Υπάρχει πάντα ένα αλάνθαστο κριτήριο που φανερώνει ότι η δημοτικότητα ενός καλλιτέχνη έχει ανέβει πίστα κι αυτό δεν είναι άλλο από την έντονη παρουσία μικρών παιδιών στις ζωντανές εμφανίσεις του. Στη συναυλία της Μαρίνας Σάττι στην Τεχνόπολη χθες βράδυ (θα ακολουθήσει άλλη μία – sold out κι αυτή – στις 3 Ιουλίου) ήταν πάρα πολλά τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, κοριτσάκια κυρίως, τα οποία χόρευαν παρέα με τις μαμάδες τους ή χειροκροτούσαν ενθουσιασμένα καθισμένα στους ώμους των μπαμπάδων τους. Υπήρχαν όμως κι άλλα παρόμοια σημάδια ότι το κορίτσι έχει τρελό ρεύμα καθώς τουλάχιστον 500 άτομα φρόντισαν να είναι εκεί από πολύ νωρίς το απόγευμα προκειμένου βρίσκονται όσο πιο κοντά στη σκηνή γίνεται, κάτι που το βλέπεις συνήθως στις περιοδείες ονομάτων από το εξωτερικό.
Φωτό: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Μπορεί η Σάττι να γίνει η μεγαλύτερη ποπ σταρ στην Ελλάδα;
Αν ούτε αυτό σας έχει πείσει ακόμη τότε σίγουρα θα σας αποστόμωναν τα εκκωφαντικά ουρλιαχτά που ακούστηκαν (μάλλον σε όλο το Γκάζι) λίγο μετά τις 9μιση τη νύχτα όταν ξεκίνησε το live. Η βραδιά σήκωσε και έριξε αυλαία με το «Ζάρι» και τι πιο λογικό από το να ανοίξει και να κλείσει ο κύκλος με αυτό το κομμάτι, αφού χάρη στη συμμετοχή της (και την εμπειρία της) στη Eurovision φάνηκε να συνειδητοποιεί η Σάττι ότι θα μπορούσε να γίνει η μεγαλύτερη ποπ σταρ στην Ελλάδα σήμερα. Το μόνο ζήτημα ήταν αν το ήθελε. Η απάντηση σε αυτό το εσωτερικό ερώτημα φαίνεται πως ήταν καταφατική και φτάσαμε στο φετινό καλοκαίρι που αν δεν υπήρχε η Σπανού με το τεράστιο σουξέ «Ταξίδι» το όνομα Μαρίνα θα είχε μόνο το δικό της επώνυμο.
Φωτό: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή, γλεντζέδικη, πανηγυριώτικη. Οι τσιρίδες του νεαρής ως επί το πλείστον ηλικίας κοινού μόνο αδιανόητες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Το σόου που παρουσιάζει η Σάττι πλέον είναι σε άλλο επίπεδο σε σύγκριση με ό,τι έκανε επί σκηνής μέχρι σήμερα. Τα χορευτικά με τα αγόρια και τα κορίτσια που έχουν γίνει πλέον η ομάδα της είναι εντυπωσιακά, η καινούργια διάταξη στο stage με κάποιους από τους μουσικούς να βρίσκονται σε υπερυψωμένες πλατφόρμες προκαλεί αμέσως μια επιβλητική αίσθηση, τα visuals και οι φωτισμοί έχουν δουλευτεί πολύ.
Από την «Μάντισσα» στο «ΤΑΤΑΤΑΤΑ»
Μετά τη «Μάντισσα» η τραγουδίστρια απευθύνεται στο κοινό για πρώτη φορά: «Ώπα ρε, τι κάνετε ρε παιδιά;», ρωτάει με αυτή την ελαφρώς τρακαρισμένη ναζιάρικη μαγκιά που αποτελεί οριακά σήμα κατατεθέν της επικοινωνίας της με τους θαυμαστές της. Τα χιτς συνεχίζονται με χαρντ ροκ πινελιές στο «Σπίρτο και Βενζίνη», με το υπέροχο «Άδειοι Δρόμοι» και το ακαταμάχητο «Στην υγειά μας». Όσοι έχουν δει τις εμφανίσεις της τα τελευταία χρόνια ξέρουν πόσο της αρέσει να τραγουδάει τη «Μερακλίνα», το παραδοσιακό «Σάββατο Βράδυ» από την Κάρπαθο, το «Τι σε μέλλει εσένανε» και το βουλγάρικο «CHICHOVITE KONYE» και φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να τα βάλει στο πρόγραμμα.
Το «ΕΙΜΑΙ ΚALA!!!!!!» με τα αποσπάσματα από τα δημοφιλή (ας τα πούμε) μάντρα της life coach Κατερίνας Σαλακά, ανοίγει τον δρόμο για να βρεθεί μια Yamaha επάνω στη σκηνή και να ακουστεί το «Mixtape» αυτό το δεκάλεπτο κομμάτι που έχει γίνει σχεδόν ολόκληρο viral και από το οποίο έχουν ξεπηδήσει τα μισά σλόγκαν του #summer2024 από το «ΚΙΠΑΤΣΑΟ» και το «σιγά μωρέ τι είπα» μέχρι το «κοπιράιτ στο ΤΑΤΑΤΑΤΑ».
