Ήταν ένας αριστερός δικηγόρος που υπερασπιζόταν vegan αναρχικούς πριν διώξει τρομοκράτες για λογαριασμό του βρετανικού στέμματος. Ήταν συντάκτης ενός τροτσκιστικού περιοδικού στα φοιτητικά του χρόνια, ωστόσο
χαροποίησε τις επιχειρήσεις βάζοντας τη «δημιουργία πλούτου» στην καρδιά της ατζέντας του Εργατικού Κόμματος φέτος. Ήταν κατά της μοναρχίας αλλά στη συνέχεια στέφθηκε ιππότης – «Σερ Κιρ» – και πλέον θα συναντιέται με τον βασιλιά μία φορά την εβδομάδα.

Μπορεί τα περισσότερα μέσα να περιγράφουν την προσωπικότητά του Κιρ Στάρμερ, του νέου πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου που σάρωσε στις εκλογές της Πέμπτης, ως βαρετή όμως η μέχρι τώρα πορεία του μόνο βαρετή δεν είναι.

Μάχιμος δικηγόρος για 25 χρόνια και εστεμμένος ιππότης για τις νομικές του υπηρεσίες στο «στέμμα», ο 61χρονος Στάρμερ εξελέγη βουλευτής μόλις πριν εννέα χρόνια, στα 52 του, σε μια χώρα όπου η περισσότεροι πολιτικοί
δραστηριοποιούνται στο χώρο ήδη από τα φοιτητικά τους χρόνια. Δεν είναι όμως μόνο αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους βρετανούς πολιτικούς: εν αντιθέσει με την πλειοψηφία που προέρχεται από ισχυρές, πλούσιες οικογένειες και ιδιωτικά σχολεία, εκείνος μεγάλωσε σε μια οικογένεια της μεσαίας τάξης, με μητέρα νοσοκόμα και πατέρα κατασκευαστή εργαλείων. Μάλιστα, είναι ο μόνος από την οικογένειά του που έλαβε πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Όλα αυτά, ο ίδιος τα έκανε σημαία του και τα χρησιμοποίησε προς όφελός του.

Η πορεία του στους Εργατικούς

Πρωτοεξελέγη για να εκπροσωπήσει την περιφέρεια Χόλμπορν και Σεντ Πάνκρας του Λονδίνου το 2015 και υπηρέτησε τον «άχαρο ρόλο» του «σκιώδη υπουργού» της αντιπολίτευσης στις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Ο ίδιος ήταν κατά της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά πολλοί ψηφοφόροι του Εργατικού Κόμματος ήταν υπέρ αυτής. Ο συμβιβασμός του κόμματος ήταν ότι δεν ήταν ούτε υπέρ του Brexit ούτε εναντίον του, αλλά
ζητούσε – ιδιαίτερα ο Στάρμερ – ένα δεύτερο δημοψήφισμα.

Όταν πια κέρδισε την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος τον Απρίλιο του 2020, το κόμμα παρέπαιε. Ο προκάτοχός του, Τζέρεμι Κόρμπιν, είχε υποστεί μια συντριπτική ήττα από τον υποψήφιο των Συντηρητικών, Μπόρις Τζόνσον, στις εκλογές του 2019.

Έκτοτε εναπόκειτο στον Στάρμερ να βάλει ένα τέλος σε μια ταραγμένη και μπερδεμένη για τους Εργατικούς εποχή, κατά την οποία το κόμμα προσέλκυσε εκατομμύρια νέους ψηφοφόρους με τη ριζοσπαστική στροφή του προς τα αριστερά, αλλά αντίστοιχα φόβισε και απομάκρυνε εκατομμύρια ψηφοφόρους της μεσαίας τάξης. Η Washington Post αναφέρει πως ο Στάρμερ εξασφάλισε την ηγεσία του κόμματος «τη χειρότερη δυνατή στιγμή».

Και παρόλο που αρχικά υποσχέθηκε να μην παρεκκλίνει από το ριζοσπαστικό μονοπάτι που είχε χαράξει ο προκάτοχός του, ήταν πολύ ξεκάθαρος για το πώς να αλλάξει το κόμμα ώστε να επικεντρωθεί λιγότερο στις διαμαρτυρίες στους δρόμους και περισσότερο στη φιλοδοξία να κυβερνήσει. Δημοσίευμα του Economist εκείνης της περιόδου προοικονομούσε την πορεία του: «Κιρ Στάρμερ, ένας σοβαρός Εργατικός που μπορεί να φέρει την αλλαγή».

Ανέστησε το κόμμα του

Πράγματι, μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, «ανέστησε» το κόμμα και μετέφερε τις πολιτικές προτάσεις του προς το κέντρο. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, ήταν η «εκδοχή του 21ου αιώνα» της επιτυχημένης πορείας που είχε ακολουθήσει ο Τόνι Μπλερ.

«Πρώτη η χώρα, δεύτερο το κόμμα», επαναλαμβάνει ασταμάτητα τους τελευταίους μήνες κάθε φορά που επικρίνεται από την αριστερή πτέρυγα των Εργατικών. Ήταν ένα μήνυμα προς τους μετριοπαθείς βρετανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι ήταν πάντα καχύποπτοι προς τον «κρυφό» ριζοσπαστισμό των Εργατικών – ένα μήνυμα που εισακούστηκε, δεδομένου του εκλογικού αποτελέσματος.

Το Ηνωμένο Βασίλειο επιβεβαίωσε αυτό που φαινόταν εδώ και μήνες στις δημοσκοπήσεις: πως είναι έτοιμο για «αλλαγή» – το κύριο σύνθημα των εργατικών σε αυτές τις εκλογές. Τώρα, μένει μόνο να φανεί αν η ικανότητα
του Κιρ Στάρμερ να αλλάξει ένα κόμμα μπορεί να λειτουργήσει και σε μια ολόκληρη χώρα.