«Το 1976, πήγα να επισκεφθώ τη μητέρα μου, την Άλις Μανρό, για το καλοκαίρι στο σπίτι της στο Κλίντον του Οντάριο. Ένα βράδυ, ενώ εκείνη έλειπε, ο σύζυγός της, ο πατριός μου, Τζέραλντ Φρέμλιν, ανέβηκε στο κρεβάτι όπου κοιμόμουν και μου επιτέθηκε σεξουαλικά. Ήμουν εννέα ετών».

Λίγες μόνο εβδομάδες μετά τον θάνατο της Αλις Μανρό, Καναδής συγγραφέως που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, μία από τις τέσσερις κόρες της αποφάσισε να λύσει τη σιωπή της και να μοιραστεί μία σκοτεινή πτυχή της οικογενειακής τους ζωής σε ένα άρθρο στην εφημερίδα Toronto Star. Η Άντρια Ρόμπιν Σκίνερ αποκάλυψε ότι ο πατριός της την κακοποιούσε σεξουαλικά όταν ήταν παιδί και ότι η μητέρα της, αν και γνώριζε γι’ αυτό, επέλεξε να μείνει μαζί του ούτως ή άλλως.

Σύμφωνα με την λεπτομερή καταγραφή στο εν λόγω άρθρο των όσων συνέβησαν, το 2005, έπειτα από απεύθυνση της κόρης στην αστυνομία, ο Φρέμλιν κατηγορήθηκε για άσεμνη επίθεση εναντίον της. Ο ίδιος δήλωσε ένοχος.

Τότε, ήταν 80 ετών. Του επιβλήθηκε ποινή με αναστολή και επιτήρηση για δύο χρόνια. Η Μανρό έμεινε μαζί του μέχρι που εκείνος πέθανε το 2013.

Λόγω της φήμης της μητέρας της, όπως αναφέρει η Σκίνερ, «η σιωπή συνεχίστηκε», μέχρι και που πέθανε η Μανρό στις 13 Μαΐου σε ηλικία 92 ετών.

«Αυτό που ήθελα ήταν να καταγράψω την αλήθεια, να αποδείξω δημόσια ότι δεν μου άξιζε αυτό που μου είχε συμβεί», γράφει η Σκίνερ για την επίσκεψή της στην αστυνομία το 2005, περίπου 30 χρόνια μετά την αρχή της κακοποίησης. «Ηθελα επίσης αυτή η ιστορία, η δική μου ιστορία, να γίνει μέρος των ιστοριών που λένε οι άνθρωποι για τη μητέρα μου», συνέχισε. «Δεν ήθελα ποτέ να δω άλλη συνέντευξη, βιογραφία ή εκδήλωση που να μη διαπραγματεύεται την πραγματικότητα του τι μου είχε συμβεί και το γεγονός ότι η μητέρα μου, αντιμέτωπη με την αλήθεια του τι είχε συμβεί, επέλεξε να μείνει με τον κακοποιητή μου και να τον προστατεύσει».

Η Σκίνερ σημειώνει ότι η κακοποίηση ξεκίνησε το 1976, όταν ήταν 9 ετών. Ο Φρέμλιν τότε ήταν 50, ενώ η μητέρα της 40. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, ο Φρέμλιν συνέχισε να την κακοποιεί σε βόλτες με το αυτοκίνητο, να της περιγράφει την σεξουαλική ζωή του ίδιου με την μητέρα της και να της μιλά «για τα κοριτσάκια της γειτονιάς που του άρεσαν». Σύμφωνα με την ίδια, ο Φρέμλιν έχασε το ενδιαφέρον του για εκείνη όταν η Σκίνερ μπήκε στην εφηβεία.

Με την πάροδο του χρόνου, η φήμη της Μανρό ως διηγηματογράφου ολοένα μεγάλωνε. Όταν πέθανε, θεωρούνταν παγκοσμίως μια από τις μεγαλύτερες συγγραφείς διηγημάτων όλων των εποχών. Το έργο της συχνά επικεντρώθηκε στις εμπειρίες γυναικών διαφόρων ηλικιών. Κάποτε, όταν η Σκίνερ, η κόρη της, ήταν πια 20 ετών, η Μανρό είχε εκφράσει τη συμπάθειά της για μια ηρωίδα σε ένα διήγημα που αυτοκτονεί μετά από σεξουαλική κακοποίηση που δέχεται από τον πατριό της.

Η Σκίνερ ισχυρίζεται ότι όταν είπε στη μητέρα της σε ένα γράμμα τι της είχε κάνει ο Φρέμλιν, η Μανρό «αντέδρασε ακριβώς όπως φοβόμουν ότι θα αντιδρούσε, σαν να είχε μάθει για μια απιστία». Η Μανρό άφησε τοn Φρέμλιν, ο οποίος δεν σταμάτησε να της στέλνει επιστολές, αλλά μόνο για ένα μικρό διάστημα. Στις επιστολές εκείνες, ο πατριός της Σκίνερ παραδεχόταν μεν την κακοποιήση, αλλά έριχνε την ευθύνη στην κόρη της συζύγου του.

Όταν η Σκίνερ πήγε στην αστυνομία το 2005, πήρε μαζί της αυτές τις επιστολές. «Περιέγραφε τον 9χρονο εαυτό μου ως «αντροχωρίστρα»», γράφει η Σκίνερ. Σύμφωνα με το κείμενο της στην  Toronto Star, ο Φρέμλιν μάλιστα την κατηγόρησε ότι ήταν εκείνη που εισέβαλε στην κρεβατοκάμαρά του.


Παρ’ όλα αυτά, γράφει η Σκίνερ, ο Μανρό επέστρεψε στον Φρέμλιν και παρέμεινε μαζί του για το υπόλοιπο της ζωής του. «Είπε ότι «της το είπαν πολύ αργά»», αφηγείται η Σκίνερ, ότι «τον αγαπούσε πάρα πολύ και ότι ευθύνεται η μισογυνιστική μας κουλτούρα, αν περίμενα να αρνηθεί τις δικές της ανάγκες, να θυσιαστεί για τα παιδιά της και να επανορθώσει για τις αδυναμίες των ανδρών. Ήταν αμετακίνητη, λέγοντας ότι ό,τι είχε συμβεί είχε να κάνει με εμένα και τον πατριό μου. Δεν είχε καμία σχέση με εκείνη».

Η βραβευμένη με Νόμπελ λογοτεχνίας Αλις Μανρό έφυγε στις 13 Μαΐου του 2024 πλήρης ημερών κι έχοντας προλάβει να βρεθεί στο πάνθεον των σπουδαιότερων σύγχρονων συγγραφέων παγκοσμίως.