Με την εκδήλωση της αναμενόμενης και σεσημασμένης γκρίνιας στη ΝΔ, την εξ αποστάσεως διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ με sms και αναρτήσεις του προέδρου του και την αποσαφήνιση του χρονοδιαγράμματος για την εκλογή ηγεσίας στο ΠαΣοΚ, φαίνεται ότι ολοκληρώνεται η μετεκλογική αναστάτωση.
Ο Μητσοτάκης άκουσε πολλά στη συνεδρίαση της ΚΟ. Τα περισσότερα τα ήξερε ούτως ή άλλως, κάποια άλλα τον εκνεύρισαν (και δικαιολογημένα), άλλα θα τα αξιολογήσει στην πορεία, αφού θα έχει ακούσει τα όσα (επίσης αναμενόμενα) θα πουν όσα έχουν να πουν και οι Καραμανλής – Σαμαράς την προσεχή Δευτέρα. Η κυβέρνηση βρίσκεται στον πέμπτο χρόνο της θητείας της, κάπου όλα αυτά είναι λογικά και δεν προξενούν έκπληξη. Το σίγουρο είναι ότι κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα αγνοήσει και το ακόμη πιο σίγουρο ότι δεν θα πρέπει να αφήσει την κυβέρνησή του να σέρνεται.
Στην αντιπολίτευση οι εξελίξεις αναμένεται ότι θα είναι για λίγο ακόμη πιο θεαματικές. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι έχει βάλει στόχο τη διάλυση και τον μέχρις εξόντωση εκνευρισμό όσων έχουν απομείνει στο κόμμα, ενώ αν φοβάται κάτι, αυτό είναι μάλλον οι κινήσεις του προκατόχου του. Έχει δρόμο το δράμα.
Στο ΠαΣοΚ η συζήτηση έχει περισσότερο πολιτικά χαρακτηριστικά και βασίμως πιθανολογείται ότι από τη συνεδρίαση της ΚΕ του Σαββατοκύριακου, θα δρομολογηθούν εξελίξεις, που από το φθινόπωρο και μετά κάπου θα οδηγήσουν.
Κάπως έτσι όμως, όλοι θα πάνε σιγά σιγά διακοπές. Και αφότου επιστρέψουν, μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ότι μία νέα πολιτική συνθήκη θα διαμορφωθεί. Ούτε η κυβέρνηση μπορεί να αδρανεί επί τρία χρόνια, ούτε η αντιπολίτευση μπορεί να συνεχίσει την αυτοκτονική της περιδίνηση.
