Μια νύχτα στο μουσείο ζωντάνεψε αυτό που η ΝΔ κρατούσε κρυμμένο. Το κομμάτι της που ασφυκτιά με τους μοντερνισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη και ορισμένων συνεργατών του που έχουν αγκαλιάσει τάσεις ξένες με τις παραδόσεις της παράταξης. Αυτό το κομμάτι δεν θέλει μετανάστες ούτε πολλά πάρε δώσε «με τους ΛΟΑΤΚΙ», ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών έφερε διαζύγιο με το Μέγαρο Μαξίμου, η διεύρυνση προς το Κέντρο θεωρείται μετάλλαξη.

Στην εξωτερική πολιτική βιώνουν αισθήματα υποχωρητικότητας και ταπείνωσης, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την Τουρκία, την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία, την οποία οι Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς αποκαλούσαν Σκόπια. Το Μέγαρο Μαξίμου απέφυγε να σχολιάσει όσα είπαν οι πρώην πρωθυπουργοί, τα οποία ενταφίασαν τα σενάρια για δεξιό Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την δεξαμενή των πρώην, και διεύρυναν το εσωτερικό μέτωπο στα όρια της ρήξης, εκτός αν αλλάξει, όπως ζητούν, η γραμμή στα εθνικά θέματα και γίνουν «ανθρωποθυσίες» στα εσωτερικά ζητήματα.

Το μουσείο ήταν το Πολεμικό Μουσείο. Η εκδήλωση -και η αφορμή- ήταν η παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή» (Εκδόσεις Λιβάνη). Ομιλητές οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Α. Σαμαράς και Κ. Καραμανλής, σε ένα βάθρο με μια ελληνική σημαία πίσω τους, διεκδικούσαν έναν ρόλο διαφορετικό από αυτόν που τους έδωσε ο νυν πρωθυπουργός. Ελληνικά σημαιάκια κυμάτιζαν και στην αίθουσα, από ένα ακροατήριο που ξεχείλισε την αίθουσα εκδηλώσεων του μουσείου, τον προθάλαμό της στον οποίο έβαλαν καρέκλες προκειμένου να εξυπηρετηθεί το πλήθος, τον χώρο έξω από το μουσείο σε τέτοιο βαθμό που κατά το πέρας της εκδήλωσης έκλεισε ο δρόμος και χρειάστηκε περιπολικό για να αποκατασταθεί η κυκλοφορία.

Οι κόκκινες γραμμές και οι αντιδράσεις

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών λειτούργησε απελευθερωτικά για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς. Αυτά που έλεγαν προσεκτικά και στρογγυλεμένα τα προηγούμενα χρόνια, τα είπαν χύμα και τσουβαλάτα με το κοινό να τους χειροκροτεί με παραφορά, να σφυρίζει επιδοκιμαστικά, να τους φωνάζει «μπράβο!», να ανταποκρίνεται με χλευαστικά «Ωχ! Ωχ! Ωχ!» στις πιο σκληρές επιθέσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Είτε ήταν μια επίδειξη δύναμης από τους πρώην είτε ήταν ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, η ζημιά για την κυβέρνηση είναι μεγάλη και διαβρωτική και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει ότι δεν τη βλέπει -ίσως πει κάτι στη σημερινή ομιλία του στον Economist. Η ατμόσφαιρα που θα του μετέφερε ο απεσταλμένος του Παύλος Μαρινάκης ήταν ενός καζανιού που από τον σωρευμένο ατμό τινάχτηκε το καπάκι του στο αέρα.

