Euro 2004: Οι κρυφές ιστορίες πίσω από τον ελληνικό ποδοσφαιρικό μύθο

 «Το κλίμα ήταν υπέροχο. Στο πλούσιο θέρετρο της Ελβετίας Μπαντ Ραγκάτς, τις τελευταίες μέρες του Μαΐου του 2004, η Εθνική ομάδα προετοιμαζόταν εν όψει Euro. Oι πονοκέφαλοι όμως ήταν πολλοί. Οι πόνοι στη μέση του Ντέμη Νικολαΐδη ήταν αφόρητοι. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει με σιγουριά αν θα κατάφερνε τελικά να λάβει μέρος στους αγώνες.

»Επειτα από μια προπόνηση, πήρε ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο, έβαλε στη θέση του συνοδηγού τον Κώστα Κατσουράνη και πήγε στο Φράιμπουργκ, στον αρχίατρο της ολυμπιακής ομάδας στίβου της Γερμανίας. Οι πόνοι στη μέση ήταν αντανακλαστικοί του πραγματικού προβλήματος στη γάμπα. Η μόνη λύση για να προλάβει το Euro ήταν ένα κοκτέιλ 21 ενέσεων που έπρεπε να γίνουν επιτόπου και θα «έληγαν» μες στον μήνα. Ο 25χρονος Κατσουράνης δεν άντεξε το θέαμα και έβαλε τα κλάματα.

Η τεστοστερόνη του αρχηγού

»Την ίδια ώρα στο Μπαντ Ραγκάτς τα προβλήματα συνεχίζονταν. Μόλις οχτώ ημέρες πριν από το Euro, ο αρχηγός της Εθνικής Θοδωρής Ζαγοράκης έμαθε ότι ήταν θετικός στον έλεγχο ντόπινγκ που είχε γίνει λίγες ημέρες νωρίτερα από την ΟΥΕΦΑ στο προπονητικό κέντρο της Εθνικής στον Αγιο Κοσμά.

»Η ομοσπονδία κράτησε την ψυχραιμία της: πήγε στην OΥΕΦΑ τον ιατρικό φάκελο του «Τεό» και είπε την αλήθεια. Οι άνθρωποι της ΟΥΕΦΑ βλέποντας το ιστορικό του, κατάλαβαν πως ο οργανισμός του Ζαγοράκη ενέκρινε περισσότερη τεστοστερόνη από το κανονικό. Μια-δυο ημέρες πριν από την πρεμιέρα πήρε το ΟΚ για να αγωνιστεί στο Euro − για να ανακηρυχθεί εν συνεχεία MVP της διοργάνωσης.

Τα (μη) σουτ του Καραγκούνη

»Εκείνες τις ημέρες ο Γιώργος Καραγκούνης δεν έπρεπε να σουτάρει − του το είχαν απαγορεύσει οι γιατροί. Τις μέρες της προετοιμασίας δεν έκανε ούτε ένα σουτ στην προπόνηση λόγω ενός προβλήματος στο κουντεπιέ, μοναχά πήγαινε και βούταγε τα πόδια του στη θάλασσα του Ατλαντικού για να τα ξεκουράσει. Το πρώτο σουτ που έκανε ήταν στην πρεμιέρα με την Πορτογαλία και η μπάλα πήγε στα δίχτυα. Εκείνο το βράδυ της 12ης Ιουνίου κανείς δεν κοιμήθηκε. Είχαν μαζευτεί οι παίκτες στα δωμάτια του Δέλλα και του Ζαγοράκη και από το λάπτοπ του Τάκη Φύσσα, που είχε γενέθλια μάλιστα, «φτιάχνονταν» ακούγοντας τις ελληνικές περιγραφές.

