Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πέρασε εύκολα στην μετεκλογική συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ. Και, αναμφίβολα, δεν θα ήταν και ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου ακούγοντας όσα έσουρναν για την κυβέρνησή του, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής. Αυτή η πολιτική περίοδος μοιάζει να είναι η δυσκολότερη στη πρωθυπουργική θητεία του. Ευτυχώς, για τον κ. Μητσοτάκη, υπάρχει η Κεντροαριστερά. Που, κάποια στιγμή, θα μαζευόταν για να τον νικήσει. Και που αυτή τη στιγμή δείχνει να βρίσκεται σε κενό αέρος. Η εικόνα είναι απογοητευτική. Κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει στο ΠαΣοΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η πασαρέλα του ΠαΣοΚ

Το μεγάλο ζητούμενο για την Κεντροαριστερά, υποτίθεται ότι είναι η απάντηση στο ερώτημα «ποιος μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη». Μπορεί, στα αλήθεια, να είναι, για παράδειγμα, η Νάντια Γιανακοπούλου ή η Μιλένα Αποστολάκη; Ορίστε; Ε, τότε, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το μετεκλογικό δράμα του ΠαΣοΚ. Από μόνο του, το γεγονός ότι, μέχρι στιγμής, διεκδικούν την ηγεσία του έξι (6) υποψήφιοι, λέει πολλά.

Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης, κάθε στέλεχος δικαιούται να θέσει εαυτόν στην κρίση της βάσης του κόμματος στο οποίο ανήκει. Όταν όμως το διακύβευμα, επί της ουσίας, είναι «ποιος θα πείσει τον κόσμο ότι μπορεί να είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός» και απαντάς «εγώ», τότε, λογικά θα πρέπει, προηγουμένως, να έχεις ζυγίσει με μεγάλη ακρίβεια και στο σωστό σημείο το ειδικό πολιτικό σου ύψος. Σε κάθε περίπτωση, μια πολιτική διαδικασία με 6 υποψήφιους, κινδυνεύει να κινηθεί στη σφαίρα της πασαρέλας. Δεν θα υπάρχει, για παράδειγμα, τίποτα πιο βαρετό από ένα debate, των υποψηφίων αρχηγών του ΠαΣοΚ.

Σε τρείς ερωτήσεις να απαντήσει ο καθένας θα μας πάρει το ξημέρωμα. Τέλος πάντων, επτά υποψηφιότητες, αν όλες φτάσουν μέχρι την αφετηρία της κούρσας, σημαίνει ότι η εκλογή αρχηγού θα κριθεί στον δεύτερο γύρο. Μέχρι τις 13 Οκτωβρίου το ΠαΣοΚ δεν θα είναι σε θέση να πάρει καμιά ουσιαστική πρωτοβουλία για στο μέτωπο της ανασύνθεσης του κεντροαριστερού χώρου. Μετά, ανάλογα με τον νέο αρχηγό, βλέπουμε.

Ο «αντιΣΥΡΙΖΑ» Κασσελάκης

Ένα πολύπειρο στέλεχος έλεγε πρόσφατα, σε φιλική συντροφιά, αυτή τη στιγμή το πιο σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που υπάρχει είναι ο … Στέφανος Κασσελάκης. Πράγματι, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει μπουρλότο και δείχνει διάθεση να ανατινάξει ότι υπάρχει στην Κουμουνδούρου. Ο κ. Κασσελάκης δείχνει να έχει απασφαλίσει. Δείχνει την πόρτα στον Αλέξη Τσίπρα ετοιμάζει πρόγραμμα «εθελουσίας εξόδου» στην «παλιά φρουρά» και εμφανίζεται να θέλει όλη την κομματική πίτα δικιά του, να την κάνει ότι θέλει, όποτε θέλει.

Ο κ. Κασσελάκης παρουσίασε ένα αφήγημα το οποίο ξεθώριασε. Εμφανίστηκε ως το πρόσωπο που θα μπορούσε να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τελικά, στην πρώτη του εκλογική παρουσία, μετά από μια υπερπροβαλλόμενη προσωπική καμπάνια (στην προεκλογική περίοδο δεν υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνο Κασσελάκης), κινήθηκε κάτω από το ψυχολογικό όριο του 15%. Αλλά το πρόβλημα του κ. Κασσελάκη δεν είναι ότι δεν δείχνει να μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη. Είναι ότι το ποσοστό που πέτυχε δεν του επιτρέπει να εμφανίζεται ως ο οδηγός των εξελίξεων στην Κεντροαριστερά.

Η αποδοχή του από τον κόσμο του ΠαΣοΚ είναι αμελητέα. Και στον ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητείται ευθέως. Δεν του μένει άλλος δρόμος από τη σύγκρουση. Από το όλα ή τίποτα. Αυτή τη στρατηγική έχει επιλέξει. Η θα φτιάξει το κόμμα που θέλει ή θα πέσει ηρωικά μαχόμενος. Και στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι αβέβαιο τι μέρα θα ξημερώσει. Πολλά θα κριθούν στην Κεντρική Επιτροπή που θα συνεδριάσει το Σάββατο.

Σενάρια και κενό αέρος

Με όλη αυτή την κατάσταση κάθε σενάριο για διεργασίες ανασύνθεσης των δυνάμεων του κεντροαριστερού χώρου ίπταται σε κενό αέρος. Στην παρούσα φάση κάθε σενάρια και κάθε αναφορά σε συνένωση με αυτοτέλεια των κομμάτων και εκλογή αρχηγού σε σχήμα-ομπρέλα μοιάζει με ανέκδοτο. Από φθινόπωρο και βλέπουμε. Ο μόνος ωφελημένος από αυτή την εικόνα-αλαλούμ είναι η κυβέρνηση. Κερδίζει χρόνο που δεν είναι το παν, αλλά στην παρούσα φάση, της είναι πολύτιμος.