«Είμαι χαρούμενη. Και μπορώ να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που με ψήφισε. Αυτά, δεν έχω να πω τίποτα άλλο», είπε σαστισμένη η Γαλάτω Αλεξανδράκη.
Υπαρκτό πρόσωπο, βεβαίως. «Μα ποια είναι τέλος πάντων η κυρία Γαλάτω Αλεξανδράκη;», αναρωτιούνταν όλοι μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών.
«Δεν το περίμενα. Μπήκα για να βοηθήσω και πώς έγινε αυτό; Τους λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Να είναι όλοι καλά. Αυτά. Να είστε καλά», συμπλήρωσε σχεδόν γυρισμένη, από έμφυτη συστολή, στην κάμερα του deltaTV το οποίο και εξασφάλισε τις πρώτες δηλώσεις της.
Μια γλυκιά γυναίκα, μια γυναίκα του μόχθου που «μπήκε για να βοηθήσει», κατά το αλησμόνητο «επήγα και βοήθησα» της Βάσιας Τριφύλλη προς τον Απόστολο Γκλέτσο, είδε το όνομά της να φιγουράρει σε δελτία ειδήσεων, εφημερίδες και sites.
Μια 76χρονη κτηνοτρόφος από το Κουφόβουνο Διδυμοτείχου η οποία διατηρεί κρεοπωλείο στην Αλεξανδρούπολη με τον γιο της, εκλέγεται με την Ελληνική Λύση και καταλαμβάνει τη δεύτερη έδρα που εξασφαλίζει το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου.
Μπήκε τυχαία. Με πρόταγμα την καλή καρδιά. Αλίμονο κι αν κάποιος από εμάς μεμφόταν την κυρία Γαλάτω Αλεξανδράκη που είπε «πάμε να βοηθήσουμε». Η ευθύνη μετακυλίεται σε όσους αποφάσισαν να τη συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτια παρά την αμυδρή αντίληψη (και της ίδιας) του βάρους της θέσης.
Δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, στον αντίλογο. Το άνοιγμα της πολιτικής στον λαό, στον αντίλογο. Τέρμα τα πολιτικά «τζάκια», στον επίλογο.
Όλα σωστά. Ο επαγγελματικός βίος δεν θα έπρεπε να αποτελεί τροχοπέδη για οποιονδήποτε θελήσει να πολιτευτεί. Την ώρα όμως που βρίσκεσαι πίσω από το παραβάν με τα ψηφοδέλτια στα χέρια, δεν θα πρέπει να ξέρεις τι επιλέγεις και για ποιον λόγο; Το επίθετο από άλφα δεν είναι σίγουρα κριτήριο.
Σε τοπικό επίπεδο η κυρία Γαλάτω Αλεξανδράκη ενδεχομένως θα μπορούσε να συμβάλλει τα μέγιστα, ξέροντας τον τόπο της σαν την παλάμη του χεριού της. Όταν η γειτονιά όμως γίνεται Ευρώπη αναρωτιέται κανείς αν τα ονόματα που «στραυρώθηκαν» μπορούν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους ως εκπρόσωποι του λαού, εν μέσω πολυάριθμων ευρωπαϊκών προκλήσεων.
Η αναμφισβήτητη αναγκαιότητα ανανέωσης της πολιτικής δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ουσιαστική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, συμφωνούμε. Η νέα κοινωνική πραγματικότητα όμως δεν μπορεί να ορίζεται από απολιτίκ επιλογές, «αστέρια» κι «αστερίσκους».
Ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης, Πάρης Παπαδάκης, ομολόγησε προ ημερών: «δεν την έχω δει ποτέ την κυρία, δεν την γνωρίζω και σίγουρα δεν μένει στην Αλεξανδρούπολη».
«Και πώς έγινε αυτό;», θα επαναλάβει η ίδια αποδεικνύοντας ότι δεν ήξερε πού πηγαίνει και τι θα είχε να αντιμετωπίσει, πιθανώς αποδεχόμενη το πρακτικό «μπες να κλείσουμε» ή και το «για την Ελλάδα μας» που άγγιξε ευαίσθητες χορδές μιας Εβρίτισσας.
Η κυρία Αλεξανδράκη δεν θέλησε να απαντήσει αν θα αποδεχθεί τη θέση κι αν θα μετακομίσει τελικά στις Βρυξέλλες. Με ένα ειλικρινές χαμόγελο, κάτω από ένα ζευγάρι λαμπερά μάτια, πρόσθεσε «όχι, δεν θα κάνω άλλες δηλώσεις τις επόμενες ημέρες».
Η κοινωνία -και ο κόσμος- έξω από το περίκλειστο σύμπαν του Κυριάκου Βελόπουλου βράζει, απαιτώντας πολιτική σοβαρότητα και συνέπεια από όλους, χωρίς να καταπατώνται αγνές προθέσεις.
Μέχρι τότε ας μείνουμε να αναρωτιόμαστε: «πώς έγινε αυτό;».
