Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Αντιμετωπίζει εξωτερικούς κινδύνους από τη Ρωσία και την Κίνα και εσωτερικούς από την ελλιπή ενοποίηση της σε διάφορους τομείς. Μετά από τις αλλεπάλληλες κρίσεις, οικονομική, μεταναστευτική, πανδημική, ενεργειακή, πληθωριστική και την εμφανή ανάγκη να δυναμώσει η Ευρώπη, οι πολίτες της είτε αδιαφορούν είτε στηρίζουν δυνάμεις που θέλουν να τη διαλύσουν.
Τέτοια παράδοξα δεν είναι σπάνια στην Ιστορία και σχεδόν πάντα οδηγούν σε καταστροφές. Από μια μεγάλη καταστροφή ξεπήδησε και η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Σήμερα φτάσαμε να θεωρούμε τόσο αυτονόητη την ΕΕ ώστε να την τσαλαπατάμε απερίσκεπτα, τη στιγμή που είναι λιγότερο αυτονόητη από ποτέ. Ισως επειδή με τα χρόνια μετατράπηκε σε μια γιγαντιαία γραφειοκρατία που εισάγει και ρυθμίζει χωρίς να παράγει και να επενδύει, έχοντας αποκτήσει διάφορες εξαρτήσεις από τους δύο μεγαλύτερους εχθρούς της, τη Ρωσία και την Κίνα.
Οι κρίσεις των τελευταίων ετών, οι δύο πόλεμοι στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή και η εκκρεμότητα των εκλογών στις ΗΠΑ στις οποίες η ΕΕ είχε εκχωρήσει την άμυνα και την ασφάλειά της, την έχουν βάλει σε έναν δρόμο …απεξάρτησης και ενδυνάμωσης του παγκόσμιου ρόλου της. Αυτά τα διλλήματα, όμως, δεν έχουν φτάσει στους πολίτες και σε αυτό η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στον ευρωπαϊκό κανόνα. Στις περισσότερες χώρες η προεκλογική περίοδος αναλώθηκε στα εσωτερικά τους προβλήματα, η Ευρώπη έμεινε στο περιθώριο.
Η άνοδος της ακροδεξιάς και των ευρωσκεπτικιστών αποτελεί ήττα του ευρωπαϊκού ιδεώδους, απόρριψη ανέμπνευστων ηγεσιών, νίκη του φόβου, της αμφιβολίας, της ανασφάλειας για το αύριο. Από τέτοια συναισθήματα πηγάζει θυμός και μίσος, που μόνο καταστρέφουν, δεν οικοδομούν. Κανένα κοινό μέλλον δεν μπορεί να επιβληθεί σε κοινωνίες που του έχουν γυρίσει την πλάτη.
Συνηθίζουμε να ασκούμε κριτική στους ηγέτες, που ασφαλώς έχουν μεγάλη ευθύνη, αλλά και η κοινωνία δεν είναι αμέτοχη. Δεν είναι ένα συλλογικό θυμωμένο παιδί που πρέπει να το καλοπιάνουν όσοι έχουν την εξουσία, αποτελείται από πολίτες με ατομική ευθύνη για όσα συμβαίνουν στην πατρίδα τους και στην Ευρώπη και το όπλο τους είναι η ψήφος τους. Από αυτή την ευθύνη δεν μπορούν να παραιτηθούν, είτε ψηφίσουν είτε απόσχουν από τις κάλπες, το αποτέλεσμα θα έχει τη σφραγίδα όλων. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ξέρουμε όλοι τι συμβαίνει και την Κυριακή κάνουμε ταμείο.
