Οι κάλπες στα εκλογικά τμήματα θα στηθούν για πέμπτη φορά μέσα σε ένα χρόνο. Δύο εθνικές αναμετρήσεις, δύο γύροι τοπικών εκλογών και τώρα, ευρωεκλογές. Το εκλογικό σώμα μοιάζει κουρασμένο, αδιάφορο, η προεκλογική περίοδος δεν κατάφερε να του προξενήσει ενδιαφέρον.
Στα τελευταία μέτρα της κούρσας απλώθηκαν τα «πόθεν έσχες» και μετρητά που έχουν οι πολιτικοί στα σπίτια τους, ξέσπασε ένας ακατανόητος πόλεμος διανθισμένος με διάφορες κουταμάρες. Μεταδόθηκε, μεταξύ άλλων και η εικόνα ενός πολίτικού σκηνικού που ζει στον κόσμο του, ίσως και σε άλλο σύμπαν.
Όλα αυτά, χώρια και μαζί, εξηγούν δύο χαρακτηριστικά αυτών των εκλογών, που πιθανόν να κρίνουν, όχι το αποτέλεσμα, αλλά τις κρίσιμες πινελιές του νέου πολιτικού χάρτη που θα προκύψει από τις κάλπες.
Το πρώτο είναι η αποχή που τρομάζει και βάζει και δύσκολα. Υπάρχουν εκτιμήσεις που δεν αποκλείουν η αποχή να ξεπεράσει το 50% ακόμα και να κινηθεί πολύ ψηλότερα. Ποιοι θα επιλέξουν να απέχουν; Ποια κόμματα και σε ποιες περιπτώσεις θα επηρεαστούν; Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος που δεν έχει να κάνει με τα εκλογικά ποσοστά είναι φιλολογικού χαρακτήρα. Τι σόι λαϊκή ετυμηγορία είναι αυτή που οι περισσότεροι από τους μισούς δεν συμμετέχουν στη διαμόρφωση της;
Το δεύτερο είναι η αναποφάσιστη ψήφος. Κινείται, 48 ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες σε διψήφια ποσοστά. Τι θα επιλέξουν να ψηφίσουν οι αναποφάσιστοι; Πως θα κινηθούν την ημέρα των εκλογών; Ο Θωμάς Γεράκης μετέδωσε μια πολύ πειστική εικόνα. «Ένα τουλάχιστον 15% την Κυριακή το πρωί θα ξυπνήσει, θα φτιάξει τον καφέ του και τότε θα σκεφτεί. Να πάω να ψηφίσω ή να μην πάω; Και, ωραία, πες πως πάω ποιον θα ψηφίσω; Τότε θα παρθεί η απόφαση για ένα τουλάχιστον 15% την ημέρα των εκλογών»
Τα 4 κρίσιμα σημεία του μετεκλογικού χάρτη
Αυτοί οι δύο παράγοντες δεν είναι σε θέση να αλλάξουν την μεγάλη εικόνα του πολιτικού σκηνικού. Είναι, όμως, σε θέση να χρωματίσουν 4 κρίσιμα σημεία του μετεκλογικού χάρτη.
Το πρώτο είναι το ποσοστό της ΝΔ. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο εκλογικός στόχος, ένα ποσοστό κοντά στο 33,12%, των προηγούμενων ευρωεκλογών, μπορεί να επιτευχθεί. Έχει σημασία, όμως, αν η ΝΔ κινηθεί προς το υψηλό της όριο, ξεπεράσει το 35% ή αν κινηθεί προς τη ζώνη του 30%. Στην πρώτη περίπτωση, η εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν θα επιδέχεται πολιτικών υποσημειώσεων. Στη δεύτερη, θα είναι σαφές ότι η φθορά θα έχει καταφέρει να διαπεράσει την κυβερνητική πανοπλία. Το ζητούμενο, μια κρίσιμη παράμετρος για πιθανές μελλοντικές εξελίξεις, θα είναι ο χρόνος αντοχής της στην πίεση που της ασκούν τα άλυτα καθημερινά προβλήματα της καθημερινότητας και κυρίως το διαρκώς αυξανόμενο κόστος ζωής.
