Τι θα γίνει με την Κεντροαριστερά; Υπάρχει περίπτωση να ενώσει τα κομμάτια της και να αποτελέσει το αντίπαλο δέος της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη; Μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής το κεντροαριστερό σύμπαν κινείται στην τροχιά των συγκλίσεων. Ζυμώσεις και επαφές στο παρασκήνιο, δημόσιες προτροπές για διάλογο και συγκλίσεις που, όμως, χάνονται στο δια ταύτα. Προτροπές για υπερκερασμό των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ, αν δεν δείξουν την διάθεση (που δεν έχουν) να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι. Η κεντροαριστερά του μετεκλογικού σκηνικού είναι μια κινούμενη άμμος γεμάτη προσδοκίες αλλά και αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.
Σενάρια διακινούνται πολλά, άλλα διαψεύδονται με τρόπο κατηγορηματικό, άλλα, όπως λέγεται, φωνάζουν για τη φαντασία τους και την έλλειψη επαφής τους με την πραγματικότητα. Αλήθεια, πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο να δούμε τις ηγεσίες των κομμάτων της Κεντροαριστεράς στο ίδιο τραπέζι να συζητούν για το πώς θα νικήσουν τον Μητσοτάκη; Στην παρούσα φάση, όπως λέγεται, θα πρόκειται περί θαύματος.
Στέφανος Κασσελάκης και Νίκος Ανδρουλάκης πριν ασχοληθούν, όπως ασχοληθούν, με την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς θα πρέπει να πρώτα να συμμαζέψουν τα του οίκου τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε λαβωμένος από τις κάλπες αλλά ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ βρίσκονται αντιμέτωποι με τους δικούς τους δαίμονες.
Ο Στέφανος Κασσελάκης κινήθηκε κάτω από τις προσδοκίες που δημιούργησε. Και ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν πέτυχε τον εκλογικό του στόχο. Η κάλπη δεν ανέδειξε ξεκάθαρο νικητή στην μεταξύ τους μάχη για την ηγεμονία στον κεντροαριστερό χώρο. Η σχέση τους, που διακρίνεται για την κακή της χημεία, θα γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστική.
Ήδη μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ σημειώνονται οι πρώτες μετεκλογικές αψιμαχίες. Και, ήδη, η Κουμουνδούρου εξαπολύει πυρά κατά των «αποστατών» της Νέας Αριστεράς που υποτίθεται ότι αποτελεί μέρος των δυνάμεων που θα καθίσουν στο τραπέζι της σύγκλισης.
Συζήτηση για ένα άδειο πουκάμισο
Όλη αυτή η συζήτηση για την σύγκλιση των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, όπως αναφέρουν έμπειρα στελέχη, στην παρούσα φάση, γίνεται για ένα αδειανό πουκάμισο. Φαίνεται αυτό και από το περιεχόμενο πρωτοβουλιών όπως των Κοτσακά και Τεμπονέρα. Κάνουν λόγο για ένα «συντονιστικό όργανο με τη συμμετοχή εκπροσώπησης από όλους τους πολιτικούς φορείς, αναλογικά με τη δύναμη που κατέγραψαν στις πρόσφατες εκλογές» που θα έχει ως στόχο έναν «διάλογο επικεντρωμένο στην προγραμματική θεματική για την διαμόρφωση minimum συμφωνίας» για ένα εναλλακτικό, προοδευτικό σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας.
Ωραία, ας υποθέσουμε ότι επιτυγχάνεται μια προγραμματική συμφωνία. Μετά; Πως ακριβώς θα προκύψει το ενιαίο σχήμα που θα είναι ο αντίπαλος της ΝΔ. Και ποιος θα είναι ο υποψήφιος πρωθυπουργός αυτού του σχήματος, αυτός που θα σταθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ; Ο αρχηγός του ΠαΣοΚ; Η μήπως ένα τρίτο πρόσωπο στο οποίο ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης θα πουν «περάστε παρακαλώ». Και πως θα αναδειχθεί στην ηγεσία ενός ενιαίου χώρου αυτό το πρόσωπο; Θα υπάρξει ψηφοφορία της βάσης της «δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης;»
Τίποτα, όπως εκτιμάται, δεν πρόκειται να συμβεί το προσεχές διάστημα στο μέτωπο της σύγκλισης των κομματιών της Κεντροαριστεράς. Υπάρχει πίεση από τη βάση των κομμάτων και πολλά στελέχη των κομμάτων της κεντροαριστεράς επικοινωνούν μεταξύ τους, προσπαθούν να βρουν κοινό βηματισμό. Οι προτάσεις για συμπόρευση είναι ειλικρινείς, αλλά στην παρούσα φάση μοιάζουν να γίνονται για την τιμή των όπλων. Εκφράζουν επιθυμίες και δεν συνοδεύονται από ένα σχέδιο με συγκεκριμένα βήματα.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα αποκτά άλλο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η εκδήλωση του ιδρύματος Τσίπρα, τη Δευτέρα. Δεν αφορά την κεντροαριστερά αλλά η παρουσία στην εκδήλωση του Γιώργου Παπανδρέου και του Χάρη Δούκα έχει δώσει τροφή για πολλές συζητήσεις και είναι βέβαιο ότι θα πυροδοτήσει και άλλες.
