Ο μεταρρυθμιστής Μασούντ Πεζεσκιάν εξελέγη πρόεδρος του Ιράν, όπως ανακοίνωσε το πρωί του Σαββάτου το υπουργείο Εσωτερικών στην Τεχεράνη.
Ο Πεζεσκιάν επικράτησε του υπερσυντηρητικού Σαΐντ Τζαλιλί στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, εξασφαλίζοντας 16.384.403 ψήφους έναντι 13.538.179 του αντιπάλου του.
Το ποσοστό συμμετοχής στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών ήταν μόλις 49,8%.
Ποιος είναι ο Μασούντ Πεζεσκιάν
Καρδιοχειρουργός και βουλευτής, μέλος του κοινοβουλίου από το 2008 και πρώην αντιπρόεδρός του (2016-2020), ο Πεζεσκιάν έχει διατελέσει υπουργός Υγείας στις αρχές της δεκαετίας του 2000, και υπήρξε επί μακρόν μέλος της επιτροπής υγείας του ιρανικού κοινοβουλίου. Θεωρείται μετριοπαθής και έχει κερδίσει την υποστήριξη ανώτατων κεντρώων και μεταρρυθμιστών αξιωματούχων του ιρανικού κατεστημένο, όπως των πρώην προέδρων Μοχάμαντ Χαταμί και Χασάν Ροχανί.
Φιλικά διακείμενος προς τη Δύση, ο Πεζεσκιάν προτίθεται, βάσει των προεκλογικών δηλώσεών του, να εργαστεί για την αποκατάσταση της διεθνούς συμφωνίας του 2015 για τα πυρηνικά του Ιράν, ενώ έχει εκφράσει και την αντίθεσή του στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση αντιμετώπισε τις διαδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων των πανεθνικών κινητοποιήσεων που συγκλόνισαν το Ιράν μετά τον θάνατο της νεαρής Μάχσα Αμινί, το 2022, ενώ βρισκόταν υπό κράτηση επειδή δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της. Ο Πεζεσκιάν, μάλιστα, έχει επικρίνει την σκληρή επιβολή του υποχρεωτικού κώδικα ενδυμασίας για τις γυναίκες. Δεν έχει όμως ευθέως υποστηρίξει τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Είχε προσπαθήσει να διεκδικήσει την προεδρία το 2021, αλλά είχε αποκλειστεί από το Συμβούλιο των Φρουρών που εγκρίνει τους υποψηφίους.
Στα μειονεκτήματά του, λογίζεται το ότι δεν ήταν μεταξύ των πιο επιφανών μεταρρυθμιστών του Ιράν όταν μπήκε στην προεδρική κούρσα και ότι «οι δημόσιες εκφράσεις πίστης του στον Χαμενεΐ υποδηλώνουν μικρή προθυμία να αντιταχθεί άμεσα στον ανώτατο ηγέτη σε οποιοδήποτε θέμα ουσίας», όπως επισημαίνει ο ειδικός αναλυτής για το Ιράν στο Eurasia Group, Γκρέγκορι Μπρου. Επιπλέον, προσθέτει, πιθανότατα θα δυσκολευτεί να εκπληρώσει τις βασικές πολιτικές του υποσχέσεις, «δεδομένης της αντίθεσης που θα αντιμετωπίσει από σχεδόν κάθε κλάδο του κυβερνητικού συστήματος της Ισλαμικής Δημοκρατίας, όπου οι σκληροπυρηνικοί παραμένουν κυρίαρχοι».
