Τα όσα συμβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ από το βράδυ της Παρασκευής με την διαρροή από το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα αλλά και την επίθεση μετά τα μεσάνυκτα του Στέφανου Κασσελάκη στον πρώην Πρωθυπουργό δείχνουν ότι όλα κρέμονται από μια κλωστή ενόψει και της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής.
Η κατηγορία του Στ. Κασσελάκη προς τον Αλ. Τσίπρα για υπονόμευση (σ.σ. άσχετα εάν μετά διορθώθηκε σε παιχνίδια) και η ανοικτή πρόσκληση-πρόκληση: «Αλέξη, πάμε;» δείχνει ότι η συμβίωση καθίσταται δύσκολη.
Και το ερώτημα πλέον που τίθεται είναι κατά πόσο ακόμα θα ανέχεται τις κινήσεις του Στ. Κασσελάκη ο Αλ. Τσίπρας.
Θα κάνει μια δυναμική προσωπική παρέμβαση για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, εάν αυτό είναι εφικτό υπό τις παρούσες συνθήκες ή θα αφήσει την κατάσταση να σαπίζει και να δημιουργεί συνθήκες αποχώρησης και για άλλους;
Θα παραδώσει ολοκληρωτικά το κόμμα ή θα υπάρξει τελική αναμέτρηση με ότι αυτό σημαίνει;
Απαντήσεις ακόμα δεν είναι εύκολο να δοθούν. Ο Αλ. Τσίπρας προφανώς ξέρει ότι κάτι πρέπει να γίνει, αλλά το θέμα είναι κατά πόσο είναι έτοιμος να δώσει το σήμα και να πατηθεί το κουμπί.
Στους Βατράχους του Αριστοφάνη, υπάρχει μια φράση: «Πώς να σώσει κανείς μια τέτοια πόλη π’ ούτε τον ήλιο θέλει ούτε τον ίσκιο;». Και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η ερώτηση είναι σώζεται ή δεν σώζεται η κατάσταση;
Ο Στ. Κασσελάκης παίζει εδώ και μέρες, όπως έχουμε γράψει στο Βήμα, με τη φωτιά και αδιαφορεί όπως προκύπτει από τις παρενέργειες. Και δεν είναι απίθανο να πέσει σε μια μαύρη τρύπα, εκτός εάν αλλάξει ρότα που δεν προκύπτει.
Όμως στην πολιτική υπάρχει ένα θεμελιώδες όριο στις πολιτικές κινήσεις, όπως μας αναφέρει ο Μίμης Ανδρουλάκης στο «Μαύρο Κουτί» και αυτό είναι έναν πολιτικό, ένα ηθικό και ένα διανοητικό όπου λες: εδώ σταματώ και ας χάσω τα πάντα. Δεν το προσπερνώ.
Ο Στ. Κασσελάκης προσπέρασε τα όρια και αυτό ήταν το μεγαλύτερο του λάθος. Θα του βγει; Η πορεία θα δείξει αλλά φαίνεται πλέον ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία μια ακόμα διάσπαση, είτε σε πρώτο χρόνο, την 7η Ιουλίου στην Κ.Ε. είτε σε δεύτερο από φθινόπωρο μετά τις εξελίξεις και στο ΠαΣοΚ.
Και όπως λέει ένας φίλος δικηγόρος, σοσιαλδημοκράτης: δεν θα πλήξουμε.
