Αντώνης Δαγκλής: Ο μανιακός δολοφόνος των ιερόδουλων

Το «Δελτίον Εγκλημάτων» του Ιστορικού Αρχείου των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» ανοίγει τον φάκελο εγκλημάτων που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία και άφησαν το σημάδι τους στην πρόσφατη εγκληματολογική ιστορία της χώρας, είτε λόγω των στοιχείων των εγκλημάτων που διαπράχθησαν είτε λόγω της ταυτότητας δραστών και θυμάτων.

Μακάβρια αρχή

Τον Οκτώβριο του 1992, η Ελλάδα «παγώνει» από το περιεχόμενο κάποιων μαύρων σακούλων σκουπιδιών δίπλα από το Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα.

Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 30ης Οκτωβρίου 1992: «Δύο ημέρες πριν, στον Βοτανικό ένα μακάβριο εύρημα, το ακρωτηριασμένο πόδι μιας γυναίκας, ήταν μόνο η αρχή. Χθες το μεσημέρι, ανάμεσα στα σκουπίδια μπροστά στο Πολεμικό Μουσείο, προς την πλευρά της οδού Ριζάρη, βρέθηκαν τυχαία, πεταμένα και άλλα μέλη της άτυχης γυναίκας που έπεσε, όπως φαίνεται πλέον θύμα παρανοϊκού δολοφόνου.

»Ακόμη και ένας έμπειρος ιατροδικαστής, ο κ. Λευκίδης ανατρίχιασε μπροστά στο φριχτό θέαμα των κομματιασμένων και γδαρμένων ανθρώπινων μελών».

Η περιγραφή που ακολουθεί είναι ιδιαιτέρως σκληρή:

«Μέχρι τώρα έχουν βρεθεί περισσότερα από τριάντα κομμάτια της κατακρεουργημένης γυναίκας. Ο δολοφόνος την τεμάχισε με μαχαίρι και μπαλτά σε μικρά κομμάτια. (…) Έγδαρε το θύμα του, έκοψε τους μαστούς και τις θηλές, καθώς και τα γεννητικά όργανα.

»Ξερίζωσε τους πνεύμονες, την καρδιά και τα εντόσθια κόβοντας τα στη συνέχεια με το μαχαίρι. Και ακόμα δεν έχουν βρεθεί το κεφάλι, η κοιλιά, η λεκάνη, το δεξί κάτω άκρο, το δεξί αντιβραχιόνιο και ο δεξιός βραχίονας. (…)

»Πάνω από έξι ώρες υπολογίζει ο ιατροδικαστής ότι ο παρανοϊκός δολοφόνος τεμάχιζε το θύμα του. Και όλα αυτά αποκλείεται βέβαια να έγιναν στον δρόμο. (…)

»Ο παρανοϊκός δολοφόνος, αφού τεμάχισε το θύμα τύλιξε τα κομμάτια του σε παλιό γυναικείο σακάκι και σε μάλλινα ανδρικά παντελόνια και τα “έσπειρε”, όπως φαίνεται σε διάφορα σημεία της πόλης».

To έγκλημα έμεινε για χρόνια ανεξιχνίαστο. Ώσπου, ακριβώς τρία χρόνια αργότερα οι αστυνομικές αρχές έρχονται μπροστά σε ένα αντίστοιχο και εξίσου αποτρόπαιο έγκλημα.

Στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας είχε βρεθεί τεμαχισμένο σώμα που όπως αργότερα εξακριβώθηκε ανήκε στην 30χρονη ιερόδουλη Ε.Π.

Όπως γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 31ης Οκτωβρίου «Πρόκειται για μια γυναίκα μελαχρινή και με βαμμένα κόκκινα μαλλιά. (…) Το πρόσωπό της είναι κακοποιημένο και φέρει μια τομή στο σώμα της από τα γεννητικά όργανα μέχρι το λαιμό. (…) Τα δύο χέρια έχουν κοπεί στο ύψος των ώμων, έφεραν όμως τομές και στους αγκώνες και τα πόδια στους γλουτούς».

Λίγες εβδομάδες αργότερα, ανήμερα Χριστουγέννων του ’95, οι αρχές θα έβρισκαν νεκρή και την 26χρονη, επίσης ιερόδουλη, Α.Λ..

Σύμφωνα με «ΤΑ ΝΕΑ» της 27ης Δεκεμβρίου 1995, «το δερμάτινο κορδόνι του σταυρού που φορούσε στον λαιμό της η 26χρονη ιερόδουλη Αθηνά Λαζάρου έγινε βρόχος θανάτου.

»Ο στυγερός δολοφόνος τη στραγγάλισε με το κορδόνι, αφού προηγήθηκε σεξουαλική επαφή».

