πιο πιθανό θα έχει μία κυβέρνηση ανοχής τεχνοκρατών.
Σε κάθε περίπτωση από αυτές, ο βασικός κερδισμένος θα είναι η πολιτική των Βρυξελλών. Καθώς ούτε η αντιευρωπαϊκή και φιλορωσσική Λεπέν θα κυβερνά, ούτε όμως και η πολυσύνθετη αριστερά. Ακόμα και στην Βρετανία, μία από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης των Εργατικών, ήταν να στείλει τον νέο Υπουργό Άμυνας στην Ουκρανία για να εξασφαλίσει στην τελευταία πολεμική βοήθεια.
Καλοί είναι οι πανηγυρισμοί και τα no pasaran αλλά ο φόβος της ανόδου της ακροδεξιάς, αναγκάζει και την αριστερά να πεισθεί ότι το μόνο ρεαλιστικό μπλόκο στον πολιτικό εξτρεμισμό είναι η συνοχή του ευρωπαϊκού μοντέλου ιδεών και πρακτικών.