Περάσαμε;

»Στο παιχνίδι με τους Ισπανούς, στις 16 Ιουνίου, στο Οπόρτο, οι διεθνείς σάστισαν με τους 30.000 Ισπανούς στις κερκίδες. Ενα κόκκινο τσουνάμι σημαιών που κόντεψε να τους πνίξει. Αντεξαν στην πίεση και με το γκολ του Χαριστέα από τη μαγική μπαλιά του Τσιάρτα στο 68ο λεπτό πήραν την πολυπόθητη ισοπαλία. Στο Φάρο με τους Ρώσους, στις 20 Ιουνίου, λίγο έλειψε το γλέντι να μετατραπεί σε κηδεία, όμως τελικά το γκολ του Βρύζα μάς έστειλε στους οκτώ καλύτερους της Ευρώπης. Οι παίκτες την ώρα που έληξε το παιχνίδι δεν είχαν καταλάβει αν περάσαμε ή όχι στον επόμενο γύρο. Μόνο όταν μπήκε ο Καραγκούνης πετώντας από χαρά στο γήπεδο κατάλαβαν ότι τα καταφέραμε. Κανείς τους δεν πίστευε ότι θα περάσουμε στην επόμενη φάση προτού ξεκινήσει το Euro. Εξάλλου, οι περισσότεροι είχαν προγραμματίσει τις διακοπές τους δύο ημέρες μετά. Ωστόσο, ο Βασίλης Τσιάρτας ήταν σκασμένος που δεν ξεκίνησε ούτε σε αυτό το ματς. Το είπε μάλιστα στον Ρεχάγκελ μετά το παιχνίδι και στην «Ελευθεροτυπία» την επόμενη ημέρα. Ο Γερμανός δεν καταλάβαινε όμως.

Χωρίς επιτελείο

»Ενα άλλο παράδοξο που συνέβη στο Euro ήταν το γεγονός πως η Εθνική είχε το μικρότερο προπονητικό τιμ. Οταν άλλες ομάδες είχαν τεχνικό τιμ 10 και 15 ατόμων, εμείς είχαμε μόνο έναν προπονητή και έναν βοηθό. Δεν είχαμε γυμναστή, ούτε καν διατροφολόγο. Ο Καραγκούνης, μάλιστα, όταν η Εθνική μετά το παιχνίδι με τη Γαλλία βρήκε κατάλυμα στο ξενοδοχείο όπου έμεναν λίγες ημέρες νωρίτερα οι αποκλεισμένοι Ιταλοί, βρήκε ένα ιταλικό τυρί στο ψυγείο του δωματίου του και ζήτησε να του φέρουν το ίδιο. Και πατάτες, γιατί του είχαν λείψει.

Η νόμιμη ανταρσία

»Στον προημιτελικό με τους Γάλλους, στο Αλβαλάδε στις 25 Ιουνίου, οι προσωπικότητες της Εθνικής πήραν το παιχνίδι πάνω τους. Είπαν «όχι» στα οκτώ man to man που είχε υποδείξει ως τακτική ο Ρεχάγκελ και κράτησαν μόνο ένα: αυτό του Σεϊταρίδη πάνω στον Ανρί − οι υπόλοιποι φύλαγαν τους παίχτες στον χώρο. Η ευφυΐα του Ρεχάγκελ βρισκόταν στο ότι άφηνε να γίνονται πράγματα εκτός των πλάνων του και δεν γκρίνιαζε − το ευτύχημα ήταν να έχει τόσο πολλές προσωπικότητες μαζεμένες στην ομάδα του.

Καυγάδες, νεύρα και διαφωνίες

»Στο ημίχρονο όμως ο Γερμανός φώναξε πολύ άσχημα στον Καψή, κάτι που έκανε εντύπωση στους παίκτες που έβλεπαν απέναντί τους έναν άνθρωπο να φέρεται σαν Ιούλιος Καίσαρας. Τις επόμενες ημέρες τα ελληνικά media ασχολήθηκαν εκτενώς με τον καβγά στα αποδυτήρια της ομάδας. Ολοι ήθελαν εξηγήσεις.

»Παρ’ όλα αυτά η Εθνική προχωρούσε από νίκη σε νίκη προς τους τέσσερις της Ευρώπης. Ο χαμός που έγινε στο ξενοδοχείο και αφορούσε τα πριμ για την επίτευξη στόχων, τότε που ο Αγγελος Μπασινάς πέταξε τα πιάτα και τα πιρούνια κάτω από τα νεύρα του, δεν βγήκε πουθενά προς τα έξω. Η νίκη ενώνει, ακόμη και ανθρώπους που είναι τσακωμένοι, τους κάνει να αγκαλιαστούν.

