Ιστορικές μεταβολές συμβαίνουν στην Ευρώπη. Οι Εργατικοί στη Βρετανία πέτυχαν μια μεγάλη νίκη στις εκλογές αντίστοιχη με εκείνη του Τόνι Μπλερ το 1997, στο χειρότερο αποτέλεσμά τους από το 1906.
Ο ακροδεξιός Νάιτζελ Φάρατζ παρότι στις δημοσκοπήσεις εμφανιζόταν πιο δυνατός έμεινε με μόλις 4 έδρες. Η ψήφος των Βρετανών έπεσε σαν μετεωρίτης πάνω στους Συντηρητικούς, εξαιτίας των πολλών αστοχιών τους, στην οικονομία, στη φορολογία, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στο μεταναστευτικό. Έπειτα από 14 χρόνια παντοδυναμίας σαρώθηκαν όχι μόνο στις φτωχές περιοχές στις οποίες είχαν επικρατήσει, αλλά και σε δικά τους προπύργια.
Την ώρα που η Βρετανία κάνει στροφή προς τα αριστερά, η Γαλλία αγκαλιάζει την ακροδεξιά. Ο Μακρόν και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο σχημάτισαν ένα εύθραυστο ανάχωμα κατά της Λεπέν, η οποία μετά την αναμόρφωση στο προσωπικό και το κομματικό προφίλ, θεωρείται από πολλούς Γάλλους μια εκδοχή της δεξιάς και όχι της ακροδεξιάς.
Αν κυβερνήσει αν θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Μελόνι ή θα υπάρξει στη Γαλλία η πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση μετά το καθεστώς του Βισύ; Η Γαλλία στέκεται πάνω από την άβυσσο. Αν κανένα κόμμα δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία και δεν σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού, το αδιέξοδο ενδεχομένως να οδηγήσει σε παραίτηση τον Μακρόν, παρότι ο ίδιος επιμένει ότι θα εξαντλήσει τη θητεία του ως το 2027. Το κλίμα στην κοινωνία είναι τεταμένο και υπάρχει φόβος βίαιων επεισοδίων το βράδυ των εκλογών.
Τη στιγμή που οι Βρετανοί ετοιμάζονται να επανεξετάσουν τη σχέση τους με την ΕΕ, οι Γάλλοι απειλούν με νέα ευρωκρίση. Και ακόμα δεν έχουν ψηφίσει οι Γερμανοί.
