Τη χθεσινοβραδινή συγκέντρωση του Στέφανου Κασσελάκη στη Θεσσαλονίκη, δεν τη λες και λαοθάλασσα. Δεν ξέρω αν μπορείς να την πεις και προεκλογική συγκέντρωση κόμματος. Υποτονικά πράγματα, χλιαρά χειροκροτήματα κάτι «σε αγαπώ με αγαπάς» με το κοινό και σηκωμένη γροθιά στο σύνθημα «γερά, να φύγει η δεξιά». Αυτό που παρακολουθήσαμε χθες ήταν μια προσωπική παράσταση, επικεντρωμένη στις αλήθειες του κ. Κασσελάκη. Σε αυτές που είπε και σε αυτές που «έδειξε» με τη στάση του, με τη σκηνική του παρουσία.
Αυτό το «κάτι σαν προεκλογική συγκέντρωση» συνοδεύτηκε από την εμφάνιση ενός excel με τα περιουσιακά στοιχεία, τα δικά του και του Τάιλερ. Κάτι σαν πόθεν έσχες. Γιατί πόθεν έσχες δεν το λες. Υπάρχει, βέβαια, η δυνατότητα να κατατεθεί ένα πλήρες πόθεν έσχες, μέχρι το τέλος του μήνα. Είναι δικαίωμα που δίνει ο νόμος στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η παρουσίαση, έτσι όπως έγινε, ήταν μια κίνηση επικοινωνιακής παρά πολιτικής ουσίας. Μια κίνηση προσαρμοσμένη στον «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει με τη ΝΔ και τον για τα περιουσιακά στοιχεία του κ. Κασσελάκη.
Η είδηση της συγκέντρωσης της Θεσσαλονίκης δεν ήταν μια κόλλα χαρτί που είχε πάνω της αξιοζήλευτους αριθμούς, για όσους θεωρούν ότι το μέτρο της επιτυχίας είναι ο πλούτος. Είναι ο τρόπος που επέλεξε ο κ. Κασσελάκης να παρουσιάσει τον εαυτό του, οι εκφράσεις και οι περιγραφές που χρησιμοποίησε για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δεχθεί επιθέσεις που έχουν κινηθεί στη σφαίρα της ανηθικότητας. Για αυτό, δεν μπορεί, θα γνωρίζει, ότι όταν η αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τον κόσμο γίνεται με όρους και γλώσσα καφενείου, τότε ο πρώτος που κάνει πάρτι είναι ο λαϊκισμός.
Ποιες ήταν οι τελικά οι αλήθειες του κ. Κασσελάκη; Τι μήνυμα θέλησε να περάσει στο ακροατήριο του;
Η πρώτη αλήθεια, είναι ότι ο ίδιος είναι νέος, πετυχημένος, πλούσιος, με περιουσία που έγινε και φορολογήθηκε σε μια χώρα που τα πάντα ελέγχονται με τρόπο αυστηρό. Σωστά. Συνεπώς, δεν είναι, όπως θέλει να τον παρουσιάσει η ΝΔ, ένας άνθρωπος που δεν κόπιασε, δεν είναι, κατά τη λαϊκή έκφραση, ένας ακαμάτης. Ακαμάτης, άνθρωπος που τα βρήκε όλα έτοιμα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Που έχει πλουτίσει από την πολιτική.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι αυτός ο επιτυχημένος νεαρός θα μπορούσε να είχε μια άνετη και στρωμένη ζωή. Τι τον έπιασε και τα ρισκάρει όλα αυτά για να ασχοληθεί με την πολιτική. Από ότι κατάλαβα το κίνητρο ήταν η αγανάκτηση. Το σύστημα, όπως είπε, είναι σάπιο. Άπαντες κοιτούν πως θα βγάλουν χρήματα. Το ίδιο κάνει και η σημερινή κυβέρνηση. Αδειάζει τα ταμεία του κράτους και τα κάνει …σπίτι του Βολταίρου.
Αυτή τη δουλειά κάνει η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον κ. Κασσελάκη. Αδειάζει ταμεία. Σύμφωνα μάλιστα με τον κ. Κασσελάκη για αυτό η κυβέρνηση θέλει για αντιπολίτευση τον Ανδρουλάκη. Να έχουν τον Ανδρουλάκη να κοιμάται για να γίνεται η δουλειά πιο εύκολα, έτσι είπε. Ύπνος ο Ανδρουλάκης. Μέχρι να ξυπνήσει, ο Μητσοτάκης θα έχει φάει όλα τα λεφτά. Σε αυτό το σάπιο σύστημα, που όλοι κοιτάνε πως θα κλέψουν, υπάρχει ελπίδα. Είναι ο Κασσελάκης. Που δεν θα χαριστεί σε κανένα. Που θα βάλει τέλος στο μεγάλο φαγοπότι. Που θα δημιουργήσει με νέους ανθρώπους (ας ετοιμάζονται βαλίτσες στον ΣΥΡΙΖΑ) τη νέα μεγάλη προοδευτική παράταξη.
Ετσι από εχθες έχουμε και πάλι την εμφάνιση ενός αντισυστήματος που έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται το αφήγημα του σάπιου που πρέπει να αλλάξει από τον αδάφθορο πολιτικό. Που δεν έχει εξαρτήσεις. Που δεν τον κρατά κανένας. Που είναι έτοιμος να τα βάλει με όλους. Το έχουμε ξαναακούσει απο τις δεξιότερες φωνές του πολιτικού χάρτη. Δεν γνωρίζω πόση απήχηση είχε η ομιλία Κασσελάκη στο κοινό του. Δεν βοήθησε και το τελευταίο χειροκρότημα. Νομίζω, όμως, ότι ορισμένα σημεία της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ τα ζήλεψε ο Βελόπουλος.
