Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών προκαλούν αναμφισβήτητα σκεπτικισμό σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κόμματα της άκρας δεξιάς απειλούν τους Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλιστές, και δύο γυναίκες, ισχυρές προσωπικότητες, η Τζόρτζια Μελόνι και η Μαρίν Λεπέν φαίνεται να πιάνουν τον σφυγμό της κοινωνίας, και δείχνουν περίτρανα την διάθεσή τους για επιβολή των δικών τους πολιτικών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μακρόν αναγκάστηκε να προσφύγει άμεσα σε εκλογές. Η Μελόνι εξωραϊζει το προφίλ της με κεντροαριστερά φτιασίδια και οι διπλωματικές κινήσεις της εντυπωσιάζουν και επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη.
Τόσο η ΕΟΚ παλαιά όσο και η Ε.Ε. μετέπειτα στηρίχθηκαν για να αναπτυχθούν στη συνύπαρξη δύο βασικών πολιτικών κατευθύνσεων, της χριστιανοδημοκρατίας και της σοσιαλδημοκρατίας. Στόχοι τους ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας της Ενωσης, η κοινωνική οικονομία της αγοράς, το κράτος δικαίου και η εμβάθυνση της δημοκρατίας. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, αν τηρήθηκαν οι στόχοι αυτοί. Η απάντηση είναι, όχι, και αυτή δικαιολογεί απόλυτα το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ετσι τροφοδοτείται ένα ρεύμα εναντίον της Ενωσης, με σκέψεις, μεταξύ άλλων, για επαναφορά του έθνους-κράτους και αρνητική διάθεση για τα δικαιώματα των μεταναστών.
Οι πολίτες όμως της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, που αναγκάζονται να στραφούν στα ακροδεξιά κόμματα δεν είναι εναντίον της ΄Ενωσης, δεν θα τους χαρακτηρίζαμε αντιευρωπαϊστές, γιατί η απόγνωσή τους για την ενάντια στον Ανθρωπο πολιτική που ασκείται τους οδηγεί σε ακραίες λύσεις. Ακόμη και εκείνοι που δεν στράφηκαν στις λύσεις αυτές σκέπτονται σοβαρά πια προς τα πού πορευόμαστε, όταν δεν ζούμε σε μια Ευρώπη των λαών, αλλά των ολίγων και των δικών τους συμφερόντων. Τα σοσιαλιστικά κόμματα αντιμετωπίζουν μια απαξίωση, τα κομμουνιστικά παραμένουν στις ουτοπικές ιδέες τους, ενώ οι πολίτες ζητούν άμεση λύση στα προβλήματα διαβίωσής τους.
Ας ανατρέξουμε, με την ευκαιρία των ευρωεκλογών, στις αρχές και τις αξίες του ευρωπαϊκού μοντέλου. Ο Ζαν Μονέ και ο Ρομπέρ Σουμάν ήταν οι οραματιστές της πολιτικής ένωσης των ευρωπαϊκών κρατών προκειμένου να εξαφανιστούν οι αφορμές των πολέμων στην τότε βαθιά πληγωμένη Ευρώπη από τη σύγκρουση συμφερόντων και ιδεολογιών Γαλλίας και Γερμανίας. Οι δύο πολιτικοί επεδίωκαν την προσέγγισητων δύο χωρών με στόχο τη δημιουργία μιας «Ευρώπης δίχως σύνορα».
Σήμερα, δυστυχώς, η Ευρώπη παρουσιάζεται ως Ενωση αποκλειστικά και μόνο νομισματική, και όχι πολιτική και πολιτισμική όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της. Μια Ευρώπη που βιώνει όχι μόνον οικονομικό πόλεμο διαρκείας, αλλά και δύο πολέμους Ισραήλ-Παλαιστίνης και Ρωσίας-Ουκρανίας με ασαφή διάθεση κατάπαυσής τους. παρά την πάροδο τόσου χρόνου. Χαρακτηριστική και προφητική αποδείχθηκε για την λανθασμένη πορεία της Ευρώπης η δήλωση, πριν δέκα ολόκληρα χρόνια, του νομπελίστα οικονομολόγου και φιλοσόφου Αμάρτυα Σεν σε συνέντευξή του . «Η Ευρώπη έχει έλλειψη πολιτικών ηγετών. Θεωρώ ότι το ευρώ στάθηκε μια εσφαλμένη πολιτική κίνηση. Ελευθερία νομισματική χωρίς ενδεδειγμένη πολιτική στρατηγική είναι συνταγή, που οδηγεί με βεβαιότητα στην καταστροφή».
Η παραβίαση των αρχών ίδρυσης της ΕΕ οδηγεί σε αβέβαιο μέλλον και ο κίνδυνος είναι πια εμφανής. Οι πολίτες δεν είναι αντευρωπαϊστές αλλά σκέπτονται σοβαρά το μέλλον της Ευρώπης, όταν το παρόν τούς φέρνει σε απόγνωση, όταν απειλείται η ευρωπαϊκή ενοποίηση και η παγκόσμια ειρήνη, όταν οι πολιτικοί τούς έχουν προδώσει. Αυτό ακριβώς είναι το δισεπίλυτο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει και η χώρα μας, όπου η κυβερνώσα παράταξη, που έχει απογοητεύσει τον λαό δεν έχει ισχυρό αντίπαλο, αναζητείται μάλιστα ο ηγέτης μιας νέας κεντροαριστεράς παράταξης. Και Κύριος οίδε!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγίας Παρασκευής.