Το δεύτερο είναι το ποσοστό που θα πάρει ο Στέφανος Κασσελάκης. Αν καταφέρει να κινηθεί στο υψηλό των δημοσκοπήσεων, δηλαδή πλησιάσει ή ξεπεράσει το ποσοστό που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εθνικές εκλογές τότε θα έχει πετύχει μια μεγάλη, έως και ανέλπιστη μέχρι πριν λίγο καιρό, προσωπική εκλογική νίκη. Γιατί δεν μιλάμε για ποσοστό ΣΥΡΙΖΑ αλλά για ποσοστό Κασσελάκη. Δεν υπήρξε ΣΥΡΙΖΑ κατά την προεκλογική περίοδο, υπήρχε μόνο το one man show του προέδρου του. Στην περίπτωση αυτή θα έχουν λυθεί τα χέρια του κ. Κασσελάκη. Θα προχωρήσει στο νέο κόμμα που θέλει έχοντας ήδη ζυγίσει ότι αυτό μπορεί να σηματοδοτήσει ένα νέο κύκλο εσωτερικών συγκρούσεων όπως αυτή που αποφεύχθηκε, την τελευταία στιγμή στο συνέδριο. Αναταράξεις θα υπάρξουν και στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ποσοστό κάτω από 15%.
Το τρίτο είναι το εκλογικό ποσοστό του ΠαΣοΚ. Στη Χαριλάου Τρικούπη δηλώνουν αισιόδοξοι αλλά η δεύτερη θέση μοιάζει να αποτελεί περισσότερο επιθυμία και λιγότερό πολιτική βεβαιότητα. Το κλειδί είναι το ποσοστό των εθνικών εκλογών. Αν το ΠαΣοΚ καταφέρει να το ξεπεράσει και παράλληλα δεν έχει μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ η παρτίδα θα έχει σωθεί. Ο κ. Ανδρουλάκης θα ξεπεράσει τις εσωτερικές αναταράξεις για τη δεύτερη θέση που δεν ήλθε και να παίξει το χαρτί της ανασύνθεσης του κεντροαριστερού χώρου. Αν το ΠαΣοΚ κινηθεί κάτω από το 11,8% και παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια αξιοσημείωτη διαφορά θα μαζευτούν σύννεφα βαριά πάνω από τη Χαριλάου Τρικούπη. Η ένταση της μπόρας σε αυτή την περίπτωση, είναι απρόβλεπτη.
Το τέταρτο είναι η μάχη του ΚΚΕ με τον Βελόπουλο αλλά κυρίως το πόσα κόμματα θα καταφέρουν να εκλέξουν ευρωβουλευτή, λέγεται και πιο απλά. Πόσα και ποια κόμματα θα μπορούν να υποστηρίξουν ότι έχουν ένα υπαρκτό πολιτικό μέγεθος, έστω και μικρό. Υπάρχει χώρος στο κέντρο και για άλλο κόμμα; Θα δείξουν πολλά οι επιδόσεις των Δημοκρατών του Ανδρέα Λοβέρδου. Έχει μέλλον η Νέα Αριστερά; Θα καταφέρει να εκλέξει ευρωβουλευτή ώστε να παίξει ρόλο, έχοντας καταγράψει μια επιτυχή εκλογική εμφάνιση, στις διεργασίες στην κεντροαριστερά; Θα κάνει το come back o Βαρουφάκης; Πόση δυναμική έχουν τελικά οι μικροί ακροδεξιοί σχηματισμοί;
Την Κυριακή θα «μιλήσουν» οι κάλπες. Σε κάθε περίπτωση, η Δευτέρα θα είναι μια άλλη μέρα.