Ο Α. Σαμαράς ήταν ωμά ευθύς, ο Κ. Καραμανλής ήταν άτεγκτος. Και οι δύο χάραξαν κόκκινες γραμμές. Η δική τους Νέα Δημοκρατία δεν είναι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στις πρώτες σειρές η παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία δεν συμμερίζεται πολλές από τις απόψεις των πρώην πρωθυπουργών, σκορπούσε τα δικά της ερωτήματα. Ένα κομμάτι της ΝΔ εκτονώθηκε χθες, σχεδόν με γηπεδική ασυδοσία – κάποιος από το ακροατήριο φώναζε «Δώσε πόνο πρόεδρε!» συμπαρασύροντας έναν επαινετικό γέλωτα από το ακροατήριο, την ώρα που ο Α. Σαμαράς διερωτώταν «τόσο λάθος κάνουμε δύο πρώην πρωθυπουργοί και μας αντιμετώπισαν με απαξίωση;». «Θα δώσω τη σοβαρότητα που πρέπει», απάντησε εκείνος, παίρνοντας απόσταση από το χωρίς όρια συναισθηματικό ξέσπασμα της πλατείας. Ωστόσο και οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί απολάμβαναν φανερά την αντίδραση του κόσμου στις λέξεις «πατρίδα», «Ελλάδα», «εθνικά συμφέροντα», «λαϊκή βούληση», «αξίες, οικογένεια, θεσμοί».

Ήταν φανερό ότι ένα κομμάτι της ΝΔ αισθάνεται παραγκωνισμένο και τις απόψεις σχεδόν υπό διωγμό. Στην έξοδο από την αίθουσα της εκδήλωσης, οι συμμετέχοντες στρυμωγμένοι σαν σαρδέλες, κάθιδροι από τη ζέστη, ανασαίνοντας βαριά από τη έλλειψη οξυγόνου, έμοιαζαν περίεργα αναζωογονημένοι. «Ο Σαμαράς τα είπε παλικαρίσια!». «Και ο Καραμανλής ήταν πολύ καλός!». «Ο ένας είναι πιο λαϊκός, ο άλλος προσέχει πως μιλάει», σχολίαζαν μεταξύ τους. Αν και δεν υπήρχε «ο ένας και ο άλλος», οι δύο πρωθυπουργοί, με το στυλ τους ο καθένας, βρίσκονταν σε αγαστή σύμπνοια, τόσο στον κίνδυνο που επισήμαναν για τα εθνικά θέματα, όσο και τα υπερβολικό, κατά την άποψη τους, δικαιωματισμό του Μεγάρου Μαξίμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν ξεκινήσει την ομιλία του ο Κ. Καραμανλής αμέσως μετά τον Α. Σαμαρά, κοίταξε το ακροατήριο και γελώντας ρώτησε «Και τώρα τι θα πω εγώ;», δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη συμφωνία του με όσα είχε ακούσει.

Η Woke Ευρώπη, η ισλαμοποίηση και ο γάμος των ομόφυλων

«Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα», επισήμανε ο Α. Σαμαράς, «ενίσχυσε τις πολιτικές δυνάμεις που υπεραμύνθηκαν της ταυτότητας, ατομικής, εθνικής κι ευρωπαϊκής. Είναι καθαρό ότι αποδοκιμάστηκε η Woke Ευρώπη, η Ευρώπη της αθρόας λαθρομετανάστευσης, της ακατανόητης ενεργειακής πολιτικής της “πράσινης μετάβασης” με τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, της αποβιομηχάνισης, της ανεργίας, της διατροφικής κρίσης, της λογοκρισίας, και της κοινωνικής αποδιοργάνωσης. Φαινόμενα όπως η προσπάθεια αποπνευματικοποίησης της Ευρώπης, η προσπάθεια αποχριστιανοποίησής και η ραγδαία «ισλαμοποίησή» της – δείτε την Αγγλία και το Βέλγιο, για παράδειγμα- δεν οδήγησαν σε έναν πιο φιλελεύθερο κόσμο αλλά σε έναν κόσμο μη κοινωνικό, ασύδοτο, ατομικιστικό. Οι λαοί όμως δηλώνουν ότι δεν συμφωνούν. Γι αυτό και υπήρξε Ευρωπαϊκή στροφή προς τα Δεξιά».

