Σε μια εποχή που οι κυβερνήσεις των χωρών συναγωνίζονται στην τροφοδοσία των πολέμων και οι λαοί υποφέρουν αδύναμοι να σταματήσουν την τραγωδία, ο ανταγωνισμός στο γήπεδο είναι μια ανάσα ζωής, μιας ζωής που αρμόζει στον Ανθρωπο.
Η οικονομική λιτότητα, που επί χρόνια μαστίζει την κοινωνία, καθώς και οι συνέπειες στη ζωή των πολιτών από την αδιαφορία των ηγετών για τους κινδύνους της παραβίασης της φύσης με αποτέλεσμα τις ανώμαλες καιρικές συνθήκες και τις πανδημίες, έχουν κυριολεκτικά διαλύσει τις αντιστάσεις των λαών στα τραγικά αυτά φαινόμενα.
Σε μια περίοδο, εξάλλου, που η Ελλάδα δέχεται επαναλαμβανόμενα χαστούκια από τους πολεμοχαρείς γείτονές της, οι νικηφόροι αγώνες των αθλητών μας στις δύο παραδοσιακές ομάδες, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, πρόσφεραν στιγμές ευτυχίας στον ταλαίπωρο λαό, που ξεχύθηκε στους δρόμους. Η Ελλάδα πέτυχε με την χρυσή νίκη του Ολυμπιακού, μια διεθνή αναγνώριση, και άνοιξε τον δρόμο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Φίλαθλοι, αλλά και αδιάφοροι για τον αθλητισμό, πανηγύρισαν μέχρι το ξημέρωμα το αποτέλεσμα των αγώνων. Είχαν βαθιά ανάγκη από ένα ξέσπασμα χαράς. Αξίζει μάλιστα να παρατηρήσουμε ότι τόσο στις εθνικές εκλογές όσο και στις ευρωπαϊκές που πλησιάζουν έπαυσε πια ο κόσμος να κατακλύζει τις πλατείες για να επευφημήσει τους πολιτικούς. Και αυτό βέβαια έχει ιδιαίτερη σημασία και σκοπίμως παρακάμπτεται.
Οι Ελληνες είναι ο λαός που επινόησε τις αθλοπαιδιές. Ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει τον πολιτισμό μιας κοινωνίας. Στην αρχαία Ελλάδα, στην Αθήνα, θεωρείτο κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό με παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ στην Σπάρτη, ο αθλητισμός χρησιμοποιείτο για την στρατιωτική εκπαίδευση.
Το γνήσιο αθλητικό ιδανικό καλλιεργεί την ευγένεια ψυχής, το θάρρος για άμιλλα, την ηθικότητα, την αφιλοκέρδεια, τη συναδελφοσύνη, οικοδομεί, με λίγα λόγια, μια ισχυρή προσωπικότητα. Ολα αυτά τα χαρίσματα του αγνού αθλητικού πνεύματος, αποτελούν την πολύτιμη παρακαταθήκη των προγόνων μας, που καθιέρωσαν τους αθλητικούς αγώνες.
Οι νέοι μας, λοιπόν, οι έλληνες αθλητές, μας διδάσκουν πώς θα πρέπει να αγωνιζόμαστε σήμερα, που έχουμε, δυστυχώς, ξεφύγει από τις αξίες και τα ιδεώδη μας, από τον αγώνα για «το ωραίο, το μεγάλο, και τ’ αληθινό», τα σοφά λόγια του μεγάλου μας Κ. Παλαμά. Γι’ αυτό και τους ευγνωμονούμε.
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγίας Παρασκευής.