Το κουβάρι ξετυλίγεται

Η αστυνομία προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια του παζλ, ώσπου, ύστερα από πολυήμερες παρακολουθήσεις σε πιάτσες ιερόδουλων και από μαρτυρίες γυναικών που εργάζονταν εκεί, φτάνουν στα ίχνη του υπ’ αριθμόν 1 υπόπτου, του 22χρονου, Αντώνη Δαγκλή.  Στη γειτονιά του, στη Νίκαια, έχει ήδη κινήσει υποψίες το φορτηγάκι του.

Είναι ένα λευκό φορτηγάκι «κλούβα» μάρκας Volks Wagen με κόκκινη ρίγα στα πλαϊνά.  Οι γείτονες κοιτάζοντας από το πίσω παρμπριζ, είδαν μέσα τοποθετημένο ένα παλιό ντιβάνι με στρώμα από αφρολέξ. Δίπλα από το ντιβάνι υπήρχε ένα ξύλινο κουτί με εργαλεία και μια σακούλα με σκοινί, ενώ σε εμφανές σημείο βρισκόταν κρεμασμένη μια εικόνα της Παναγίας.

Τον Ιανουάριο του 1996, ο Δαγκλής συλλαμβάνεται και ομολογεί για τους φόνους της Ε.Π και της Α.Λ.

Όπως αναφέρουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 26ης Ιανουαρίου 1996 ο Δαγκλής δήλωσε στους αστυνομικούς:

«Την ώρα που έκανα έρωτα, μου συνέβαινε κάτι το ανεξήγητο. Κάτι πάθαινα, ένιωθα ότι δεν είμαι εγώ και ασυναίσθητα τύλιγα τα χέρια μου στο λαιμό της γυναίκας. Αισθανόμουν σαν άλλος άνθρωπος».

«Στην περίπτωση όμως της άγριας δολοφονίας της ιεροδούλου Α.Λ., η “αντίστροφη μέτρηση” για τη ζωή της άρχισε όταν, κατά τη διάρκεια στοματικού έρωτα, τον ειρωνεύτηκε λέγοντάς του ότι το ανδρικό του μόριο είναι μικρό. Έξαλλος τότε ο 22χρονος την στραγγάλισε με ένα σχοινί και την πέταξε ημίγυμνη στο δρόμο.

»Ο 22χρονος γυρνούσε τα βράδια με το κλειστό φορτηγό του (…) στις πιάτσες της Κηφισού, της Λεωφόρου Ποσειδώνος και στην Σόλωνος και “ψάρευε” ιερόδουλες (…) και κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής τις στραγγάλιζε ή αποπειράτο να τις στραγγαλίσει με τα χέρια.

Απόπειρες

»Πέρα από τις δύο άτυχες γυναίκες, ο μανιακός δολοφόνος είχε αποπειραθεί να σκοτώσει και άλλες. Στο παρά πέντε γλίτωσαν από τα χέρια του δολοφόνου άλλες οκτώ ιερόδουλες που δέχτηκαν την επίθεσή του. Ο δράστης επιχείρησε να τις δολοφονήσει άλλοτε με μαχαίρι και άλλοτε με σκοινί και στη συνέχεια άρπαξε τα χρήματα που είχαν μαζί τους.

»Οι επιθέσεις εναντίον των οκτώ ιεροδούλων έγιναν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1995».

Λίγες ημέρες αργότερα, ομολόγησε και για τον φόνο του 1992.

Η δίκη

Τον Ιανουάριο του 1997 ξεκινά η δίκη του Δαγκλή. Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 16ης Ιανουαρίου:

«Με καρφωμένο το βλέμμα στον εισαγγελέα, ο Αντ. Δαγκλής άκουγε το “κατηγορώ”. Τρεις ανθρωποκτονίες, οκτώ απόπειρες ανθρωποκτονιών, δέκα ληστείες, δύο απόπειρες ληστειών, βιασμοί, παράνομη οπλοφορία και προσβολή μνήμη τεθνεώτος είναι τα αδικήματα που αντιμετωπίζει. Και ενώ στο στάδιο της κύριας ανάκρισης είχε ομολογήσει τις πράξεις του, χθες παραδέχθηκε μόνο τον στραγγαλισμό μιας γυναίκας, αρνούμενος πως αυτός είναι ο δράστης των άλλων δύο εγκλημάτων».

Μαρτυρία

Για λόγους που μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε, οι γυναίκες που εργάζονταν ως ιερόδουλες και που είχαν δεχθεί επίθεση από τον Δαγκλή αρνήθηκαν να παρουσιαστούν και να καταθέσουν στο δικαστήριο. Μόνο μία το έκανε. Η Αγγλίδα Α.Ν. Την είχε σταματήσει ένα βράδυ στη Σόλωνος και εκείνη δέχθηκε να τον ακολουθήσει.

