«Πάμε να βγούμε λίγο στους δρόμους και να μιλήσουμε για τα νέα ηλεκτρικά λεωφορεία που προστέθηκαν στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σας είχα γράψει πριν από έναν μήνα πως ένα μέρος τους είχε ήδη ξεκινήσει τα δρομολόγια, και τα υπόλοιπα θα ενταχθούν στον στόλο των αστικών λεωφορείων Αθήνας και Θεσσαλονίκης μέσα στον Ιούνιο. Όπως και έγινε».
Στην εβδομαδιαία ανασκόπηση του, ο Πρωθυπουργός, έκανε αυτή την αναφορά στις δημόσιες συγκοινωνίες. Πράγματι, νέα, ηλεκτρικά λεωφορεία, με κλιματισμό έχουν κάνει την εμφάνιση τους στους δρόμους της Αθήνας. Και, πράγματι, μιλάμε για έναν άλλο πολιτισμό. Μιλάμε για ανακούφιση. Αλλά, δυστυχώς, η μεγάλη εικόνα των συγκοινωνιών δεν είναι αυτή. Το γνωρίζουν καλά όσοι χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες σε καθημερινή βάση.
Θα αποτελούσε μια θαυμάσια πρόκληση αλλά και πηγή γνώσης για τα κυβερνητικά στελέχη το να αποφασίσουν για μια εβδομάδα να μετακινηθούν στην πόλη με τις δημόσιες συγκοινωνίες. Να μην βγουν, απλά, στους δρόμους αλλά να μπουν μέσα στα λεωφορεία. Όπως κάνουν οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες που δεν διαθέτουν δικό τους μεταφορικό μέσο. Που δεν έχουν δυνατότητα, σε καθημερινή βάση, να χρησιμοποιήσουν ταξί. Θα ήταν μια συναρπαστική εμπειρία να μπουν στα λεωφορεία που κάνουν διαδρομές όπως για παράδειγμα το 608 (Ζωγράφου-Γαλάτσι) ή το 550 (Κηφισιά-Παλαιό Φάληρο) τις οποίες σε καθημερινή βάση χρησιμοποιεί κόσμος πολύς. Τι θα δουν εκεί;
Θα δουν ότι ένα στα 10 λεωφορεία που περνούν είναι εκείνες οι φυσαρμόνικες-παλιατσούρες. Που δεν έχουν κλιματισμό. Θα δουν τον κόσμο να στοιβάζεται, τις ώρες αιχμής, σαν τις σαρδέλες. Να μην μπορεί να αναπνεύσει. Κλείνεις τα παράθυρα σε πιάνει απελπισία. Τα ανοίγεις σε χτυπάει ο λίβας. Θα δουν τι σημαίνει, να ξεκινάς την καθημερινότητα σου κάνοντας ένα ωραίο μπανάκι (στον ιδρώτα) στο 608 και στο 550. Γιατί έτσι ξεκινάει η καθημερινότητα. Πηγαίνοντας στη δουλειά σου. Και το ζητούμενο είναι να πας στη δουλειά σου χωρίς να αγανακτήσεις. Με μια λέξη, ανθρώπινα.
Αλλά δεν είναι μόνο τα λεωφορεία. Ακόμα κυκλοφορούν συρμοί του μετρό χωρίς κλιματισμό. Επίσης, σε ώρες αιχμής. Και σε συνθήκες καύσωνα. Όταν υπάρχουν οι προτροπές να αποφεύγουμε τις άσκοπες μετακινήσεις. Και το να πας στη δουλειά δεν είναι μετακίνηση άσκοπη.
Είμαι της άποψης ότι η ισοπέδωση είναι ότι χειρότερο υπάρχει, είναι η βάση του λαϊκισμού. Το ίδιο ισχύει και για την υπερβολή. Το ότι έχουν βγει ηλεκτρικά λεωφορεία στους δρόμους της Αθήνας είναι μια πάρα πολύ καλή αρχή. Τα βλέπεις και χαίρεσαι. Μπαίνεις μέρα και νιώθεις άνθρωπος. Αλλά αυτή η πολύ καλή αρχή δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Όσο, τουλάχιστον, η γενική εικόνα των συγκοινωνιών παραμένει, σε γενικές γραμμές, προβληματική.
ΥΓ. Υπάρχουν και άλλα ωραία στις συγκοινωνίες. Όπως το περιστατικό που μου συνέβη πρόσφατα. Το 550 μόλις είχε κλείσει τις πόρτες του. Δεν πρόλαβε όμως να μετακινηθεί (στάση Ιλίσια) καθώς είχε ανάψει κόκκινο φανάρι. Έτρεξα και παρακάλεσα τον οδηγό να μου ανοίξει. Είχε καύσωνα και το επόμενο, σύμφωνα με τον πίνακα, θα περνούσε σε 22 λεπτά. Έχει συμβεί και σε άλλο κόσμο και οι οδηγοί έδειχναν κατανόηση. Ο οδηγός εκείνος δεν είχε όρεξη. Το φανάρι κόκκινο το λεωφορείο σταματημένο αλλά ο οδηγός δεν άνοιγε. Ο κόσμος μέσα του φώναζε να ανοίξει. Τίποτα. Τον ρωτάω γιατί δεν μου ανοίγετε; Απάντηση: «Γιατί δεν θέλω, δε γουστάρω». Προφανώς θα είχε ξυπνήσει άσχημα. Έκανα μια αναφορά στον ΟΑΣΑ.Προς τιμήν τους μου απάντησαν άμεσα ζητώντας κάποιες διευκρινίσεις. Περιμένω τη συνέχεια. Από την εμπειρία μου, λέω ότι ο οδηγός αυτός ήταν η εξαίρεση. Είναι αυτό που λέμε, μη σου τύχει.
