Άφθονο ρέει το μελάνι για την πρωτοφανή αποχή των πολιτών στις ευρωκάλπες. Μόλις τέσσερις στους δέκα Έλληνες πολίτες εδέησαν να κατέβουν είτε από τον θώκο της βολής τους είτε από το πεζοδρόμιο της διαμαρτυρίας, για να αφιερώσουν λίγα λεπτά της ώρας, μια φορά στα πέντε χρόνια, για να πάνε να ψηφίσουν για τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ακόμη χειρότερα, στις ηλικίες 17-24 ετών, επτά στους δέκα νέους δεν ψήφισαν στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, ενώ περίπου έξι στους δέκα δεν συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές.
Την ίδια ώρα, στην Κύπρο, αποθέωναν έναν νεαρό ρέκτη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο οποίος, ψαρεύοντας στα θολά νερά, κατάφερε να συγκεντρώσει περίπου 20% των ψηφοφόρων, βρίζοντας τους πολιτικούς και απαξιώνοντας την πολιτική, όχι όμως και τον ενδιαφέροντα μισθό του ευρωβουλευτή.
Λίγες δε μόλις ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, τη Δευτέρα το πρωί, το δημοφιλές συγκρότημα Coldplay απεύθυνε κάλεσμα στους νέους να μαζευτούν στο Ηρώδειο, για να «πρωταγωνιστήσουν» στο γύρισμα βιντεοκλίπ του συγκροτήματος. Μέσα σε μισή ώρα, μαζεύτηκαν εκατοντάδες νέοι και, ενώ έβραζε το θερμόμετρο, περίμεναν αγόγγυστα επί ώρες, για να μπουν στο Ηρώδειο -στο οποίο μάλλον δεν θα είχαν ξαναπατήσει το πόδι τους- και να μετάσχουν του κολντπλεϊκού μυστηρίου.
Η μεγάλη, ωστόσο, πλειονότητα των νέων γύρισε επιδεικτικά την πλάτη στο δικαίωμα της ψήφου που τους παρέχει η πολιτεία. Ακόμη χειρότερα, οι νέοι μας σήμερα όχι μόνο δεν τους ελκύει η πολιτική και η διαθέσιμη προσφορά κομμάτων και πολιτικών στελεχών, αλλά πολύ απλώς δεν γνωρίζουν στοιχειώδη πράγματα από όσα συμβαίνουν στη δημόσια ζωή της χώρας, πόσο δε μάλλον στις Βρυξέλλες και άλλες μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου. Αντιθέτως, γνωρίζουν κάθε λεπτομέρεια για τις εξυπναδίστικες ατάκες πολιτικών στο tik tok, το οποίο αποτελεί και τη βασική πηγή «ενημέρωσής» τους.
Ωστόσο και με βάση το αποτέλεσμα, η νέα αυτή μορφή επικοινωνίας δεν άρκεσε να τους πείσει να πάνε να ψηφίσουν. Ούτε, φυσικά, τα γεμάτα τηλεοπτική και αθλητική χρυσόσκονη φηφοδέλτια. Για να επιβεβαιωθεί ο φόβος του Γκορ Βιντάλ, που είχε πει ότι «το 50% από αυτούς εκεί έξω δεν ψηφίζει και το άλλο μισό δεν διαβάζει εφημερίδες. Ελπίζω να μην είναι οι ίδιοι».
Για αυτό και τα υπερχειλίζοντα κροκοδείλια δάκρυα όλων όσοι οδύρονται από προχθές για την αποχή των πολιτών, με μεγαλύτερη αυτή των νέων, είναι δάκρυα που ρέουν από τα μάτια αυτών που είναι ταυτοχρόνως θύτες και θύματα.
Οι πιο εύκολα αναγνωρίσιμοι θύτες και θύματα, είναι τα μεγαλύτερα κόμματα, αρκετά πολιτικά στελέχη τους, όπως και η πλειονότητα των ΜΜΕ. Θύτες και θύματα, όμως, είμαστε κι εμείς οι ίδιοι, οι γονείς των σημερινών νέων 17-24 ετών, η δική μας μοιραία γενιά της χρεοκοπίας και των μνημονίων, της επίπλαστης ευδαιμονίας και της μοιραίας αμεριμνησίας, οι οποίοι δεν φροντίσαμε να ανταποκριθούμε σε μια από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις μας ως γονέων, όχι μόνον δηλαδή να φροντίσουμε να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα, αλλά και να ψηφίζουν. Γιατί οι εκλογές μπορεί να είναι δωρεάν, ωστόσο τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε με δόσεις, και όλοι ανεξαιρέτως, είτε είμαστε οι θύτες είτε τα θύματα.
Ο Ανδρέας Γιαννόπουλος είναι Διευθύνων Σύμβουλος Public Affairs and Networks
