Τα αποτελέσματα του ΠαΣοΚ στις ευρωεκλογές του ’24 ήταν σχετικά θετικά. Αύξησε τα ποσοστά του σε πολλές περιοχές της χώρας και σημείωσε μικρή άνοδο σε σχέση με το παρελθόν. Οι συνθήκες όμως ευνοούσαν πολύ το κόμμα αυτό για να καταλάβει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς η μεν κυβέρνηση απογοήτευσε τον λαό και υπέστη ήττα που δεν προσδοκούσε, ο δε ΣΥΡΙΖΑ με τη νέα του φυσιογνωμία προβλημάτισε τους πολίτες και δεν κατήγαγε την νίκη που πίστεψε και υποσχέθηκε.
Τι είναι λοιπόν αυτό που δεν είλκυσε τους πολίτες να αναζητήσουν το άλλοτε κραταιό ΠαΣοΚ; Η απάντηση είναι απλή και λαϊκή… «δεν τραβάει» και είναι επόμενο και λογικό ο αρχηγός να αναλάβει τις ευθύνες του και να κάνει την αυτοκριτική του. Μη θέλοντας όμως να αδικήσω τον κ. Ν. Ανδρουλάκη, καθώς αγωνίστηκε πολύ και όσο οι δυνατότητές του το επέτρεπαν για την ανάκαμψη του ΠαΣοΚ , και το επέτυχε σε σχέση με την κατάσταση του κόμματος που παρέλαβε, αισθάνομαι την ανάγκη να στηλιτεύσω την κατάπτυστη συμπεριφορά ορισμένων συντρόφων του, που οι αντιδράσεις τους, «πριν αλέκτορα φωνήσαι» δείχνει ότι οι αντιδράσεις αυτές ήταν προσχεδιασμένες. Οχι μόνον δεν σεβάστηκαν τον κόσμο που ψήφισε το ΠαΣοΚ , αλλά προσέβαλαν βαθύτατα και τον αρχηγό τους.
Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στη συνέχεια στους κόλπους του ΠαΣοΚ είναι δύσκολες για τον κ. Ν. Ανδρουλάκη, που επιμένει στις επιλογές του, όταν βλέπει ακόμη και παλαιά σημαντικά στελέχη του κόμματος, που έδειξαν επί καιρό την κατανόησή τους και τον στήριξαν, να δυσανασχετούν ανοικτά και έντονα! Με το σκηνικό αυτό που έχει δημιουργηθεί η μόνη λύση, πιστεύω, είναι η επίσπευση εκλογής ηγεσίας του ΠαΣοΚ από τη βάση.
Το ΠαΣοΚ πρέπει να ξαναβρεί την ζωντάνια του και να αναζωπυρώσει τους δεσμούς του με την κοινωνία. Ακριβώς γι’ αυτό έχει ανάγκη από μια προσωπικότητα ικανή για την αρχηγία, πεπαιδευμένη, με εμβέλεια, αποδοχή από τον λαό, επικοινωνιακή ικανότητα, με άλλα λόγια, χαρισματική για πολιτικό ηγέτη. Ας μη λησμονούμε ποιοι προηγήθηκαν για να καταστεί το ΠαΣοΚ ιστορικό κόμμα. Η κομματική εμπειρία είναι πολύτιμη, αλλά μόνη της δεν επαρκεί, και η φιλοδοξία στελεχών για την αρχηγία έχει ξεπεράσει τα όρια.
Εφόσον το ΠαΣοΚ ανακάμψει με έναν ηγέτη που του αξίζει, θα πρέπει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αλλά, όπως φαίνεται, και κατά τη γνώμη της πλειονότητας των ψηφοφόρων του, να προχωρήσει με βάση τα δικά του οράματα και συγκεκριμένα προγράμματα πολιτικής σε συμμαχία με δημοκρατικά κόμματα και προσωπικότητες που πιστεύουν στις αρχές του. Μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα επικρατεί και πάλι η ηττηθείσα Δεξιά που συνεχίζει ως κυβέρνηση με υπερηφάνεια το έργο της, ενώ ισχυρίζεται ότι έλαβε το μήνυμα των πολιτών, και παράλληλα η προβληματική αντιπολίτευση, που έλαβε το ίδιο μήνυμα, προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί με την απαιτούμενη σοβαρότητα.
Οι καιροί έχουν αλλάξει σε ολόκληρη την Ευρώπη και οι λαοί απαιτούν πλέον την ανθρωποκεντρική πολιτική που αποτέλεσε το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, και δυστυχώς έχει σβήσει. Αν οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν επιτύχουν, ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Τα ακροδεξιά κόμματα που υποδύονται τους υποστηρικτές των λαών μεταμφιεζόμενα συνεχώς θα κερδίσουν τους πολίτες που μπροστά στην απόγνωση, που προκαλούν οι κυβερνώντες και την έλλειψη αντίπαλου δέους αναζητούν μια λύση για την επιβίωσή τους. Οι καιροί ου μενετοί!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγίας Παρασκευής.
