«Ξαφνικά θυμήθηκα που ήμουν παιδί και με αγκάλιαζε ο πατέρας μου. Θα προσπαθούσα να βάλω τα χέρια μου γύρω από τη μέση του, να τον αγκαλιάσω κι εγώ αλλά ποτέ δεν μπορούσα να καλύψω όλη την περιφέρεια του σώματός του.
Ήταν τόσο μεγαλύτερος από την ίδια τη ζωή. Μετά, κάποια μέρα μπορούσα πια να το κάνω. Τον κρατούσα εγώ αντί να με κρατάει αυτός και το μόνο πράγμα που ήθελα εκείνη την στιγμή ήταν να αντιστραφούν και πάλι τα πράγματα», γράφει η Τζόντι Πικούλ στο βιβλίο της, «Vanishing acts».
Για εκείνες τις στιγμές που ο πατέρας σου είναι ένας τεράστιος γίγαντας που σε κλείνει στην αγκαλιά του. Για εκείνες τις άλλες στιγμές που έπονται και ένα πετάρισμα των ματιών μακριά, ο πατέρας σου γίνεται απροστάτευτο πουλί που κουρνιάζει πάνω σου.
Η Γιορτή του Πατέρα δεν είναι μία τυχαία ημέρα. Δεν ήρθε στον αντίποδα της Γιορτής της Μητέρας, ούτε καθιερώθηκε για λόγους εμπορικής φύσεως.
Γιορτή του Πατέρα: Η ιστορία της ημέρας
Η πρώτη γνωστή ιστορικά περίπτωση οργανωμένου εορτασμού της Γιορτής του Πατέρα έλαβε χώρα στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών στις 5 Ιουλίου 1908.
Διοργανώθηκε από την Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον η οποία ήθελε να τιμήσει τη μνήμη 210 νεκρών πατεράδων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο, λίγους μήνες νωρίτερα.
Η Κλέιτον διάλεξε την πιο κοντινή Κυριακή στα γενέθλια του προσφάτως εκλιπόντα πατέρα της για να διεξαχθεί η εορτή. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη μέρα δεν έλαβε την απαραίτητη προσοχή, καθώς επισκιάστηκε από άλλα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα στην πόλη, με αποτέλεσμα ούτε η Δυτική Βιρτζίνια να αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη μέρα ως επίσημη εορτή, ούτε να εορταστεί ξανά.
Η Σονόρα Ντοντ από το Σποκέιν της πολιτείας Ουάσιγκτον, χωρίς να γνωρίζει τίποτα για την προηγούμενη διοργάνωση στη Βιρτζίνια και επηρεασμένη επίσης από την Ημέρα της Μητέρας, διοργάνωσε δύο χρόνια αργότερα μία δική της γιορτή του πατέρα.
Αφορμή για τον εορτασμό; Ο δικός της μπαμπάς ο οποίος υπήρξε βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Μαζί με αυτόν θέλησε να τιμήσει κι όλους τους βετεράνους πατεράδες του συγκεκριμένου πολέμου.
Το πρώτο νομοσχέδιο που πήγε στο αμερικανικό Κογκρέσο και αφορούσε στην επισημοποίηση της Γιορτής του Πατέρα το 1913 καταψηφίστηκε λόγω φόβων περί εμπορευματοποίησης της γιορτής.
Το 1916 ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον επισκέφτηκε το Σπόουκεν όπου έκανε ομιλία για την Ημέρα του Πατέρα, καθώς και μία αποτυχημένη απόπειρα για την επισημοποίηση της γιορτής από το Κογκρέσο.
Το 1924, ο πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ πρότεινε επίσημα την καθιέρωση μιας ιδιαίτερης ημερομηνίας για τον εορτασμό του πατέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς όμως να προβεί σε κάποια σχετική ενέργεια.
Ύστερα από μερικές ακόμα αποτυχημένες προσπάθειες, το 1966 ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον εξέδωσε το πρώτο προεδρικό διάταγμα που τιμούσε επισήμως τους μπαμπάδες, καθιερώνοντας την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα.
Έξι χρόνια αργότερα, το 1972, ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οριστικοποίησε τη γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Η Γιορτή του Πατέρα ανά τον κόσμο
Στην Ευρώπη η μέρα εορτασμού διαφέρει από χώρα σε χώρα. Για παράδειγμα σε Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, γιορτάζεται στις 19 Μαρτίου, ημέρα του Αγίου Ιωσήφ.
Στη Γερμανία γιορτάζεται την ημέρα της Αναλήψεως και αρχικά συνδεόταν με την οικογενειακή έξοδο στη φύση και τη γιορτή της μπύρας. Ονομάζουν αυτή την ημέρα Männertag ή Ημέρα των Ανδρών, επειδή την περνούν όλοι μαζί και διασκεδάζουν. Λόγω της μεγάλης κατανάλωσης μπύρας, εκείνη την ημέρα η αστυνομία βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού προς αποφυγή επεισοδίων.
Στην Αυστραλία γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, η οποία είναι η πρώτη Κυριακή της άνοιξης στο νότιο ημισφαίριο.
Στην Ταϊβάν, η γιορτή του πατέρα δεν είναι επίσημη αργία, αλλά γιορτάζεται ευρέως στις 8 Αυγούστου, δηλαδή την όγδοη ημέρα του όγδοου μήνα, αυτό γιατί στα κινέζικα δημιουργείται λογοπαίγνιο με την προφορά του αριθμού 8 δύο φορές bā-bā.
Στην Ταϊλάνδη γιορτάζουν την Ημέρα του Πατέρα στις 5 Δεκεμβρίου, στα γενέθλια του αείμνηστου βασιλιά της Bhumibol Adulyadej, ο οποίος θεωρούνταν Πατέρας του Έθνους. Έχουν επίσης έναν διαφορετικό τρόπο να γιορτάζουν δίνοντας αίμα, καθώς είναι μια πράξη καλής πράξης στην παράδοσή τους.
Οι Νοτιοκορεάτες δεν γιορτάζουν την Ημέρα του Πατέρα. Γιορτάζουν την Ημέρα των Γονέων κάθε 8 Μαΐου, η οποία αρχικά ήταν απλώς η Ημέρα της Μητέρας. Συνδυάστηκε με την παιδική ευσέβεια, ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του παραδοσιακού κομφουκιανιστικού πολιτισμού και τελικά μετατράπηκε σε Ημέρα των Γονέων.
Χρόνια Πολλά σε όλους του μπαμπάδες!