«Είμαι σίγουρη ότι ήθελε να με σκοτώσει. Με οδήγησε σε ένα ερημικό μέρος κοντά στο Μοναστηράκι. Έσφιξε γύρω από το λαιμό μου ένα σκοινί και με ανάγκασε να έρθω μαζί του σε ερωτική επαφή. Εκείνη την ώρα μου είπε πως “όλες οι πόρνες πρέπει να πεθάνουν”.

»Του εξήγησα πως εγώ δεν ήμουν μία κοινή γυναίκα και πως ήμουν αναγκασμένη να κάνω αυτή τη δουλειά, γιατί ήθελα να μαζέψω χρήματα για το εισιτήριο της επιστροφής στην πατρίδα μου.

»Τότε εκείνο μου είπε, “καλά, φύγε, αλλά να προσέχεις”. Και με το ίδιο φορτηγάκι με γύρισε στη Σόλωνος».

Μοναδική μαρτυρία υπέρ του Δαγκλή ήταν αυτή της μητέρας του Φωτεινής, η οποία θέλοντας να αιτιολογήσει τις πράξεις του γιου της, αναφέρθηκε στις δύσκολες συνθήκες με τις οποίες μεγάλωσε και εκείνος και τα αδέρφια του εξαιτίας του αλκοολικού και βίαιου πατέρα τους.

Η απολογία

Ο Δαγκλής, από την πλευρά του εντόπισε στη ζωή της μητέρας του τους λόγους που προκάλεσαν την εγκληματική του συμπεριφορά.

«ΤΑ ΝΕΑ» της 21^ης Ιανουαρίου δημοσίευσαν τα κυριότερα σημεία της απολογία του.

“Εντάξει, κυρία πρόεδρε, έκανα κάποια λάθη. Έχω μετανιώσει και ζητώ την επιείκειά σας. Τίποτα παραπάνω…”

«Μόνο αυτά τα λίγα λόγια αισθάνθηκε την ανάγκη να πει ο κατηγορούμενος, ο οποίος χθες ομολόγησε πως αυτός είναι ο δράστης όλων των εγκλημάτων, ενώ την πρώτη ημέρα της δίκης είχε αποδεχθεί μόνο μία δολοφονία.

(…)

»Κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο περιεστράφησαν αυτές οι απαντήσεις, ήταν η μητέρα του Φωτεινή. (…) Στη συμπεριφορά εκείνης, που δούλευε σε ύποπτα μπαρ και πιθανότατα να πήγαινε και με άνδρες, ο Αντώνης Δαγκλής προσπάθησε να βρει το δικό του άλλοθι για να δικαιολογήσει τις πράξεις του και να υπερασπίσει τα…λάθη του.

Πρόεδρος: Γιατί τεμαχίσατε τα πτώματα των τριών γυναικών; (…)

Κατηγορούμενος: Από μίσος (…) Ίσως, γιατί παλιότερα είχα δει τη μητέρα μου μαζί με έναν άνδρα. Τότε, ήθελα να την πνίξω.

»Στα δεκατρία του χρόνια ο Αντώνης Δαγκλής συνευρέθη για πρώτη φορά με μια κοινή γυναίκα. Και από τότε κατάλαβε πως το μοναδικό συναίσθημα που ένιωθε γι΄ αυτές τις γυναίκες ήταν το μίσος».

H ποινή και το τέλος

Όπως γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 24^ης Ιανουαρίου 1997, ο Αντώνης Δαγκλής κρίθηκε «ένοχος χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Ποινή: Δεκατρείς φορές ισόβια και επιπλέον 25 χρόνια κάθειρξη.

»Η ετυμηγορία των δικαστών επέφερε την κάθαρση. Την τιμωρία του δράστη για τα εγκλήματά του και την απονομή της δικαιοσύνης στο όνομα όλων των θυμάτων του, ιερόδουλων γυναικών, που ο φόβος να εκτεθούν στη δοκιμασία της επ’ ακροατηρίω διαδικασίας τις κράτησε στη σκιά αυτής της δίκης».

Λίγους μήνες αργότερα, 1η Αυγούστου 1997, ο Δαγκλής αυτοκτόνησε.

«Κρεμασμένος βρέθηκε (…) στις φυλακές Κορυδαλλού o Aντώνης Δαγκλής. (…) Βρέθηκε από σωφρονιστικό υπάλληλο στις 3 τα ξημερώματα κρεμασμένος με ένα σεντόνι στο παράθυρο του κελιού του».