Κατά την άποψη του, η κυβέρνηση έχει κλείσει τα αυτιά της στα μηνύματα των πολιτών. «Η τελευταία δημόσια εμφάνισή μου ήταν στη Βουλή, κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο ομοφύλων. Είχα τότε πει: “Να προσέχει λοιπόν η κυβέρνηση: Η υπερβολική αυτοπεποίθηση, μπορεί να την οδηγήσει να ξεκοπεί από την πραγματικότητα… Και από την κοινωνία…” Επειδή λοιπόν ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι έκανε το σωστό με αυτό το νομοσχέδιο, αναρωτιέμαι εάν άκουγε τι του έλεγαν οι βουλευτές μας πριν λίγες ημέρες στη Βουλή. Εάν άκουσε την ψήφο του ελληνικού λαού. Δεν ξέρω ποιους ακούει αλλά ας καταλάβει ότι κάνει λάθος να επιμένει στο λάθος! Κριτής όλων μας είναι ο ελληνικός λαός. Κι έκρινε. Το ζήτημα είναι ότι δεν έδινε κανείς σημασία από την κυβέρνηση! Για όλα τα θέματα. Ούτε τα όσα είπε ο Κώστας Καραμανλής κυρίως για τα εθνικά μας θέματα. Ούτε εμένα». «Οργανώθηκαν ¨κενά έδρανα¨ την ώρα που μιλούσα», είπε ο Α. Σαμαράς.

Έκανε λόγο για «πανηγύρια υπουργών, αγκαλιά με ΛΟΑΤΚΙ, στα θεωρεία της Βουλής την ώρα που το ένα τρίτο των βουλευτών της Παράταξής μας δεν το ψήφισε… . Αφήστε και τα γλέντια που ακολούθησαν σε μπαρ αμέσως μετά… Αφού λοιπόν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει έτσι ακόμη και τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρό της, γιατί να μην σας θεωρήσει ο κόσμος αλαζόνες κύριοι;», σημείωσε καταχειροκροτούμενος. Είπε ακόμα ότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κατέρρευσε επειδή η κυβέρνηση υιοθέτησε θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε σειρά θεμάτων, ενώ «οι ιδέες των κομμάτων είναι εκ φύσεως περιχαρακωμένες», «η ΝΔ είχε πάντοτε πόρτες ανοιχτές αλλά όχι πόρτες ιδεολογικά αφύλακτες. Είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη».

Η δεξιά στροφή της Δύσης και η εξωτερική πολιτική

«Πως γίνεται όταν όλη η Δύση στρέφεται πιο Δεξιά, ορισμένοι να αναζητούν διαρκώς τους ανεμόμυλους ενός φαντασιακού κέντρου; Πως μπορεί να λειτουργήσει μια κεντρο-δεξιά παράταξη χωρίς τη Δεξιά, και με ένα κέντρο -“φάντασμα”, που ο καθένας το ορίζει όπως θέλει;». Ο Α.Σαμαράς, άσκησε κριτική και «στο αποκαλούμενο επιτελικό κράτος των 63 μελών του υπουργικού συμβουλίου, με ανακυκλούμενους υπουργούς, -πάμπολλους και πάντα αλάνθαστους εξωκοινοβουλευτικούς- και με τους βουλευτές σχεδόν απαξιωμένους». «Η πολιτική μας εκδοχή αποδοκιμάστηκε από την κοινωνία. Και μάλιστα δίχως πολιτικό αντίπαλο, δίχως τρόικα κι επιτήρηση, και σε συνθήκες πρωτοφανούς επικοινωνιακής παντοδυναμίας. Ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την Κεντροδεξιά να τον κυβερνήσει, κι όχι τους ..πολιτικούς “γιατρούς χωρίς σύνορα”».

