Μετά τις ευρωεκλογές μια ύπουλη πλημμυρίδα κατέκλυσε το κομματικό σύστημα χωρίς να ακολουθεί η άμπωτη που περίμεναν οι αρχηγοί τους. Τα χαμηλότερα των προσδοκιών ποσοστά της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ έφεραν στην επιφάνεια εσωκομματικά ρεύματα που κυλούσαν ήρεμα αλλά τώρα σχηματίζουν επικίνδυνες δίνες. Η κρίση των τριών κομμάτων μπορεί να μετατραπεί σε κρίση για τη χώρα, με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και την αναθεώρηση του Συντάγματος επί θύραις, καθώς και οι δύο διαδικασίες απαιτούν ευρείες πλειοψηφίες και συναινέσεις.
Παρά τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις για εκλογές το 2027, το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών αποτελεί παράμετρο των σχεδιασμών της αντιπολίτευσης. Πόση αξία έχουν αυτά τα σχέδια μπροστά στη μεγάλη κρίση αντιπροσώπευσης που συζητείται καιρό αλλά ξαφνικά απογύμνωσε η αποχή του 60%, θα φανεί τους προσεχείς μήνες. Αυτή η εβδομάδα, ωστόσο, θα σκιαγραφήσει επιδιώξεις, μεθόδους και διαχωριστικές γραμμές, στη συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ, στις ομιλίες των δύο πρώην πρωθυπουργοί Α. Σαμαράς και Κ. Καραμανλής σε βιβλιοπαρουσίαση την επόμενη Δευτέρα, στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή, στις αντισυστημικές αναρτήσεις του Στέφανου Κασσελάκη.
Το ζήτημα δεν αφορά μόνο την εσωτερική ζωή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Αν συνεχιστεί η στασιμότητα ή η συρρίκνωση της ΝΔ και δεν ανεβούν τα ποσοστά των άλλων δύο, θα δημιουργηθεί ένα οικοσύστημα μεσαίων κομμάτων που θα καταστήσει τη συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο μονόδρομο. Αυτό συμβαίνει σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, αλλού με καλύτερη αλλού με χειρότερη διαχείριση, αλλά με την ανάπτυξη μιας διαφορετικής κουλτούρας από αυτή που επικρατεί στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Ίσως ήρθε η ώρα και εδώ τα κόμματα να μην βλέπουν απέναντι τους μόνο αντιπάλους αλλά και δυνητικούς συμμάχους.