Σάττι και ΛΕ.ΠΑ: Ένα ντουέτο που δεν περιμέναμε
Εδώ είχαμε και μια έκπληξη, την εμφάνιση του Λευτέρη Πανταζή ο οποίος παρουσίασε ένα ποτ-πουρί με κάποιες πολύ μεγάλες επιτυχίες του, μεταξύ των οποίων, το «Στον Έβδομο Ουρανό», τα «Μαγικά Χαλιά» ακόμη και ο τόσο 80s «Παπαγάλος» (ένα ρεφρέν που το ήξεραν όλοι – μικροί μεγάλοι) δίνοντας την ευκαιρία σε αυτόν τον λαό να αποδείξει πόσο αγαπάει τελικά τα μπουζούκια και το τσιφτετέλι.
Φωτό: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Γιατί μάς αρέσει που η Σάττι «μάς πάει τάπα»
Ακούγοντας πάντως 6 χιλιάδες ανθρώπους περίπου να φωνάζουν ομοθυμαδόν, με πολύ πάθος, «Η Μαρίνα σας πήγε τάπα» σκέφτηκα ότι η συγκεκριμένη δήλωση δεν είναι μόνο ένας κομπασμός από αυτούς που έχουμε συνηθίσει να κάνουν οι άνδρες τράπερ αλλά μας ενοχλεί στις γυναίκες διότι δεν τους επιτρέπουμε την καυχησιολογία. Δεν τρολάρει, το εννοεί – και καλά κάνει. Υπάρχει ένα μήνυμα ενδυνάμωσης (ίσως και αυτοπραγμάτωσης) στην περίπτωση της Σάττι, πρόκειται άλλωστε για μια mixed raced (έχει κι αυτό τη σημασία του) γυναίκα που αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη στην ψεύτικη σεμνότητα, τις προσδοκίες που είχαν οι άλλοι από εκείνη και τις σοβαρές σπουδές της (τις οποίες πολλοί τις χρησιμοποίησαν ως επιχείρημα για την αξία της και ακόμη και παμπάλαια βιντεάκια όπου τραγουδάει όπερα ξέθαψαν λες και τα δεκάδες εκατομμύρια streams στο Spotify δεν αρκούν) προκειμένου να κάνει εντελώς απενοχοποιημένα και με τους δικούς της όρους αυτό που της αρέσει τελικά: σύγχρονη ποπ μουσική με τη δική της αλήθεια, με γενναίες δόσεις αυθεντικότητας, για αυτό και ο τίτλος του EP της, «Π.Ο.Π», δεν φαντάζει μόνο έξυπνος αλλά και πολύ ακριβής.
Φωτό: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Τα νεαρά κορίτσια που έβλεπα γύρω μου πάντως έμοιαζαν να νιώθουν απολύτως ελεύθερα να τσιρίξουν, να χορέψουν, να τραγουδήσουν και να λικνιστούν όπως ακριβώς επιθυμούσαν είτε φορούσαν crop top και κοντό σορτς, είτε oversized t-shirt και φαρδύ τζιν και αυτό μου φάνηκε κάπως συγκινητικό. Όσα γκέι ζευγάρια είδα ένιωθαν το ίδιο άνετα να φιληθούν ή να κάνουν τρυφερές χειρονομίες δημοσίως άρα μάλλον έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ενός queer safe space για τα live της – πόσο ανακουφιστικό είναι κι αυτό.
«Ζάρι»: Για αρχή και φινάλε
Επιστρέφοντας στα της μουσικής, αφού ακούσαμε το «Κρητικό», μια κάπως trip hop διασκευή του «Άσε με να φύγω», α καπέλα ερμηνείες παραδοσιακών τραγουδιών όπως «Της Ναουσας το Κάστρο» και «Το Γιασεμί», το σπαραξικάρδιο «Πόνος Κρυφός» και ένα αραβικό medley, ήρθε φυσικά η καθολική έκσταση στο τέλος με το «Tucutum» και το «LALALALA». Στο ανκόρ ήταν συγκινητική η αισθαντικότητα της Σάττι στο «Γιατί πουλί μ’» και, φυσικά, το «Αχ Θάλασσα», όμως και η σεβάσμια σιωπή από το κοινό ήταν αξιοσημείωτη. Φυσικά με το «Ζάρι» στο φινάλε έγινε πάλι ο κακός χαμός και ξεχύθηκαν όλοι στους γύρω δρόμους χαρούμενοι, χορτάτοι και αναψοκοκκινισμένοι.
Όμως, να ρωτήσω κάτι; Συγγνώμη, να ρωτήσω κάτι; Μαρίνα, πόσο ωραίο είναι να γίνεται κανείς ο εαυτός του;