Ζήτησε μείωση του ΦΠΑ – «οι φιλελεύθερες παρεμβάσεις δεν γίνονται με τις “μάχες του τελάρου”, “τα καλάθια”, τα “κουπόνια” , τα παρακάλια και την οριζόντια φορολόγηση», είπε- την πλήρη ανεξαρτητοποίηση της δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία, τη σταδιακή απεμπλοκή από την «επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών», την άσκηση βέτο στην Αλβανία, την αναθεώρηση της «φιλίας» με την Τουρκία και γενικά την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική. «Έφθασαν στο σημείο οι σύγχρονοι …”Κισιγκερ”, να ειρωνευτούν την σταθερή, πολυδιάστατη, εξωτερική πολιτική της χώρας επί δεκαετίες, ως “πολιτική ακινησίας” και να αντιτάξουν την δική τους δήθεν “κινητικότητα”. Απ’ ότι καταλαβαίνω , λυπάμαι που θα το πω, αλλά : Παραμένουμε «πετρωμένοι» στην …»άψογο στάση» , σε όλα τα εθνικά μέτωπα. Δηλαδή, μένουμε σταθερά “κομιλφό”, μήπως και μας «κακολογήσουν»!», πρόσθεσε. «Αυτές είναι οι θέσεις μου. Τις οποίες, για να μην έχουμε παρανοήσεις, ποτέ δεν διαπραγματεύτηκα για “μεγάλα αξιώματα”. Κι ούτε πρόκειται», διεμήνυσε.

Η κρίση στην Ευρώπη, η Ουκρανία και τα Δυτικά Βαλκάνια

Στη δική του ομιλία ο Κ. Καραμανλής διαπίστωσε ότι η Ευρώπη διολισθαίνει σε βαθιά κρίση, ότι τα κέντρα αποφάσεων επιβάλλουν προκαθορισμένες αποφάσεις και περιφρονούν τους διαμαρτυρόμενους πολίτες. «Αίφνης η Ευρώπη γέμισε από λαϊκιστές, ακροδεξιούς, φιλοφασίζοντες και θρησκόληπτους. Από καθυστερημένους που δεν μπορούν να συλλάβουν τις σύγχρονες τάσεις και προτεραιότητες της πολυπολιτισμικότητας, του άκρατου δικαιωματισμού, της παντοκρατορίας των αγορών κι ενός αδιαφανούς τραπεζικού συστήματος, του σταδιακού εξοβελισμού του έθνους – κράτους. Όλα αυτά όμως είναι δείγματα νοσηρής και επικίνδυνης νοοτροπίας», επισήμανε.

Πρόσθεσε ότι διερράγη το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο που ήταν το κέντρο της κοινωνικής συνοχής, ενώ η Ευρώπη αρνήθηκε τη θεμελιώδη σύγκλιση μεταξύ των χωρών, η διεύρυνση των ανισοτήτων οξύνει το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα και η ανεξέλεγκτη μετανάστευση δυναμιτίζει την κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα. Έκανε λόγο για «καταχρηστικό δικαιωματισμό», «στο όνομα του οποίου θίγονται δικαιώματα και ευαισθησίες των ανθρώπων που επιμένουν να σέβονται τις αξίες και τις ρίζες τους, το θεσμό της οικογένειας, την θρησκευτική τους πίστη και την εθνική τους ταυτότητα και υπερηφάνεια».

Χαρακτήρισε «φιλοπόλεμη συμπεριφορά» τη στάση της ΕΕ απέναντι στην Ουκρανία, κατέκρινε την αδυναμία τη παίξει ρόλο στη Μέση Ανατολή, και επέστησε τον κίνδυνο «έντασης, ακόμα και ανάφλεξης» στα Δυτικά Βαλκάνια. Ειδικά για την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία, τόνισε ότι πρέπει να σταλεί ξεκάθαρο μήνυμα: «Τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές και επισύρουν συνέπειες. Με την πρόσθετη υπενθύμιση ότι ο δρόμος τους προς την Ευρώπη εξαρτάται από την Ελλάδα. Καθαρές κουβέντες, καθαροί λογαριασμοί».