»Με νομοτελειακή ακρίβεια και συνέπεια η Εθνική προχωρούσε. Στον ημιτελικό με τους Τσέχους, την πρώτη ημέρα του Ιουλίου, όλοι πίστευαν πως θα περάσουμε στον τελικό. Ακόμη και ο Τοπαλίδης με τον Ρεχάγκελ που στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν αντάλλαξαν λέξη, μια και ο Τοπαλίδης ήθελε να μπει μέσα ο Τσιάρτας ενώ ο Ρεχάγκελ όχι. Τελικά μπήκε στο 91ο λεπτό. Και στο 105ο έκανε του ποδαριού του. Δεν άκουσε την εντολή από τον πάγκο που ήθελε το κόρνερ να εκτελεστεί στο δεύτερο δοκάρι και το χτύπησε στο πρώτο, εκεί που το περιθώριο αντίδρασης είναι μικρότερο. Εκεί πετάχτηκε ο Δέλλας και τα υπόλοιπα πέρασαν στην ιστορία.

Φιάσκο ξενοδοχείων και εισιτηρίων

»Μετά το ματς, τα ξενοδοχεία ήταν φίσκα. Οι διοργανωτές είχαν κάνει λάθος στις κρατήσεις και οι οικογένειες των διεθνών έμειναν «στον αέρα», χωρίς διαμονή. Ενταση, γκρίνια, οι παίκτες και οι σύζυγοί τους έξαλλοι. Η λύση ήρθε ως διά μαγείας αργά τη νύχτα και τα πνεύματα ηρέμησαν.

»Μια άλλη ωραία εικόνα είναι αυτή του Ανθιμου Καψή, πατέρα του Μιχάλη, που πάντρευε την κόρη του το Σάββατο 3 Ιουλίου, παραμονή του τελικού. Εφυγε Παρασκευή για την Ελλάδα, Σάββατο πήγε στον γάμο και Κυριακή ξημερώματα γύρισε στη Λισαβόνα. Ο Μιχάλης Καψής έλειψε από τον γάμο της αδελφής του. Την ίδια ημέρα η ΕΠΟ έκανε λάθος προγραμματισμό με κάποια εισιτήρια, δημιουργήθηκε ένα μπάχαλο και εν τέλει αναγκάστηκε μέσω τρίτου να αγοράσει εισιτήρια από τη μαύρη αγορά για να καλύψει τις ανάγκες της ομοσπονδίας.

Ο φόβος των Πορτογάλων

»Στον τελικό οι παίκτες ήταν σίγουροι πως δεν θα χάσουμε το Κύπελλο. Ο Βασίλης Τσιάρτας λίγο πριν από την έναρξη μιλούσε με τον Φίγκο κάτω από τη φυσούνα. Ο ίδιος αργότερα είπε πως οι Πορτογάλοι ήταν αγχωμένοι και φοβισμένοι. Δεν θα το χάναμε με τίποτε, όπως και έγινε τελικά, με την κεφαλιά του Αγγελου Χαριστέα.

Το βασανιστήριο στο Καλλιμάρμαρο

»Την επόμενη ημέρα οι παίκτες δεν πίστευαν στα μάτια τους βλέποντας τον κόσμο που τους περίμενε στους δρόμους κατά την επιστροφή τους από το αεροδρόμιο προς το Καλλιμάρμαρο. Τη χάρηκαν πολύ τη διαδρομή, όχι όμως και τα πανηγύρια με τους πολιτικούς, τη δήμαρχο και τον Αρχιεπίσκοπο. Ηθελαν να διασκεδάσουν με τον κόσμο και όχι να καθήσουν σε καρέκλες και να ακούν ευχαριστίες.

»Οι Δέλλας και Ζαγοράκης παρακαλούσαν τον πρόεδρο της ΕΠΟ Βασίλη Γκαγκάτση να τους πάρει και να φύγουν. Ο Κατσουράνης, μάλιστα, συνελήφθη live από την κάμερα της ΕΡΤ να λέει «τελειώνετε, ρε μαλάκες». Ηθελαν να φύγουν από εκεί. Να πάνε κάπου και να διασκεδάσουν με τον δικό τους τρόπο, να γράψουν οι ίδιοι τον επίλογο αυτής της τεράστιας επιτυχίας, να κάνουν αυτοί το ιδανικό κλείσιμο μιας παρέας που έγραψε ιστορία».