Η αναφορά στα ελληνοτουρκικά

Η βασικότερη αναφορά του αφορούσε το «μείζον εθνικό θέμα». «Οι ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας, η συστηματική επιχείρηση εκ μέρους της διεύρυνσης της ατζέντας, η ευθεία αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας είναι δεδομένες και απροκάλυπτες. Μόνο εθελοτυφλούντες μπορούν να το αμφισβητούν. Η όποια συγκυριακή ύφεση στην ρητορική και τις έμπρακτες προκλήσεις, υπαγορευόμενη από πρόσκαιρες σκοπιμότητες, δεν πρέπει να συσκοτίζουν την αλήθεια. Ότι δηλαδή η Τουρκία έχει ξεκάθαρο αναθεωρητικό σχέδιο για την περιοχή και ευθέως απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο».

Πιστεύω, συνέχισε, «ότι καμμιά Ελληνική Κυβέρνηση δεν θα ήταν διατεθειμένη να υποχωρήσει σε μείζονα εθνικά θέματα και να αποδεχθεί ρυθμίσεις σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Πρώτον, διότι αποκλείω την πιθανότητα να το επιθυμεί. Αλλά επιπρόσθετα δεν θα μπορούσε, διότι θα βρισκόταν αντιμέτωπη με την ομόθυμη και σθεναρή αντίδραση των Ελληνίδων και των Ελλήνων (επευφημίες από το κοινό).

Είναι λοιπόν αδύνατη και αδιανόητη η σύναψη συνυποσχετικού που θα κρύβει τεχνηέντως και εκ του πονηρού, υπό το πρόσχημα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, την εκχώρηση με ασαφείς και διπλωματικά ευρηματικές διατυπώσεις, δικαιώματος στο Διεθνές Δικαστήριο να αποφανθεί περί του εύρους των χωρικών υδάτων ή ακόμα και της εδαφικής κυριαρχίας νήσων και βραχονησίδων. Είμαι κατηγορηματικός σε αυτό», τόνισε.

Οι επισημάνσεις για το εσωτερικό

Δύο ακόμα επισημάνσεις του Κ. Καραμανλή θεωρήθηκαν από το ακροατήριο ως κριτική για την εσωτερική κατάσταση και χειροκροτήθηκαν θερμά.

«Όταν η αποχή», είπε «φθάνει στο 60%, όταν 6 στους 10 των εκλογέων απέχουν, όπως δυστυχώς συνέβη και στην δική μας χώρα, δεν είναι ώρα εφησυχασμού αλλά ώρα επείγοντος συναγερμού. Αυταπάτες ούτε χωρούν ούτε συγχωρούνται. Στην μεγάλη τους πλειοψηφία όσοι πολίτες επιλέγουν την αποχή εκφράζουν δια αυτού του τρόπου την δυσαρέσκεια τους και την ενόχλησή τους. Και μάλιστα όχι προς ένα μόνο συγκεκριμένο κόμμα. Στο μεγαλύτερο ποσοστό της η αποχή ισοδυναμεί με συνολική απόρριψη του πολιτικού συστήματος και της μορφής που παίρνει η δημόσια ζωή».

Και επιπλέον: «Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί δυσανασχετούν και διαμαρτύρονται οι πολλοί, αν επιμένεις, κόντρα σε όλες τις ενδείξεις, ότι εσύ έχεις δίκιο και οι πολλοί άδικο, αν πιστεύεις ότι ξέρεις πάντα καλύτερα από αυτούς και η μόνη παραδοχή που κάνεις είναι ότι θα έπρεπε απλώς να το επικοινωνήσεις καλύτερα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι εκείνοι έχουν δίκιο κι εσύ άδικο. Αν ούτε αυτό καταλαβαίνεις τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα!»